Het ene moment schoppen ze bijna het licht uit elkaars ogen, het andere moment kunnen ze niet zonder elkaar. Bijzonder hoe dat er aan toe gaat in zo’n kudde. En toch is het altijd redelijk in balans. Hoewel, bij merries weet je het maar nooit. Eerder op de dag ontving ik al een bericht met de mededeling: “ze is hengstig hoor!” Kijk, en daar heb ik dus niet zo super veel ervaring mee. Ik heb 28 jaar een ruin gehad die redelijk stabiel in zijn velletje zat. Merries zijn van een ander  slag met ups & downs en pieken & dalen.

Ik aanschouw het geheel wat ik voor mij zie. Er loopt een knappe verschijnen door de wei. Gespierd en zeker van zijn zaak. Zijn blonde manen wapperen op de wind. Dit beeld is nog niet zo lang geleden heel anders geweest. Knap was ie toen ook al, maar niet zo zelfverzekerd. Hij heeft zich in nog geen jaar tijd opgewerkt van “onzekere” pony tot leider van de kudde. Zijn kudde, met zijn merries!! Nu loopt hij door zijn wei met om zich heen zijn harem met daartussen “mijn” Tinkerbel… 

Ik fluit ten teken dat ik er ben. Meestal komt ze al hinnikend op mij af. Nu heft ze alleen haar hoofd. Haar oor heeft mijn fluitje opgevangen. Natuurlijk ben ik bij lange na niet zo interessant als de hunk die naast haar staat. Ze duikt met haar neus terug in het gras en doet geen moeite mijn kant op te komen. Het ziet er naar uit dat ik haar moet gaan halen. 

Voor ik haar meeneem besluit ik eerst een paar minuten midden in de groep te staan. De dynamiek voelen die onderling speelt. Ook wanneer ik in de groep sta heeft ze totaal geen interesse. Wanneer de leider naar mijn toe komt en zich van een paar aaien en krabbels heeft voorzien wordt ik pas interessant. Maar nu laat ik haar links liggen. Ik wandel eerst naar de andere paarden die verderop staan te grazen. Als laatste kom ik terug bij haar. Even ben ik bang dat ze weigert maar dan laat ze haar hoofd zakken en kan ik het halster om doen. 

We wandelen naar een afgezet stuk in de wei. Om de paar passen stopt ze om achterom te kijken. Wanneer niemand haar volgt wandelt ze gedwee met mij mee. In de paddock gaan we aan het werk. Niet één keer duikt ze naar de grond om te grazen. Hoewel ze een paar keer probeert zelf te beslissen hoe een overgang er uit zou moeten zien is ze verder super braaf. De weiperiode heeft heer goed gedaan. Stap, draf, galop, alles zonder moeite. 

Bij iedere overgang naar halt, draait ze haar hoofd opzoek naar dat lekkere ding. Als ze hem ziet, zucht ze diep. Totaal verliefd… Na 25 minuten houden we het voor gezien. Ik open het hek en had een stofwolk en hoefgetrappel verwacht. Ze werpt heimelijke blikken naar de wei maar drentelt om mij heen alsof we nog niet klaar zijn. Dus start ik een massage aan hoofd, hals en schoft en binnen no time slaapt ze. Als ik klaar ben gaapt ze een paar keer flink, schut alle spieren los en rekt zich uit. Nu zijn we echt klaar. Op haar gemak wandelt ze terug naar de kudde en haar nieuwe vriendje…