Medebloggers Ariadne &  Patricia posten iedere week een blog aan de hand van het WOT woord. Een initiatief van Karin. Wot staat voor: Write On Thursday. Iedere donderdag wordt er een woord bekend gemaakt op de website van Karin. Het is de bedoeling dat je invulling geeft aan het opgegeven woord. Dit kan en mag in de meest ruimste zin van het woord. Een verzonnen verhaal, een verhaal in dichtvorm, blog, vlog of fotografeer. Net wat in je eigen straatje past. Het is lekker creatief en tevens een nieuwe uitdaging. Zie voor meer uitleg haar website.

Al enige tijd vraag ik mij af of ik dit onderdeel aan mijn blog zou toevoegen. Echter heb ik door de weeks niet veel tijd om te schrijven. Omdat er zo nu en dan toch een verhaaltje of gedachtespinsel uit het WOT woord ontspruit wil ik toch een poging doen om WOT toe te voegen aan mijn blog. Voor mij zal WOT staan voor: Word On Thursday om vervolgens de week erop een blog te schrijven over het woord. Ik heb geen idee of het mij lukt om iedere week iets te verzinnen bij het opgegeven woord. Maar dat weerhoud mij er niet van om het te proberen. En het staat mij natuurlijk vrij om een weekje over te slaan.

Het WOT woord van vorige week donderdag was “vrij”

***

Gisteren liep ik mijn eerste hardlooprondje door de polder sinds tijden. Het was zalig weer en mijn gedachten waren overal en nergens. Opeens was daar het woord “vrij”. Het schoot mijn hoofd binnen als donderslag bij heldere hemel. Waarschijnlijk omdat ik net daarvoor een aantal blogjes gelezen had met betrekking tot dit woord.

Als ik kijk op mijn GPS hoeveel kilometer ik al gelopen heb, gaan mijn gedachten ook naar mijn moeder. Nooit eerder heb ik zoveel over haar gedroomd als de afgelopen weken. ‘Hoe ze bezig is met het volgen van een computercursus.’ Iets waar ze bij leven nooit iets mee te maken wilde hebben. ‘Hoe ze moet lachen om iets wat ik haar vertel.’  ‘Hoe ze naar mij kijkt terwijl ik met iets bezig ben.’

Ongemerkt gaat mijn snelheid tijdens het hardlopen iets omhoog terwijl ik mij afvraag of ze nu vrij is. Of ze nu op een plek is waar ze echt zichzelf kan zijn. Heeft haar overlijden haar de rust gegeven die ze hier op aarde niet kon vinden? Heeft haar overlijden haar de vrijheid gegeven die ze zo graag wilde? Vrij van pijn, vrij van verdriet, vrij van alle verplichtingen die je binden aan het leven.

De gedachten aan mijn moeder en haar mannier van overlijden maakt mijn stemming er niet bepaald vrolijk op. Terwijl ik wel blij word van haar onverwachte bezoekjes in mijn dromen. Daar is ze vrij en blij. Een groot contrast met de laatste paar jaar van haar leven.

De weg die ik bewandel met de snelheid die ik kies, is in mijn ogen ook vrijheid. Ik ben vrij om links of rechts te gaan. Vrij om mijn eigen snelheid aan te passen. Dus besluit ik het tempo nog iets op te voeren. Het pad dat ik volg gaat geleidelijk omhoog. Een andere hardloper komt mij te gemoed. Als oude bekende steken we onze hand naar elkaar op om vervolgens weer alleen verder te lopen. Terwijl ik de weg oversteek en links van mij een ruiter met haar paard voorbij zie galopperen is daar weer het woord: “vrij”. Hun manen en staart wapperen in de wind. Vliegen over het land en één zijn met je paard. Los van de grond, vrij!!

Mijn benen worden zwaar en hebben moeite om het tempo dat ik wil lopen vol te houden. Desondanks moet ik glimlachen. Mijn moeder is er helaas niet meer, maar ik ben er nog wel. Ik kies er voor om te leven. Ik kies voor mijn eigen vrijheid…

***