Morgen, bedenk ik mij, is mijn aller eerste parttime vrije dag van dit jaar. Oooh, wat heb ik daar naar uitgekeken. Een keer in de twee weken een vrije dag. Zalig. Vanaf het moment dat ik dit verzoek had ingediend was ik mijn dagen al aan het invullen. Niet eens met alleen maar “me-time”. Een van de grotere projecten op mijn lijst is het opruimen van de zolder. De rommel werd daar geregeld wat verplaatst. Er kwam wat bij, er ging wat af. Maar echt uitgezocht of weg gegooid werd het niet. Nu was mijn irritatiegrens bereikt. Deze extra dag werd daarom gebruikt voor het uitzoeken en weggooien van de zooi en het opnieuw organiseren van de administratie. Dat laatste schoof ik al zeker dan vijf jaar voor mij uit…

De wekker ging af alsof het een normale werkdag was. Stiekem bleef ik nog wel een uurtje liggen. Toen vriendlief naar zijn werk was vertrokken, begon ik met mijn ochtendritueel. Ik had echt zin om de complete zolder onder handen te nemen. Ik sjouwde schoonmaak-spullen en afvalzakken mee naar boven. Stroopte mijn mouwen op en deed de deur open.Voor mij, op het werkblad lag de halve kledingkast van zoonlief. Netjes opgevouwen, dat dan weer wel. Waarom hij niet de moeite nam om alles in zijn kast te stoppen werd mij duidelijk toen ik dat wilde doen. Die zat vol met kleding dat te klein of niet van hem was. Dat was prioriteit nummer drie op de lijst. Ik schoof alles van het werkblad en verplaatste zijn kleding tijdelijk naar zijn bed.

Nu ik wat meer ruimte had gecreëerd, kon de eerste kast open. Speelgoed waar zeker vijf tot zeven jaar niet naar omgekeken was. Onderdelen van spullen waarvan niemand het origineel nog kon herleiden. Lege CD en DVD-hoesjes. Halve stukken gereedschap. Zeker de helft verdween in vuilniszakken. Tegen de klok in ploegde ik mij door de ellende. Er is nog nooit zoveel ruimte op zolder leeg geweest. De rommel achter het schot was prioriteit twee.

Daar vond ik lege dozen, bergen kabels, kapotte routers en oude meuk van UPC. Waarom? Wat dachten we hier mee te gaan doen? Ook vond ik drie verschillende luchtbedden, kussens en dekbedden. Je kunt het maar op voorraad hebben. De berg met onzinnige spullen werd groter. De ruimte achter het schot steeds leger. Na drie uur was ik heel tevreden met het resultaat. Zo tevreden dat ik direct de administratie onder handen nam. Zeker 1.5 uur ben ik bezig geweest met uitzoeken en vernietigen van documenten. Inmiddels staat alles weer geordend en bijgewerkt in mappen.

De laatste klus bewaarde ik voor na de lunch. Het uitzoeken van Zoonlief’s kledingkast. Meer dan de helft kon in de zak van Max. Een gedeelte moest eerst grondig gekeurd worden door Zoonlief zelf. “Zie ik er nog wel chill uit in deze kleding?” Maar ook zijn kast is weer overzichtelijk (voor zolang het duurt). Gelukkig koopt hij inmiddels zelf zijn kleding. Dus hij kan zich weer uitleven.

De rest van de dag mocht ik van mijzelf luierend in het zonnetje door brengen. Het was een prima dag met heel veel voldoening. En ik heb zelfs mijn stappendoel behaald met al die wandelingen naar de container. Mijn handen jeuken nu al om het volgende project aan te pakken. Het uitruimen van de schuur!