“Moest je nu echt die foto gebruiken?” Vraagt zoonlief. “Ja, hoezo niet? Dit is toch een toffe plaat!?” “Mijn haar!!” zegt hij. “Ja en?” Zeg ik terug. “Maar mijn haar!!” Probeert hij nog eens. “Wat is er met je haar?” Ik kijk naar de foto en zie een tof actiemoment. “Mijn haar zit voor geen kant!!” Ik kijk nog eens naar de foto. Zijn haar staat inderdaad recht overeind. Maar de actie blijft nog steeds tof! “Dan moet je eens naar de kapper.” Pareer ik terug. Echt he!! Dat ie twee dagen zijn tanden niet heeft gepoetst of sokken aan heeft die zelfs de vuilnisbelt niet wil hebben maakt hem niet uit. Maar kom niet aan zijn haar!! 

Bovenstaande is één van de dialogen die wij een paar jaar terug wel eens voerden. Toen had hij de leeftijd totaal niks om zijn kleding en uiterlijk te geven. Behalve zijn haar dan. Er werden spuitbussen vol haarlak leegspoten om het maar een beetje in model te krijgen en te houden. Nog een paar jaar eerder was er een tijd dat hij ook totaal niets om zijn kapsel gaf. Zelfs als het te lang was wilde hij niet naar de kapper. Zolang hij zijn favoriete sporttenue maar aan kon. De rest zou hem een zorg zijn. 

Gelukkig werd hij ouder en daarmee ook iets wijzer. Wat resulteerde in twee keer per dag douchen en drie keer per dag omkleden. Omdat ie, uiteraard, niet in dezelfde kleding bij zijn maten kon verschijnen als waar ie eerder daarvoor mee naar school was gegaan. En tussendoor moest er ook nog getraind worden en dan trek je natuurlijk ook wat anders aan. Hoeveel kledingsetjes ik wel niet uit zijn kamer en onder zijn bed vandaan heb gehaald… 

Niet lang daarna kwam de periode waar hij er achter kwam hoe de wasmand werkte. Overigens was dit nadat we de afspraak hadden gemaakt dat ik alleen nog maar kleding zou wassen dat in de mand lag. Deze afspraak werkte perfect. Hoe zijn kledingkast werkte bleek nog wat lastig. Want zelfs schone kleding vond zijn weg naar de wasmand. Zo, leerde ik later, hoefde hij deze niet zelf op te vouwen maar werd dit, schoon en gestreken, voor hem gedaan. De afspraak was dus niet geheel waterdicht. 

Nu is hij op een leeftijd waarbij hij zelf de afspraak bij de kapper maakt en deze nog trouw opvolgt ook. Daarnaast weet hij nog steeds hoe de wasmand werkt. kudos for him. Zijn kledingkast blijft soms wat lastig. Maar hé, je kunt nu eenmaal niet overal goed in zijn. Nu hij fulltime werkt is het opeens niet meer nodig om dure of nette kleding aan te schaffen. Overdag loopt hij in werkkleding en in de avond is hij aan het sporten. De noodzaak van geld uitgeven aan kleding dat toch maar in de wasmand euh kast ligt is er niet bij.

Tot zijn vriendin klaar was met zijn karige kledingkast, die tot voor kort alleen volhing met werk- en sportkleding in alle varianten zwart. Op hun eerste vrije dag samen moest hij mee om te gaan shoppen. Ze had al wat leuke kleurrijke setjes voor hem gezien. Ze heeft kijk op mode en weet hem goed te kleden. En het mooiste is, hij geniet hier stiekem toch ook wel van.