“Ik wil graag een afspraak maken…”

Posted on by

Als kind was ik doodsbenauwd voor hem met zijn witte masker voor zijn mond. Ik schreeuwde moord en brand de hele weg naar de praktijk en verzon het ene excuus na het andere om maar niet mee te hoeven. Maar mijn moeder vond geen van mijn verzonnen verhalen goed genoeg en sleepte mij zonder pardon mee. Soms moest mijn moeder mij vasthouden zodat hij normaal zijn werk kon doen. “Ik wil alleen maar even kijken!” Zei hij dan. Ja ja maak dat de kat wijs. En als je wat vind ben ik de Sjaak!! Nou mooi niet dat ik jou laat kijken. Uiteindelijk lag ik al jankend en gillend op de stoel om vervolgens met een nieuwe tandenborstel en gefrustreerde moeder huiswaarts te keren.

Voor de mensen die het nog niet door hebben, ik heb het hier over de tandarts. Twee maal per jaar moest ik dit ritueel doorstaan. Overigens heb ik hier verandering in gebracht toen ik op mijzelf ging wonen, één keer per jaar is meer dan genoeg. Nee, ik was geen grote fan van hem. En dat was nog zacht uitgedrukt.

Gelukkig liggen deze tijden ver achter mij. Niet dat ik nu zo heel graag naar de tandarts toe ga, begrijp mij niet verkeerd. Maar zodra ik bel om een afspraak te maken (daar word ik tegenwoordig door middel van een e-mail aan herinnerd) neemt de assistente al op met de vraag hoe het met mij gaat en dat het (al)zo lang geleden is dat ik langs geweest ben. Dit geeft een vertrouwd gevoel, vind je ook niet? Ik vind het daarom geen probleem om een afspraak te maken voor mijn jaarlijkse controle.

Meestal kom ik iets te vroeg op mijn “afspraak” en wordt ik geconfronteerd met het afgrijselijke geluid van jankende kinderen (arme mensen die mij vroeger hebben mee gemaakt terwijl ze in de wachtkamer aan het wachten waren….) of het geluid van een drilboor die minstens door drie lagen beton heen moet. Dit geluid had mij als klein kind de stuipen op het lijf gejaagd. Maar sinds ik alles zelf regel en dus ook zelf bepaal of ik een verdoving wil bij grotere hak, timmer en zaag werkzaamheden is mijn angst totaal verdwenen. Wat nou die prik doet meer pijn dan de “operatie” op zich? Nee hoor, spuit mij maar plat, wat een uitvinding!

Hij maakt mij ook wel eens blij met een dode mus. Eerst zegt hij dat het er allemaal goed uitziet maar dat hij voor de zekerheid toch een foto wil maken (waar ik wel voor moet betalen maar die ik niet mee krijg, heel raar!). Ik kan er donder op zeggen dat ik enkele uren daarna gebeld wordt met de mededeling dat hij toch iets gevonden heeft wat verholpen moet worden. Ik kan helaas niet het tegendeel bewijzen want als ik naar de foto kijk zie ik een negatief van iets wat doormoet gaan als mijn gebit. In mijn ogen een wazige en vooral bewogen foto waar ik de jackpot voor heb moeten betalen.

Gelukkig hoef ik niet ieder jaar zijn bankrekening te spekken. Soms krijg ik zelfs een compliment van hem voor het goed onderhouden van mijn gebit. Ik flos, poets en spoel mij gek. Maar dat heeft dan ook wel het gewenste effect.

Afgezien van de vage codes die hij altijd naar zijn assistente roept: “Het is er één van de L1 en de SS, de P1 IS, de B4 en een 03” (of iets dergelijks) Wat voor mij net zo goed verschillende afslagen van snelwegen hadden kunnen zijn, heb ik verder niets aan te merken op mijn tandarts en zijn assistente. Het enige minpuntje vind ik dat hij een gesprek met je aan gaat terwijl jij daar met je bakkes open naar het plafon ligt te staren.

Dat gesprek gaat dan ongeveer zo:

Tandarts: “Zo, tijd niet gezien!”

Deb: “Aa, een aartje onkevee”

Tandarts: “Hoe is het nu met je?”

Deb: “Aa tga oe oor. E et uie?”

Hij zou toch ook wel moeten weten dat een normale conversatie niet gaat terwijl hij met zijn hamer en priem wat tandsteen aan het verwijderen is?

 

Hier mensen die problemen hebben met de tandarts?

 

 

19 gedachtes over ““Ik wil graag een afspraak maken…””

  1. Ik heb geen tandartstrauma’s… Tja een gesprek bij de tandarts is altijd moeilijk… Maar stel je voor dat hij/zij nooit zou vrgen hoe het met je gaat. Ik heb altijd een beetje te doen met de mijne, omdat er uit dat esperanto-taaltje iets verstaanbaars moet distilleren 🙂

  2. LOLLOLLOLOLOLOLOL! Heb weer smakelijk gelachen om dit verhaal en weet je……..je heb nog gelijk ook!

    Ik mag gelukkig pas over een paar maanden weer, en, gelukkig heb ik echt, bijna, nooit wat.

    Groetjes!

  3. Ik was een jaar of 10 toen ik voor de eerste keer alleen (okay, een vriendinnetje ging met me mee) naar de tandarts ging (4 huizen verderop ;)). Ik zou een paar weken later een simpel beugeltje krijgen en het zou absoluut niks voorstellen. Wat doet hij, hij trekt 2 tanden! Blijkbaar heb ik de rest van de afspraak op z’n vingers gebeten… Verdoving hè 😉 Gek genoeg heb ik er niet eens een trauma aan overgehouden, vind naar de tandarts gaan nooit zo erg. Vraag me inderdaad wel vaak af of hij echt antwoord of conversatie verwacht van z’n patienten…

  4. Ow echt hou op! Ik ben panisch voor de tandarts door een een ellendige ervaring toen ik 18 was. Ik had een partij kiespijn waar je helemaal eng van werd. Dus toch maar naar de tandarts, wat deed die fijne man? Terwijl ik een ontsteking had gaf hij een wortelkanaal behandeling (wist ik toen niet maar dat schijnt een enorme doodzonde te zijn) Nou ik heb het geweten, heb gekropen door het huis van de pijn. Uiteindelijk naar zo een weekend tandarts, een kleine Indonesische man die niet te verstaan was. Hij duwde mijn mond open en duwde hardhandig iets in mijn kies, VLOEK TIER!!! Bloody hell wat deed dat een zeer zeg! Maar daarna knapte ik rap op, wat had meneer gedaan? Een kruidnagel in mijn open kies gepropt….

    Ik geef heel eerlijk toe dat ik al in geen jaren meer bij de tandarts ben geweest. Ik geloof het wel, heb nergens last van en die ervaring van 12 jaar terug staat me nog iets te vers in het geheugen….

  7. Ik ben echt totaal niet bang voor de tandarts (op een klein vleugje zenuwen na, maar dat is meer omdat ik altijd zo goed poets en niet wil dat het voor niets was). Misschien komt dat ook doordat ik heel mijn leven dezelfde tandarts heb gehad en daarvoor hadden mijn ouders die al, dus het is allemaal vertrouwd. En gelukkig krijg ik ook geen fluor meer, dus ik kan gelijk drinken en eten nadat ik bij de tandarts ben geweest haha 😛

  8. Aangezien ik (mede dankzij de peneciline vroeger) een slecht gebit heb zit ik regelmatig bij de tandarts. Ik heb ca. 10 jaar een hele aardige, gezellige tandarts gehad en had dan ook geen enkele moeite om naar hem toe te gaan. Helaas is hij verhuisd naar Zeeland en nu ben ik al aan de tweede tandarts bezig. Ik ben er niet bang voor, maar zo gezellig wordt het nooit meer.

  12. Hey! Bekend verhaal! Ik ben nog steeds geen fan van de tandarts. Uiteindelijk zelfs naar een angsttandarts gegaan om er van af te komen. Het de Amaliakliniek. Nu kan ik wel naar de tandarts maar ik word er nog steeds niet echt blij van 😉

  13. Nooit problemen gehad met de tandarts. Hij had namelijk een lieve assistente die snoep gaf en was zelf ook altijd aardig. Sinds een jaar een nieuwe tandarts en ook die is wel aardig. Maar inderdaad snap ik dat hele conversatie willen voeren niet. Hoe kan ik praten met al dat apparatuur in m’n bek…

  15. Wat schrijf je leuk! Ik ben gisteren nog bij de tandarts geweest voor controle. Niks aan de hand, behalve dan dat ik aanleg heb voor het ontwikkelen van een goede laag tandsteen, dat weggehaald wordt met veel gebeul. Maar ach, ik kan weer even vooruit 😉 Wel jammer dat mijn tandarts doet alsof ik een klein kind ben. Hij begon een verhaal over elektrisch poetsen tegen mn moeder… ehm, hallo? Ik ben 21, lol

  17. Haha lol ZO herkenbaar dat de tandarts gaat praten en dat je dan niks terug kunt zeggen! Wel fijn dat je over die angst voor de tandarts heen bent 🙂

  18. Tja, dat gesprek vlot bij mij inderdaad ook nooit zo… Je zou toch zeggen dat die man dat zo langzamerhand wel weet? Gelukkig kom ik zelden bij de tandarts en heeft hij bij mij nog nooit hoeven boren, hoezee!

Reacties zijn gesloten.