December…. De maand van de feestdagen. Eten. Gezelligheid. Liefde. Saamhorigheid. Cadeautjes. Die f*cking boom. Had ik eten al gezegd? Ergens kwam er een omslagpunt. Ik begon met steeds meer tegenzin naar deze maand toe te leven. Dat omslagpunt kwam waarschijnlijk toen ik oud en wijs genoeg was om te beseffen dat wat ooit was, nooit meer zal zijn. Wat heel veel mensen met de maand januari hebben, heb ik met de maand december. Van mij mag hij geschrapt worden. Als kind niet. Nee, als kind was december DE maand van het jaar. Het mocht van mij wel iedere maand december zijn.

Dat kwam omdat mijn moeder, ondanks haar karige inkomen, er altijd een feest van maakte. Dat begon met Sinterklaas. Jute zak met cadeaus. Zwarte piet die langs kwam. Zelfs toen we er niet meer in geloofde zat er altijd wel iets in onze schoen. Maar kerst was voor mij speciaal. Het hele jaar spaarden mijn moeder de zegelboekjes van de Albert Heijn zodat ze aan het einde van het jaar flink kon uitpakken. Ieder jaar een echte kerstboom. De ramen versierd met sneeuw, stickers en linten. Zelf gemaakte kerststukjes. Overal lampjes en kaarsen. Het had iets magisch.

Met eten werd ook niet moeilijk gedaan. Voor haar eigen familie. Voor haar ex-schoonfamilie. Voor alle vrijgezellen in beide families. Het maakte haar niet uit. Ze stond soms dagen in de keuken om een complete rijsttafel en ander lekkers klaar te maken. Maat houden was voor haar soms lastig. Dus werden de kleinigheidjes onder de boom vaak flinke cadeaus. Omdat mijn ouders gescheiden waren vierden we de kerst het ene jaar bij mijn moeder en het andere jaar bij mijn vader. Ook daar werd flink uitgepakt, zowel met eten als met cadeaus. Met een grote familie was het altijd druk en gezellig.

Ondanks mijn tegenzin in de feestdagen probeer ik er ieder jaar toch iets van te maken. Ik moet niet vasthouden aan wat ooit was, maar toegeven aan wat nu is. Ik ben immers niet alleen. Ik heb een familie. En zij vinden december wel een toffe maand, ondanks dat er gewerkt moet worden met kerst. Toen de heren voor een uitwedstrijd op pad waren besloot ik het huis in kerstsferen te dompelen. Het gevecht met de lampjes had ik gewonnen dus een leuke verrassing bij thuiskomst toen de boom in al zijn glorie stond te schitteren in de hoek van de kamer.

En wanneer de boom dan eenmaal staat is het toch eigenlijk ook best wel weer leuk. Het brengt sfeer en gezelligheid. Het leukste vind ik om er iedere keer een cadeautje onder te leggen. Die ik eerst stiekem mee naar binnen moet zien te smokkelen. Ik leg hem pas onder de boom wanneer er niemand thuis is. Ik vind het leuk om de verbaasde gezichten te zien wanneer er weer iets nieuws bij is gelegd. Wat zou daar nu inzitten?? Vriendlief doet overigens precies het zelfde. En dat maakt mij net zo nieuwsgierig als hem.

Ik zou heel graag weer eens een kerst willen vieren zoals vroeger. Niet voor de cadeautjes. Maar voor de saamhorigheid. De eenheid als familie. Met eten. Veel eten. Dat dan weer wel. En herinneringen ophalen aan vroeger! Wie weet volgend jaar. Want dit jaar vieren we het klein. Met zijn viertjes. En we gaan ons best doen om er een heel gezellige dag van te maken.