Dankzij de sportieve verhalen van oa Lin en Tiny lukte het mij om deze week mijn hardloopschoenen daadwerkelijk weer aan te trekken in plaats van ze aan te gapen vanaf de bank. Zoals een hoop lezers inmiddels weten is er de afgelopen maanden heel veel gebeurd in mijn leven en dat is mij niet in de koude kleren gaan zitten. Lichamelijke- en geestelijke vermoeidheid zorgden er voor dat ik, voor wat voor inspanning dan ook, totaal geen puf meer had. Maar door het lezen van zulke sportieve blogs begon het toch echt weer te kriebelen.
Dus daar stond ik afgelopen donderdagavond rond de klok van half acht al rekkend en strekkend mijn spieren los maken, mijn GPS met bijpassend horloge om te doen en mijn I-pod in mijn oren te proppen. (die speakertjes zijn echt niet gemaakt voor mijn oren) Het was heerlijk weer, vochtig maar geen regen en een graad of negen. Eigenlijk ideaal loop weer.
Ik besloot om niet te hard van stapel te “lopen”. Eerst maar eens in een rustige dribbelpas de straat uit zien te komen. Aan de hand van dit verloop zou ik mijn tempo en mijn afstand bepalen. Na twee keer een minuutje gedribbeld en gewandeld te hebben had ik nog steeds nergens last van. Ik was niet buitenadem en zelfs mijn spieren voelde niet vermoeid. Dus besloot ik de muziek wat harder te zetten en mijn tempo iets te verhogen. Ik besloot direct mijn route uit te stippelen en koos voor een 5 kilometer rondje. Wat ik, bij protest van mijn lichaam, af kon wisselen met lopen of desgewenst kon verkorten.
Alleen al het concentreren op mijn afzet, ademhaling en neerkomen van mijn voeten zorgden er voor dat alle gedachten en emoties als een deken van mij afvielen. En dat al na enkele minuten rennen. Het lukte mij zelfs om een gelijkmatig tempo aan te houden. Ik begeef mij tijdens het lopen altijd in mijn eigen persoonlijke bubbel en vergeet wel eens dat andere mensen mij gewoon kunnen zien en horen in tegenstelling tot hoe ik mij voel. Ik betrapte mijzelf er dan ook op mee te zingen met Eminem. Wat natuurlijk voor geen meter moet hebben geklonken. Maar oh, wat voelde het goed om weer in beweging te zijn.
Tijdens het lopen kwam ik medelopers tegen. Ik heb naar ze gezwaaid en heb ze begroet als of ik lang verloren gewaande vrienden terug zag. Waarschijnlijk iets te enthousiast. Maar ik kreeg een zwaai of groet van een ieder terug, dat automatisch een glimlach op mijn gezicht toverde. Lopers onder elkaar is net zoiets als hondenbezitters onder elkaar.
Na drie kilometer had ik nog steeds nergens last van. Verbazingwekkend dat het mij zo makkelijk verging. Mijn gedachten dwaalde even af naar een eventueel wedstrijdje aan het begin van het nieuwe jaar. Niet gaan doordraven nu, eerst deze vijf kilometer uit zien te lopen.
De laatste 1.5 kilometer ging zelfs zo goed dat ik een stukje kon versnellen. De muziek ging nog een tandje harder en het leek bijna alsof ik vloog. Stap voor stap kwam ik dichter bij mijn doel, namelijk moe, bezweet maar zeer voldaan de voordeur van mijn woning halen.
En moe, bezweet en zeer voldaan stond ik 35 minuten later mijn rek en strek oefeningen te doen. Mijn persoonlijke bubbel loste op in het niets bij het uitdoen van de muziek. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende rondje lopen want wat heb ik dit gemist…
Deborah Hamar 
Niet dat ik er verstand van heb, maar kun je niet beter met een schema lopen, omdat je anders kans krijgt op blessures?
Ik heb in het begin met een schema gelopen. (tijdens mijn opleiding 10 jaar terug) Maar dat liep niet fijn omdat ik iedere keer het schema aan moest passen omdat het niet uit kwam met mijn andere bezigheden en verplichtingen. Uiteindelijk liep ik achter de feiten aan. Ik ben er achter dat ik, met een gedegen warming up, het beste loop wanneer ik dit doe op mijn eigen manier. Als ik uiteindelijk wil gaan trainen voor een halve marathon kom ik natuurlijk niet onder het werken met schema’s of loopgroep uit. Maar voolopig zit ik nog vast aan de 5 kilometer en moet ik die eerst gaan uitbouwen naar 10. 😀
Met dit weer kan ik me er echt niet toe zetten om te sporten, hoewel ik vroeger altijd graag door de regen rende…
Wat goed van je! Fijn ook dat je op deze manier even alle gedachten van je af kan zetten 🙂
Wat een geluk heb ik dan toch om ieder jaar een paar honderd mensen op een loopspoor te mogen zetten en de beleving te bezorgen die jij nu ook weer ervaart.
Bravo! Goed gedaan, nu ik nog …
Goed hoor, ik trek binnenkort (1-1-12) de wandelschoenen weer aan!
Oh wat fijn dat mijn blog daar een beetje aan kon bijdragen. Soms heb je geen zin om te gaan, maar hardlopen dat is nou iets waar je achteraf nooit spijt van hebt. Veel loopplezier gewenst (en hopelijk fijne feestdagen)
Wat goed dat je het weer hebt opgepakt zelf loop ik sinds 6 weken weer met een running coach op mijn ipod erg leuk
Klinkt heel goed dit, knap dat je het al zo snel op kan pakken. Ik herken het helemaal, toen mijn vader net overleden was knapte ik ook altijd op van het sporten. Even die emoties uitzetten als het ware..
Klinkt heel goed, en knap van je! Helaas kan ik niet hardlopen door mijn voeten, hoewel ik het graag zou willen.
Fijne dagen!
Ja, hardlopen is echt heerlijk! Goed dat het zo lekker ging 🙂
Fijn voor je, dat dit je weer aanspreekt en dat je jezelf er een beetje in kwijt kunt! Ik supporter alvast. Fijne dagen met veel warmte gewenst!
Als je plezier hebt in het lopen moet je dat gewoon blijven doen, buiten zijn en in beweging zijn kan wonderen doen. IK heb vroeger nog gejogd en nadien nog jaren gaan wandelen in clubverband. Het was leuk om te doen en tegelijkertijd bouwde ik toch een bepaalde conditie op …Nu jaren later is de wandeltocht veranderd in 2 wandelingen per dag met mijn Border Collie … nog steeds leuk om buiten te zijn en te kunnen wandelen in het park.
Gewoon verder doen, je bent goed bezig 😉
Ik ben blij dat je het één en ander op die manier van je af kunt zetten! Sporten is inderdaad een fantastische manier om je gedachten even te verzetten, of om frustraties te laten varen… Bij mij werkte dat goed met badminton verleden jaar.
Ik kan me wel voorstellen dat lopen nog veel meer deugd moet doen, omdat je buiten bent en dat het een individuele activiteit is, maar helaas loop ik zelf niet graag… En ik heb daarbij ook het gevoel dat ik mijn voeten altijd bijzonder vreemd plaats als ik toch een poging onderneem…
Heerlijk! Het is dat een lichamelijke blessure mij tegenhoud, maar na jou verhaal zou ik echt het liefst een rondje willen lopen! Wat mis ik dat zeg, heerlijk is dat!
Wat fijn dat je zo kunt genieten van het hardlopen. Ik krijg steeds last van een soort van blessure als ik ga hardlopen waardoor mijn plezier erin aardig onderdrukt wordt en dat vind ik doodzonde.. Maar ik hou er de moed in en blijf het gewoon proberen als de pijn in mijn been straks weer is weggetrokken..