“Waar kijk je naar?” Vraag ik vriendlief op een avond als we alle twee op de bank zitten. Hij met de afstandsbediening in zijn hand. Ik met een boek voor mijn neus. “Naar een film…” Ik kijk van hem naar het beeldscherm. Het enige dat ik zie is een versnelde weergave van, vermoedelijk, een film. Ik duik mijn boek weer in om verder te lezen. Na een paar minuten is het nog steeds stil. Ik werp weer een blik naar de tv en zie nog steeds de film in versnelde weergave voorbij komen. “Hij is alweer begonnen hoor!” Roep ik hem toe. Geïrriteerd kijkt hij mij aan. Uit zijn concentratie gehaald. “Ja, dat weet ik!” Is het enige antwoord dat ik krijg.

“Heb je deze film dan al gezien?” Vraag ik hem. “Nee!” “Waarom spoel je hem dan door?”  Probeer ik nog heel voorzichtig. “Ik kijk alleen naar de leuke stukjes van de film! De rest vind ik niet zo interessant.”

Tot zover de uitleg …

Inmiddels weet ik niet beter en schenk hier geen aandacht meer aan. Ik ben het gewend dat hij zo naar zijn films kijkt. Ik wil een film van de allereerste seconde tot en met de (en het liefst de hele) aftiteling zien. Ik vind het irritant als ik een aantal zinnen niet hoor, het beeld niet kan zien of de muziek niet mee krijg. Als ik op ga in een film, en dat is niet zo vaak, doe ik dat goed. Hij vindt het dan ook heerlijk als ik er niet ben. Zo kan hij ongestoord een film, of drie, op een avond bekijken. Dat is pas economisch met je tijd om gaan!

Een jaar of 11 verder…

“Waar kijk je naar?” Vraag ik zoonlief op een avond als we alle twee op de bank zitten. Hij met de afstandsbediening in zijn hand. Ik met mijn Ipad voor mijn neus. “Naar een film…” Ik kijk van hem naar het beeldscherm. Het enige dat ik zie is een versnelde weergave van, vermoedelijk, een film…

Mijn blik gaat van zoon naar vriendlief, die elders in de woonkamer zit en weer terug. Zoonlief kijkt op zijn beurt van de tv naar mij. Haalt zijn schouders op en zegt: “Ik kijk alleen de leuke stukjes van de film. De rest vind ik niet zo interessant!”
Ik zucht. En zucht nog eens…
Zo vader, zo zoon…