Afgelopen week is het kwik meer dan eens boven de 25 graden uit gekomen. Het zonnetje straalde haar warmte vanuit een prachtige wolkeloze hemel naar beneden. Voor een aantal vakantiegangers eindelijk het moment om te kunnen genieten. De BBQ’s werden tevoorschijn gehaald. De zwembadjes voor de kids stonden in de tuinen en overal waren vrolijke mensen.
Zo ook in de polder. Om te wandelen, te fietsen, paard te rijden of om te hardlopen. Ja, zelfs met een brandende zon liepen mensen hun benen uit hun lijf. Tot mijn spijt had ik alweer enige tijd niets gedaan. De hamstringblessure was ongevraagd op visite geweest en toen ik die eenmaal de deur had uitgewerkt was het ronduit slecht weer om te lopen. Nee, ik verzin dit excuus echt niet waar jullie bij staan. Het kwam nou eenmaal met bakken uit de hemel. Maar toen ik deze sportieve mensen voorbij zag rennen, de één iets langzamer en roder dan de ander, kreeg ik spontaan weer zin. Ik wilde ook!!
Dat was wat ik ook deed. Niet in de brandende zon weliswaar. Rond 20.00 uur besloot ik ook mijn beste beentje voor te zetten. Gewoon op het gemak. Mijn horloge met GPS had een aantal weken geleden wederom de geest gegeven dus ik was aangewezen op mijn eigen ritme. Een ritme dat ik even moest zoeken. De eerste twee kilometer moest ik mijn best doen om niet te snel te gaan, mijn neus in de lucht te houden, niet te veel te zwaaien met mijn armen en ontspannen te blijven lopen. Maar gaande weg lukte het steeds beter om één tempo aan te houden en ondanks de inspanning te ontspannen.
Onderweg kwam ik een aantal andere lopers tegen die er net zo verhit uitzagen als ik zelf. De warmte en mijn eigen inspanning zorgde ervoor dat ik niet veel lucht over had om te groeten. Maar een zwaai was voldoende om “hallo” te zeggen. Tussen het lopen door zocht ik een plek waar ik even kon rekken en strekken. Iets wat ik voor mijn blessure eigenlijk nooit deed, alleen als ik klaar was. Maar nu voelde het wel goed en gaf het mij ook even de tijd om op adem te komen want de hitte maakte het niet bepaald makkelijk.
Ik besloot voor deze avond genoegen te nemen met vier km. De route ging door het park naar huis in plaats van er om heen. Bij het voetbalveld hield ik halt, herhaalde mijn rek- en strekoefeningen nogmaals en liep naar huis.
Twee dagen erna, toen het nog steeds warm was maar er iets meer wind stond, ging ik voor poging twee. Ik nam dezelfde route en kwam onderweg weer verschillende (oververhitte)lopers tegen. Ook nu moest ik mijn snelheid en ademhaling onder controle zien te krijgen. Maar het ging al een stuk beter dan de eerste keer. Toch besloot ik om op dezelfde plaatsen een stukje te gaan wandelen, of ik nu moe was of niet.
Zonder GPS rennen maakte mij vrijer om rustmomenten te pakken. Misschien herkenbaar voor andere lopers? Maar ik moet altijd tegen de klok in rennen, al kijkend op mijn horloge, om te zien of ik mijn tijd heb kunnen verbeteren. Het was dus een hele openbaring dat het ook anders kon. Daarom besloot ik ook weer op dezelfde plaats mijn rek- en strekoefeningen te doen. Met hernieuwde energie vervolgde ik mijn weg. In plaats van het park in te gaan liep ik er dit keer om heen, en maakte zo mijn eerste vijf kilometer rondje sinds weken.
Nu hield ik halt bij de skatebaan in het park. Vandaar liep ik verder naar huis. Moe, voldaan maar vooral trots op mijzelf dat ik toch weer begonnen ben. De eerste wedstrijd is de Seuterloop in ’s-Gravendeel halverwege augustus. Of dit haalbaar is weet ik niet. Maar ik heb nu wel een doel voor ogen. Nu alleen nog een nieuw horloge zien te scoren.
Deborah Hamar 
Zelf loop ik drie tot vier maal per week. Telkens op het gemak. Vroeger 1x per week intervaltraining, maar sinds ik rugklachten heb gehad, heb ik deze afgebouwd. Naar snelheid toe maakt het niet zo heel veel uit. Mét intervaltraining liep ik 50’47” op 10 km en was ik bekaf, zonder intervaltraining 51’20” en nog relatief fris bij aankomst.
Een horloge vind ik tijdens het lopen toch wel een leuk hebbedingetje. Ik heb een Garmin 305 en mijn man heeft de 405, een iets hippere versie. We zijn er beidens alleszins heel tevreden over.
Nog veel loopplezier
Grz
Joke
Vier keer in de week lopen is voor mij net te veel. Maar drie keer is haalbaar. Ik heb ook gekeken naar de Garmin. Ziet er goed uit. Ik ben opzoek naar een horloge waar de GPS ook in verwerkt is. Dat heb ik nu nl niet. Hoewel het trainen zonder horloge mij nu ook goed af gaat vind ik het toch leuk om mijn tijden en afstanden terug te kunnen zien. Het motiveerd nog meer en maakt het lopen voor mij persoonlijk wat leuker.
Bedankt voor de reactie 🙂
De Garmin werkt obv satellieten en heeft een GPS en je kan je afgelegde traject via de computer bekijken op google earth.
Goed bezig, hoor! 🙂
Dank je wel 🙂
Ik zou terug willen starten maar ik vind het momenteel weer iets te benauwd buiten.
Heerlijk lopen zonder telefoon sinds een maand heb ik het horloge van nike ik zie achteraf waar ik gelopen heb en tijdens de run zie ik mijn tijd afstand en hoe snel ik ga
Leuk, jij loopt ook nog steeds dus.
Ja handig he. Dat wil ik dus ook. Dat je tijdens het lopen kunt zien wat je snelheid is en hoeveel je al gelopen hebt. Een hartslagmeter hoef ik niet, daar doe ik (op dit moment)toch niets mee.
Ik vind het heel knap. Hardlopen zou ik nooit kunnen (mag ook niet met mn knie, dus ik heb een goed excuus ;-)) en zin krijgen in sporten met dat warme weer … is dat niet een beetje van de gekke?
net als in alle sporten is training en volhouden het belangrijkst
En stilletjes aan de lat wat hoger leggen
Zelf hou ik niet van lopen, ik vind het veel aangenamer op de fiets. Lopen is ook blessuregevoeliger, vooral als je niet over degelijk schoeisel beschikt…
Sport ze, Deborah!
heel knap, vooral na zo’n blessure!
veel succes met je doel!
Goed bezig. Ik vind ’t knap hoor, al die renners… Mij gaat dat nu (nog) niet lukken… eerst maar eens een aantal kilo’s kwijt raken in de sportschool. 😉
Ahhhh lekkerrrr.
Het loopt het lekkerst zonder druk. Eerst liep ik 12 km/u, en nu ik dat steeds opnieuw weer probeer te halen, lukt het niet meer. Zul je altijd zien.
Gewoon relaxed, lekker hobbelen, niet teveel verplicht voelen. Dan hou je het t langste vol 🙂
@Carpe Diem: Dank je wel. Hopelijk gaat het sneller dan verwacht die kilo’s 🙂
@ Dionne: Dat is jammer. Ik heb eens 5 km in 28 minuten gelopen. Ik weet dat het haalbaar is maar sinds die datum is het mij nooit meer gelukt. En één van mijn doelen was nog wel de 5 km in 25 minuten kunnen lopen. Ik denk dat ik nu eerst voor het halen van de 10 km ga. En daarna pas mijn snelheid weer op ga voeren.
hééé, ik dacht er nu pas aan, er komt zo’n GPS-horloge in mijn winkeltje! nagelnieuw!!!
Spam de link van je winkel hier, of is het geen online shop? 😀
niet echt, ’t is een rommelmarkt of een poging tot of zoiets 🙂
http://madddox.wordpress.com/madddoxs-ww/
Erg goed bezig. Ik doe het je niet na!
@maddox: de site is niet openbaar. Kan niets zien 😦
@iliveformydreams: Dank je wel. Jij gaat trouwen. Dat doe ik je niet na haha.
oeps, ‘k ben weer bezig blijkbaar 😉
http://madddoxsww.wordpress.com/2012/08/01/gps-polshorloge-met-hartslagmeter/
Petje af hoor….en dan ook nog met dat warme weer!De skatebaan,je moet écht heel dichtbij mij wonen dan…….:)
Dank je wel.
Iedere keer als ik iemand met twee kleine hondjes voorbij zie komen denk ik ook: “Zal dat Ingrid zijn?!” haha. Wij wonen in het gedeelte tegenover het voetbalveld.
Dat heb ik als ik een jogster zie hahha.
Wij wonen in het gedeelte tegenover de skatebaan.Voetbalveld is in het park toch?
Dit is echt hilarisch. Ja de voetbalvelden liggen in het park zelf. Dit is echt grappig we moeten eens een keer afspreken.
Ik vind het knap van je! Goed om een doel voor ogen te hebben, dat maakt het toch altijd wat makkelijker 🙂
Je bent goed bezig…
Goed bezig hoor! Zelf hou ik het voorlopig nog even bij de sportschool maar ben wel begonnen om het rennen op de loopband weer fanatiek op te pakken. Als dat een beetje makkelijk wil dan wil ik straks ook buiten gaan hardlopen…
Pingback: Zien lopen, doet lopen (2) … I’m not afraid « Deborah Hamar
Pingback: Zien lopen, doet lopen (3) … Goed op weg?! | Deborah Hamar
Pingback: Zien lopen, doet lopen (4) … Een meevaller. | Deborah Hamar