Het zijn net kinderen…

Posted on by

Miauw, miauw.
Miauw, miauw.
Miauw, miauw….

Met een zucht gooi ik mijn boek neer op de bank. Oké, nu ben ik het zat. De kat miauwt, de vogel reageert hierop door hem na te doen. De kat gaat nog zieliger miauwen en de vogel doet hem nog dramatischer na. Dit gaat al heel de middag zo door. Ik kijk naar de kat, die op zijn beurt weer geërgerd naar de vogel kijkt. En de vogel? Die houdt nu wijselijk zijn snavel.

Jij, je kooi in. Wijs ik naar Draak. En jij, naar buiten. Wijs ik naar Kleine krijger. “Jaaa, pasterop hoor!” roept Draak nog even snel voor ie in de kooi achter één van zijn speeltjes verdwijnt. Altijd het laatste woord willen hebben, van wie zou hij dat nu hebben geleerd?

Soms zijn het net twee kleine kinderen. De vogel is jaloers op de kat. De kat is jaloers op de vogel. Tot op heden heeft hij het lef nog niet gehad om de vogel een keer van repliek te dienen. De vogel daarentegen heeft er totaal geen moeite mee om de kat te benaderen en zijn snavel te testen op zijn tijgervelletje. Ik kan ze daarom ook nooit alleen laten. De kat is zijn leven niet zeker. De rollen zijn hier duidelijk omgekeerd.

Nu Draak weer in zijn kooi zit en Krijger lekker buiten aan het spelen is kan ik mij weer concentreren op mijn boek, De Fazantenmoordenaars. We gaan richting het einde van het boek en dat betekent ook de ontknoping van het één en ander. Ik zit nog niet koud twee minuten in mijn luie stoel of het gedonder begint weer. Krijger is gespot door een buur-kat en ze rennen nu als een malle door de tuin, over de schutting, door de brandpoort en weer terug. Natuurlijk is het feest pas compleet als Draak zich er mee gaat bemoeien en roept “JAAAAAA en JOEHOEEEEEE” gevolgd door wat oerwoud kreten in het kwadraat. Waar is de harmonie op deze zonnige dagen gebleven?

FOEI galmt het door de tuin waardoor de katten alle twee wegstuiven. Voor Draak is de lol er al snel af en hij scharrelt wat over de bodem van zijn kooi. Totdat er buiten een kindje met zijn fietsje valt en het flink op een krijsen zet. Een mooie gelegenheid voor hem om te laten horen wat hij van de buurkinderen geleerd heeft. Het kindje is door zijn vader alweer gesust maar ik zit de komende tien minuten met een jankende papegaai opgescheept.

Ik stop twee onzichtbare proppen in mijn oren. Pak mijn boek en lees het hoofdstuk uit. Draak is inmiddels op dreef. Hij brengt nu, ongevraagd, zijn complete repertoire ten gehore. Van de eerste twee letters van het alfabet (AB-AB-AB-AB) “lekker werken”, “Pino weer schooooooon” tot aan “slaaplekker” aan toe. Ik laat hem begaan, schenk er geen aandacht aan. Na een paar minuten brabbelt hij nog wat in zijn eigen taaltje en daarna is het weer stil. Het heeft moeite gekost maar negeren werkt dus echt.

Krijger sluipt het huis weer in en laat door een voorzichtige miauw weten dat ie er weer is. Dit wordt opgemerkt door Draak en jawel, daar gaan we weer…

… Miauw, miauw.
Miauw, miauw.
Miauw, miauw…

Langer negeren kan ik niet. Ik ren naar de kast met snoepjes en voer. Voorzie Draak van een handje vol nootjes en zaden en geef Krijger een extra zakje van zijn favoriete voer. Niet geheel pedagogisch verantwoord maar het werkt wel. Want met een volle mond praten of miauwen kunnen ze namelijk niet.

Heerlijk die rust!

32 gedachtes over “Het zijn net kinderen…”

    • Hoewel ik soms wel eens zou willen weten wat er in hem om gaat ben ik toch wel blij dat ie niet kan praten!! Een groene draak in huis is voldoende haha.

  4. Hier ook een grijsroodstaart die onze kat en poes nadoet;-) Ze kan het heel goed vinden met de poes, gaan vaak snavel aan bekkie zitten!

    • Oh wow!! Dat zie ik hier nog niet zo snel gebeuren. Hoewel Noa nu niet meer zo snel weg loopt maar zijn eigen plekje claimt. CoCo daarentegen vind de kat reuze interessant. Ik wacht nog op het moment dat de kat een keer een klap uitdeelt. Want ik zou als kat helemaal kierewiet worden van zo’n vogel.

  5. hahahahahahaha oh meid wat kan jij toch heerlijk schrijven, hier moest ik echt zo keihard om lachen. Ik ga voorstellen om grijze roodstaart bij onze 4 tijgers te introduceren 😀 En misschien een kleine tip voor de rust: oordopjes met zachte muziek doen wonderen 😉

    • Dank je wel Joyce & Billy. Soms kost het wat bloed, zweet en tranen maar dan heb je ook een grappig logje, al zeg ik het zelf haha. Doe dat… Het levert je in ieder geval een leuk verhaal op voor je blog. Maar let wel: eenmaal aangeleerd hoe ze moeten miauwen, leer je het ze niet meer zo makkelijk af he!!

  7. Wat een vermakelijk verhaal! Je hebt het leuk vertelt, erg komisch hoewel ik me kan voorstellen dat je er knettergek van wordt.

  8. haha ik begreep je hoor Appelig 🙂
    Het is inderdaad ook wel komische. Maar soms… Wordt je er inderdaad een beetje knettergek van. (normaal naar een muziekprogramma kijken is er bijvoorbeeld niet bij, niet dat de kat raar doet, maar de vogel zingt mee.)

  10. Oh heerlijk, wij hebben ook een pratende poes, ons siameesje is klein en tenger, haar stemgeluid is daarbij nogal ehm LUID doordringend en dwingend, ik geef haar ook altijd maar eten om haar de mond te snoeren 🙂

  12. Wat een superleuke vogel al kan ik begrijpen dat het een stoorzender is als je geconcentreerd wil lezen 🙂

  13. Mijn grootmoeder had ook een papegaai die luisterde naar de naam,Coco. En als de telefoon ging dan riep hij steeds: “Jeanneke, telefooooooooooon!” En dat sprak hij na van mijn overgeootmoeder, want die riep dat steeds. Die van jullie lijkt men nog een graadje erger.

    • Haha dat doe onze Cooc nog niet. Hij neemt de telefoon wel op: Met Deborah!? Als ik boven ben en ik hoor mn telefoon niet overgaan dan hoor ik dat wel aan Coco die een heel gesprek begint.

  14. Whoehahahahahaha een kat en een vogel die jaloers zijn op elkaar,……hoe verzin je het 🙂 🙂

  16. Heerlijk geschreven, met mijn fantasie zag ik het helemaal voor me 😉 Ik riep altijd ‘ik wil geen kinderen’, heb nu twee honden en tja….het zijn ook net kinderen. Gisteren kwam ik erachter dat mijn man een stukje gras had bijgezaaid, doordat een van mijn mormels dat stukje grond door de kennelpanelen heen, het terras op aan het ‘hengelen’ was….grrrrrrrrrrr En toch houden we van ze 😉

  17. Whoehahaha! Lekker stel bij elkaar! Oké, tijdens het lezen van zo’n boek kun je ze missen als kiespijn. Maar wat als ze er niet zouden zijn? Veel te stil in huis 😉

  19. Terwijl ik las moest ik denken aan een stripverhaal. Want daar lijkt de hele situatie precies op. Ik zag beeldjes van een chagrijnige kat en een treiterachtige papegaai met op de achtergrond een paar vermoeid ogende mensen met boven zich een paar tekstballonnetjes waarin kreten als AAARCH…. GRUMBLE…. ZUCHT…. en @#$%@#$@.
    Kortom, ik heb hier even zitten genieten.

Reacties zijn gesloten.