Als kind verveelde ik mij niet vaak. Maar als ik mij dan verveelde was het ook goed raak. Niets was leuk om te doen. Knutselen en tekenen niet. Film kijken niet. Spelen met vriendinnetjes niet. Een beetje doelloos in huis hangen was dan het enige wat ik nog leek te kunnen. Met mijn ziel onder mijn arm draalde ik van kamer naar kamer en van kast naar kast. In de hoop iets te vinden om de tijd mee door te komen. Vaak vlogen mijn zusje en ik elkaar dan ook nog eens in de haren. Die doelloze energie in huis leek niet alleen mij lam te leggen.
Mijn moeder kwam op een van die zondagen met een briljant idee. Regenachtige winterse zondagen werden vanaf dat moment gebombardeerd tot bakdagen. Daar waren mijn zusje en ik wel voor te porren. Mijn moeder vond koken altijd heel erg leuk en had tassen vol met kookboeken. Sommige waren compleet beplakt met heel oude allerhande artikelen uit diverse tijdschriften. Of zelf geschreven recepten die ze weer van een van de oma’s had overgenomen. Hollands, Surinaams of Indische. Het maakte voor haar niets uit zolang ze maar kon koken. Speciaal voor ons kocht ze een kinderkookboek met makkelijk uit te voeren recepten. Internet was er toen nog niet… Om de beurt mochten mijn zusje en ik daar een gerechtje uit kiezen en dat maakten we dan met zijn allen klaar. Na het eten gaven we een cijfer om zo te bepalen of dit in de toekomst de moeite waard was nog eens te proberen.
Ik heb hier echt heel warme herinneringen aan overgehouden. Vriendjes en vriendinnetjes deden ook geregeld mee. Al is het bijna 30 jaar geleden. Ik zie ons nog zitten rondom de tafel in de woonkamer. Een grote ravage, overal lag bloem en allemaal ons eigen bonk deeg om daar de koekjes van te maken. Want onze voorkeur ging meestal uit naar koek, taart of cake. Naast de eenvoudige zandkoekjes, die we na afloop ook nog mochten versieren met glazuur en snoepjes, was mijn andere favoriet de appeltaart en de pindarotsjes.
We vonden dit zo leuk dat we zelfs een seizoen lang op een kookclub hebben gezeten. Mijn moeder was een van de begeleiders. En met een groepje van 8 meiden kookten we dan een voor-, hoofd- en nagerecht dat we nadien zelf mochten opeten. Het bakken was echt een succes gebleken. Mijn moeder vond het leuk om haar kennis aan ons over te dragen. Hoe ouder we werden hoe meer we zelf mochten uitvoeren en hoe ingewikkelder de gerechtjes werden.
Het is weer eens één van die saaie zondagmiddagen. De regen komt met bakken uit de hemel waardoor “buitenspelen” letterlijk in het water valt. Op dit soort dagen weet ik soms geen raad met mijzelf. Ik sta in de keuken met mijn ziel onder mijn arm. Opeens krijg ik een ingeving. Alsof iemand mij tussen mijn ribben port en mij daarmee 30 jaar terug in de tijd slingert. Ik duik de keukenkastjes in. Binnen 5 minuten staan alle ingrediënten voor mijn neus. “Wat ga jij nu doen?” Vraagt vriendlief als hij mij ziet rommelen met de keukenweegschaal. “Oh gewoon, zandkoekjes maken!” Zeg ik met een glimlach….
*🍰*
Deborah Hamar 
Ik kom er aan.
Ik lust wel een zandkoekje bij de koffie.
De zon meenemen lukt jammer genoeg niet.
Regenachtige groet,
Wat klinkt dit ontzettend mooi zeg!
Wat mooi geschreven. Ik ga even rondsnuffelen op je blog want volgens mij heb je nog veel meer andere leuke artikelen 😀
Hai en welkom. Dank je wel, leuk om te lezen. Grasduin lekker rond zou ik zeggen 🤗
Wat een mooie herinnering. Ik ga dat hier eens instellen. Mijn jongens vinden koken erg leuk dus ik weet zeker dat ze dit tof zouden vinden. Heel wat jaren geleden hebben we een tijdje ook zoiets gedaan. Eens per week kozen de kids een land uit en dan zochten we daar een recept bij een maakten we dat. Aan het einde plakten ze een sticker of maakten ze een tekening van dat land en die kon dan afgevinkt worden. Was ook leuk. Het idee kwam van een boek, daar kreeg je dan echt een paspoortje en stickers bij en na het boek gingen wij nog lang door. Eigenlijk ook jammer dat we ermee gestopt zijn haha
Oh dat is ook een leuk idee. Zo leer je spelenderwijs ook anders te eten dan de Nederlandse pot 🙂
Hah, wij zaten zaterdag mooi op dezelfde lijn. Jij koekjes en ik cake. Het was er inderdaad ontzettend weer voor, van dat druilerige.
Als we niet naar buiten kunnen, dan de keuken maar in 😂😂
Wat goed van je moeder dat ze dit zo verzon voor jullie. En prachtig dat je er zulke mooie herinneringen aan hebt overgehouden!
Mooi om te lezen! Ik ben ook dol op koken, nieuwe dingen proberen en heb ook een stapel aan kookboeken hier liggen.
Wat mooi om te lezen dat je er zulke mooie herinneringen aan hebt. Wij gaan vaak met zoutdeeg spelen 😀
Zoutdeeg? Daar moet ik meer van weten 🙂
Ja! Is deeg en dat wordt dan hard. Kan je leuk mee knutselen 🙂
Soms is het lekker om op een regenachtige dag lekker naar buiten te gaan. Laat die kids maar natregenen. Douchen kan daarna nog 🙂
Ja die kids wel. Maar ik vind het toch iets minder Mc Kleuver!! hahaha.
Heel leuk geschreven! Ik heb vroeger ook kooklessen gehad, vond het altijd super leuk!
Wat een leuke traditie! Die ga ik ook instellen!
Wij deden veel met dat hele zoute deeg dat je niet kon opeten.
Ook leuk.
Met sliertjes uit de knoflookpers als haar voor poppetjes.
Wat een mooi verhaal. En nu ik er aan denk; ik moet ook weer eens iets bakken…
Pingback: De jeugdsentiment tag… | Deborah Hamar
Aaah! Vind dit zo fijn om te lezen, leuk zijn zulke herinneringen. En heel mooi geschreven ook ❤