Het enige dat hoorbaar is, is het getik van vingers op toetsenborden, het omslaan van papier of het keelgeschraap van iemand die moet hoesten. Verder is het stil. Zelfs de telefoon zwijgt in alle talen. De sfeer op de werkvloer is goed. Niet alleen goed, maar zelfs uitzonderlijk prettig. Terwijl we met zes man geconcentreerd aan het werk zijn, hangt er een serene stilte in de ruimte. En dat terwijl het alles behalve rustig is. We zitten namelijk midden in het afronden van een aantal projecten en er staat een groot project op het punt om te beginnen. Deadlines moeten gehaald worden en het normale werk gaat ook gewoon door. Wat het zo rustig maakt zijn de mensen om mij heen. Geen drukke gesprekken, geen afleidingen, alleen focus.  

Toch is het niet een afstandelijke of strikte sfeer. We nemen af en toe echt wel een korte pauze. We lachen samen om iets grappigs dat net gebeurde. Dan maakt iemand weer een scherpe opmerking of we delen een luchtige anekdote. Even ontspannen en opladen, om daarna weer zonder moeite terug te keren naar onze taken. Het voelt heel natuurlijk, alsof we een ritme hebben gevonden waarin werk en ontspanning elkaar moeiteloos afwisselen. Dat is in het verleden echt wel eens anders geweest. Waarbij de stress of chaos van één persoon over heel de afdeling kon gaan. Soms was dat dan moeilijk om dat tot een halt te roepen.

Maar zo’n dag als vandaag geeft voldoening. Dit is precies hoe werken moet voelen. In deze flow lijkt alles eenvoudiger te gaan. De taken worden afgerond zonder een gevoel van druk. Niet omdat het werk minder is, maar omdat de samenwerking en sfeer het proces soepeler maken. Iedereen is hier met de juiste energie aan het werk, zonder ruis, zonder chaos. En ik vind het bijzonder dat dit nooit echt eerder zo gelukt is. 

Het is een een manier van werken die ons laat zien hoe efficiënt en aangenaam werken in een flow kan zijn. Hoewel de baas daar ongetwijfeld anders over denkt, is dit besef misschien wel het meest waardevolle van alles. 

Denk nu niet dat we iedere dag in deze meditatieve staat van zen verkeren. Dat is godsonmogelijk. Laten we eerlijk zijn, we zijn allemaal maar mens. Soms grijpen we massaal naar de koffie, want wakker blijven valt buiten de flow. Of ontstaat er plots lichte paniek omdat iemand denkt een belangrijk bestand te hebben verwijderd (spoiler: het stond gewoon nog in de prullenbak). Anderen typen dan weer zó hard dat je je afvraagt of het toetsenbord iets misdaan heeft. Oh en wanneer er taart op de afdeling is, dan is het uiteraard ook gedaan met de flow. Jeetje, straks gaan we nog denken dat werk altijd zo soepel hoort te gaan!