Deel 1 lees je hier…

Daar zaten we, inmiddels voor een derde keer, in de kantine van voetbalvereniging Deltasport in Vlaardingen. Van de twee keer 48 spelertjes die eerder deel hadden genomen aan de twee selectiewedstrijden van de KNVB voor regio West II, waren er nog 35 heren en een enkele dame over. Onze Uk had de eerste twee rondes overleefd en was nu uitgenodigd voor een 3^e.

We hadden verwacht dat de groep terug gebracht zou worden naar een speler of 16 en dat deze avond gebruikt zou worden voor een volgende afvalrace. Tijdens het welkomstwoord werd ons meegedeeld dat alle 35 spelertjes, die op dit moment in de kantine aanwezig waren, doorwaren tot aan de winterstop. Er ging een zucht van verlichting door de ruimte. Natuurlijk moest nog wel iedereen zijn beste beentje voorzetten. De KNVB was nog steeds druk aan het scouten en ook kandidaten die eerder afgevallen waren zouden mogelijk nog een keer benaderd worden. Ze willen alleen de beste spelers onder de 12 jaar op het veld hebben staan. Dat betekend aanwezig zijn, inzet tonen, in korte tijd bij kunnen en willen leren en vooral je stinkende best doen.

De scouts en trainers werden één voor één aan ons voorgesteld. Verder kwam het programma voor de komende periode ter sprake. Er zouden twee teams gemaakt worden waarbij ieder team twee wedstrijden zou spelen en twee trainingen zou volgen. Deze avond zou er een indeling voor de teams gemaakt worden aan de hand van, hoe kan het ook anders, een wedstrijd. Team A  zou de week daarop al aantreden bij niemand minder dan Excelsior. Team B zou beginnen met een training.

De relaxte sfeer bleef niet alleen in de kantine hangen. Het verplaatste zich rondom het veld. Gemoedelijk werd er gebabbeld met andere ouders over trainingen, voetbalclubs en wat ons nog allemaal te wachten stond… Na een half uurtje kwamen de kids het veld op lopen. Blauw naast rood, de kleuren waarin gespeeld werd. Uk liep vooraan en droeg een aanvoerdersband. Hoe gaaf is dat!! Vol enthousiasme begon het publiek te klappen. Het is natuurlijk (wederom) niet tof om te laten merken dat dit iets met je doet, dus slikte ik de brok in mijn keel weg en floot heel stoer op mijn vingers om toch wat geluid te kunnen produceren.

De scheids floot voor de aftrap en de wedstrijd begon. Ook op het veld was er een relaxte sfeer. De druk was van de ketel en dat was te merken. Niet iedereen speelde op scherp. Aan de kant werd verwoed geschreven en geschrapt door de scouts en trainers. Her en der was er overleg. Waar zouden ze nu toch allemaal op letten? Het zijn jonge spelertjes die allemaal over een bepaalde kwaliteit beschikken omdat ze hier anders niet hadden gestaan. Maar wanneer geef je iemand nu een kans en wanneer niet? Ik was blij dat ik hier zelf geen stem in had. Uiteindelijk werd er een volledige wedstrijd van twee keer 30 minuten gespeeld. Rond half negen reden we van het terrein, terug naar huis.

Tijdens de rit evalueerden wij de wedstrijd. Uk was matig tevreden. Hij kwam volgens eigen zeggen niet lekker in het spel. Hij gaf zijn eigen zwakke punten aan en kon tevens zijn sterke punten benoemen. Iets wat ik heel knap vind van iemand die pas elf jaar oud is. Wat ons betreft heeft ie lekker gespeeld. Een avondje ballen op een iets andere manier dan ie gewend is en aanvoerder zijn van spelers die normaal bij Feyenoord, Sparta en Excelsior spelen. Daar leer je ook weer van. Hij had zijn ding gedaan en het was afwachten in welk team hij geplaatst zou worden.

Een dag later, veel sneller dan verwacht, ontvingen wij het bericht dat ie geplaatst was in Team A!!  Daar was ie even stil van. Niet verwacht, maar stiekem toch wel gehoopt…

Excelsior… Here we come!