“WIE IS ER OP MIJN M.I.J.N. KAMER GEWEEST?” Tettert Ukkepuk. Zijn stem weergalmt over de twee trappen van ons huis naar beneden, weerkaatst tegen de muren, slaat de woonkamer in als een bom en doorboort mijn oorschelp met het geluid dat gelijk staat aan het opstijgen van een straaljager.
“Wat zeg je liefje?” Roep ik naar boven. “Ik versta je niet zo goed.” Ik heb zojuist een gehoorbeschadiging opgelopen. Dat eerste zeg ik, dat tweede denk ik. Hij dendert de trap af naar beneden en komt voor mijn neus tot stilstand. Ik peil zijn blik en glimlach wijselijk. Dat de muren hier nog geen barsten vertonen van het gestommel op de trap is mij een godswonder.
“Iemand is op mijn kamer geweest!” Om zijn woorden kracht bij te zetten plaatst hij zijn handen prominent in zijn zij en wacht vervolgens mijn reactie af. “Oh en je wilt nu van mij weten wie die iemand is geweest?” “Nou, dat zou wel fijn zijn ja!” Kaatst hij terug. Ik vraag mij af of er nu een discussie gaat komen over de privacywetgeving of dat er iets anders aan de hand is.
Ukkepuk gaat onvermoeid, ietwat verontwaardigd, door met zijn relaas: “Mijn hele bed is door elkaar gehaald!” “Dat noemt je niet door elkaar halen, dat noem je opmaken. Iets wat jij weigert te doen aangezien je kinderarbeid nutteloos vind. “Moest je daarbij dan echt alles van mijn bed af halen?” Mijn toespeling over meehelpen in het huishouden of in ieder geval je eigen kamer netjes houden negerend. “Ik had een polsstok nodig om bij de andere kant van je bed te kunnen komen dus om antwoord te geven op je vraag: ja, alles moest van je bed.”
Eerder op de dag, tijdens het afhalen van zijn beddengoed vond ik zo’n beetje de helft van zijn kamer in, onder en achter zijn bed. Van Nurf (dat is toch geen naam voor speelgoed?!) tot aan Playmobil. Van houten jeu de boules ballen (als het dat überhaupt was) tot aan zijn Feyenoord vlag en badjas waar hij al jaren niet meer in komt maar die hij weigert weg te doen, want tja het is Feyenoord he! Zijn hele verzameling Pirates of the Caribbean actiepoppen, badlaken en rugzak… Zelfs de knuffelbeesten waar hij zichzelf meestal te oud voor vindt, vond ik terug in zijn hoeslaken van, hoe kan het ook anders, Feyenoord. Zijn dekbed had hij er voor het gemak maar uitgehaald en aan de andere kant van zijn hoogslaper naar beneden laten hangen. Voor een tent, zo begreep ik later.
“En terugleggen is zeker te veel gevraagd?” Gaat hij verder. Ik heb zojuist een draai om mijn oren gekregen met mijn eigen tekst. Ik vraag mij onwillekeurig af waarom hij doet alsof hij mij nooit hoort maar dus wel degelijk heeft begrepen wat ik met deze woorden bedoel… Ik bedenk mij dat ik dit spelletje ook kan spelen en toon hem mijn liefste lach gevolgd door de woorden: “Oh ja, dat was ik vergeten…”
“Ik was aan het spelen, daar ben ik toch kind voor? Nu kan ik weer opnieuw beginnen!” Zuchtend draait hij zich om en loopt verslagen en met zijn ziel onder zijn arm de trap weer op om zijn pas opgemaakte bed weer tot de chaotische bende om te toveren waar het woord “war zone” nog het meest op zijn plaats is.
Zijn vader heeft vanavond in ieder geval wat te doen voor hij Ukkepuk kan instoppen…
Deborah Hamar 
Haha, leuk stukje! Hoe oud is je ukkepuk eigenlijk?
Haha, leuk geschreven. Zie het al helemaal voor me… 😉
Vraag is hierboven al gesteld.. maar hoe oud is ukkepuk eigenlijk?
Dank jullie wel. Uk is inmiddels 8, bijna 9. Dus zo ukkepuk is ie niet meer. Hij is het er ook niet helemaal mee eens dat ik hem zo noem. Maar ach, zolang hij kleiner is dan mij vind ik het een prima naam voor hem 🙂
Haha leuk geschreven inderdaad 😀 Ukkepuk vind ik een leuke naam haha.
Haha, geweldig, dat kind weet een discussie te voeren 😉
Hoe kun je nou zijn bed opmaken! Je snapt toch wel dat dat not done is. 😉
Ja inderdaad, waar zat ik met mijn hoofd. haha
Haha geweldig…
Vooral:
“Ik versta je niet zo goed.” Ik heb zojuist een gehoorbeschadiging opgelopen. Dat eerste zeg ik, dat tweede denk ik.
Arme ukkepuk, maar hij moet nog even geduld hebben, dan is hij niet meer de kleinste 🙂
En dat moment komt met rassen schreden dichterbij…
Haha, ik zie het ook helemaal voor me. Ik denk dat iedereen die kind is geweest wel zo’n discussie heeft gevoerd 😛
Hahaha, geweldig!
hahahaha
blijkbaar houdt hij wel van die chaos op z’n bed…
Niet alleen op zijn bed Billy hahaha.
Geweldig, ik zie hem al helemaal staan. Ondanks dat ukkepuk in mijn hoofd nog wel degelijk een ukkepuk is 😀
Zal ie dat niet altijd blijven, voor een moeder….
Ik zie het zo voor me! Ben benieuwd of het vanaf nu beter wordt of dat het een chaos blijft in zijn bed!
Hahahahahahahaha dat laatste stukje, briljant ik had compleet blauw gelegen als zo een klein mannetje dat tegen mij zou zeggen. Kon jij je gezicht in de plooi houden?
haha hij heeft wel vaker uitspraken waarvan je denkt: Hoe komt ie er op, of waar haalt ie ze vandaan.
Da’s een leuke leeftijd… en een leuk relaas. Trouwens, ik kan het wel waarderen wanneer ik zo af en toe mijn eigen woorden terug krijg. Heb ik het idee dat mijn woorden toch tot hem doorgedrongen zijn, dat ik niet tegen dovemansoren heb staan oreren.
Geweldig… Heb weer genoten van deze blog! Ook ik hoor en zie het voor me!
Een leeftijd waarbij je soms al “echte” gesprekken kunt aanknopen. Dat is inderdaad leuk. Soms ook niet want hij heeft het doorvragen nu ook ontdekt haha. Het wel fijn om te merken dat ze in ieder geval geluisterd hebben naar wat je zegt. Dat ze er vervolgens niets mee doen is een jammerlijke constatering.
Woehaha ! Geweldig stukje …
hahaha, geweldig geschreven!
Bedankt voor al jullie leuke reacties 😀
Hahaha, kreeg tijdens het lezen een déja-vu 🙂
Whahahaha, hoe kon je ook?! Arme ukkepuk…! 😛 Snap gevoel van uk helemaal 😉
Pingback: Wist je dat… | Deborah Hamar