“Waar kijk je naar?” Vraag ik vriendlief op een avond als we alle twee op de bank zitten. Hij met de afstandsbediening in zijn hand. Ik met een boek voor mijn neus. “Naar een film…” Ik kijk van hem naar het beeldscherm. Het enige dat ik zie is een versnelde weergave van, vermoedelijk, een film. Ik duik mijn boek weer in om verder te lezen. Na een paar minuten is het nog steeds stil. Ik werp weer een blik naar de tv en zie nog steeds de film in versnelde weergave voorbij komen. “Hij is alweer begonnen hoor!” Roep ik hem toe. Geïrriteerd kijkt hij mij aan. Uit zijn concentratie gehaald. “Ja, dat weet ik!” Is het enige antwoord dat ik krijg.
“Heb je deze film dan al gezien?” “Nee!” “Waarom spoel je hem dan door?” “Ik kijk alleen naar de leuke stukjes van de film. De rest snap ik ook wel als ik hem versneld afspeel!”
Tot zover de uitleg …
Inmiddels weet ik niet beter en schenk hier geen aandacht meer aan. Ik ben het gewend dat hij zo naar zijn films kijkt. Ik wil een film van de allereerste seconde tot en met de (en het liefst de hele) aftiteling zien. Ik vind het irritant als ik een aantal zinnen niet hoor, het beeld niet kan zien of de muziek niet mee krijg. Als ik op ga in een film doe ik het goed. Hij vindt het dan ook heerlijk als ik er niet ben. Zo kan hij ongestoord een film of drie op een avond bekijken.
Een jaar of negen verder…
“Waar kijk je naar?” Vraag ik Uk op een avond als we alle twee op de bank zitten. Hij met de afstandsbediening in zijn hand. Ik met mijn Ipad voor mijn neus. “Naar een film…” Ik kijk van hem naar het beeldscherm. Het enige dat ik zie is een versnelde weergave van, vermoedelijk, een film…
Mijn blik gaat van Uk naar vriendlief die elders in de woonkamer zit en weer terug naar Uk. Uk kijkt op zijn beurt van de tv naar mij. Haalt zijn schouders op en zegt: “Ik kijk alleen de leuke stukjes van de film. De rest snap ik ook wel als ik hem versneld afspeel!”
Ik zucht, en zucht nog eens.
Zo vader, zo zoon…
Deborah Hamar 
Tja, soms wil ik ook wel de vervelende en saaie stukken uit mijn leven doorspoelen.
Gelukkig kan dat niet.
Het hoort allemaal bij elkaar!
Vrolijke vakantiegroet,
Grappig ! Het heeft iets speciaals, om iets herkenbaars in een vernieuwde versie te zien … 🙂
Geweldig!
Ook wel leuk om dat te ontdekken. Heb het zelf ook wel eens hoor dat ik dingen van mezelf herken in mijn zoon. Soms ook geen leuke dingen haha.
Hoewel het niet altijd leuk is om geconfronteerd te worden met je eigen gedrag (hihi) kan ik er steeds smakelijk om lachen. Soms dezelfde manier van handelen, denken of doen. Dat maakt het allemaal ook weer bijzonder.
Hahahaha, het zit hem in de genen.
Nou he, dat denk ik dus echt. Maar als ik de reactie van Appelig hieronder lees, dan zijn er dus meer mensen met dit “afwijkende” gen hihi.
Wat lollig. 🙂
Partner kijkt overigens ook op deze manier films.
Oh echt?! Bijzonder dat er meer mensen zijn met deze ietwat vreemde manier van films kijken wahahaha….
Ja echt, vooral bij documentaires en bij B-films. 🙂
Als het de bedoeling is films op die manier te kijken, waarom maakt men ze dan niet meteen zo? Rare gewoonte (vind ik)
Ja precies Corry :’) haha.
Ach, gemak dient de mens zullen we dan maar weer zeggen.
Het is een gave! 😉
En wat voor één!! haha.
Zoonlief kijkt mee met mijn film, kijkt ondertussen op zijn laptop naar zijn eigen film en chat ondertussen met alles en iedereen. Ik begrijp er niets van!!
Dan kunnen ze wel multitasken. Maar vraag ze om hun kamer op te ruimen, hun huiswerk te doen of even te helpen in het huishouden….
Jammer de bammer…
Haha, ja heel herkenbaar!
Gezellig samen lachen en kletsen is er dus niet meer bij?
Verbaasde groet,
Hier wel hoor Rob!!
We kijken niet 24/7 tv 😉
Lang tafelen, Rob! Heel lang tafelen!
Ja, dan smaakt het eten nog beter.
Smakelijke groet,
hahahaha,
de appel valt niet ver van de boom!
Mijn partner deed dat ook, versneld afdraaien. Maar tegelijkertijd switchte hij ook nog van het ene kanaal naar het andere. Ik dacht altijd dat mannen geen multitaskers waren… 😉
Hoi Corline, Welkom op mijn blog.
Oh ja dat zappen … Gebeurt hier ook. En dan vooral als ik even niet oplet. Om daarna de opmerking te krijgen: “Oh zat jij dat te kijken??” hihi.
Wat grappig! Misschien moet ik het ook eens zo proberen. Ik heb tegenwoordig te weinig geduld voor films.
Haha ik hoor graag van je of het je bevalt 🙂
Fascinerend trekje van vader en zoon. Ik zou het niet kunnen. Ze hebben natuurlijk wel een punt want de meeste films lijken sprekend op elkaar en bij sommige films kun je eigenlijk gewoon volstaan met het zien van de titel. 🙂