Terwijl de meeste spullen nu wel overgezet zijn moeten ze nog wel een plekje krijgen. Een aantal collega’s staan in het voorraadhok, een andere naam heb ik er niet voor, dozen te verplaatsen en kasten in te richten. Zelf sta ik nu in ons nieuwe kantoor, dat tot voor kort een leslokaal is geweest. Er staan zes gloednieuwe zit/sta bureaus in. En nu onze vrachtwagen met spullen is uitgeladen is het ook voorzien van diverse kasten, beeldschermen, toetsenborden en alle andere relevante kantoorartikelen. Zelf sta ik met een doos vol planten in mijn handen. De vensterbanken zijn groot genoeg om ze allemaal een eigen plekje te geven. 

Het geheel krijgt steeds meer karakter. Sterker nog, aan het einde van de dag voelt het zo knus dat we vergeten dat het een werkplek is. Met enige trots, en pijn in onze rug van wat we bereikt hebben, verlaten we de locatie en is het tijd om weekend te vieren. 

De nieuwe week breekt aan en hoewel dit officieel mijn thuiswerkdag is, kan ik het niet laten om toch naar kantoor te gaan. In de vakantieperiode is er nu voldoende plek. Het is wat onwennig om de snelweg op te rijden, in plaats van linksaf te slaan naar mijn, tot voor kort, oude werkplek. Ik ben veel te vroeg, want geen idee hoe druk het op de weg zou zijn. Maar het viel mee. Gelukkig zit een van de dames al achter de receptie dus hoef ik niet te wachten. Ze starten nog vroeger dan ik doorgaans. Straks krijg ik een sleutel van het pand en uitleg over het alarm. Want wat voorheen niet hoefde, het pand hermetisch afsluiten, gaat nu een van onze dagelijkse taken worden. 

Het is de eerste week even schakelen. Wat vinden we waar precies? Hoe werkt de airco? Kunnen we zomaar gebruikmaken van alle faciliteiten? Zijn die koekjes bij de koffieautomaat ook voor ons? Ik ben net een scanner in overdrive: alles moet ik gezien, gevoeld, onderzocht en geprobeerd hebben voor ik tot rust kom. Ik wil op elke stoel gezeten hebben, mijn pauzes houd ik afwisselend in de kantine, buiten of weer terug op mijn werkplek. En het ergste? Ik probeer álle koekjes uit. Tja… de eerste week hakt er wel in en ik slaap beter dan ooit. 

Jammer genoeg is de buitentuin niet echt bijgehouden. Aangezien wij toch nog in een flow van ruimen en bezig zijn verkeren, besluiten we op de laatste werkdag van de eerste week onze pauze goed te benutten. Er wordt aardig wat onkruid gewied en hier en daar een struik gehalveerd. In 30 minuten tijd krijgt het Mordor-plantsoen zowaar een schonere en frisse uitstraling. Volgende week gaan we verder met de puntjes op de I en het schoonboenen van het meubilair. We hebben al een aantal sokkels gezien, nu alleen nog op zoek naar de bijbehorende parasols.

Er worden normaal gesproken cursussen en trainingen gegeven op deze locatie. Maar vanwege de zomer is het erg rustig. Op wat summerschool- en bijspijkertrainingen na is er niet veel volk op de been. Toch is het leuk om nu al meer reuring om ons heen te hebben dan op de oude locatie. Ik laat de deur van ons kantoor dan ook geregeld open, gewoon omdat het zo gezellig klinkt, al die geluiden op de gang en in de kantine.