Dit was het eerste jaar dat ik zonder heimwee en schuldgevoel in de auto zat op weg naar onze vakantiebestemming. Weet je hoe lekker dat is? Geen zorgen maken om de huisdieren omdat ze in goede handen zijn. Dit was echt de eerste keer, sinds tijden, dat ik mij daar totaal niet druk om heb gemaakt. De dieren waren altijd in goede handen. Maar toch voelde ik mij daar niet altijd fijn bij. Ik vroeg namelijk nogal wat van de oppas. Twee keer per dag kwam hij naar ons huis om voor ze te zorgen. Hoewel hij altijd gezegd heeft het niet erg te vinden. Na het overlijden van Kleine Krijger besloten we het dit jaar anders te doen. Groene Draak ging uit logeren. Bij zijn vaste oppas. Leuker voor hem en handiger voor de oppas.

Een dag voor we weg gingen brachten we zijn tijdelijke kooi, speelgoed, voer, snoepjes en fruit. En Draak zelf natuurlijk. Het was een complete volksverhuizing. De kooi stond snel in elkaar. Hoewel Draak zich eerst een beetje verlegen opstelde kwam hij snel los. Hij kletste honderd uit en riep vervolgens: “Doei en dag!!” Met andere woorden, ga nu maar weg. Wat onwennig deden we dit dan ook maar. Na een dag was Draak al bijna helemaal geacclimatiseerd. Hoewel hij nog niet braaf al zijn brokjes op at was er weinig verschil te merken met thuis. Hij had nu de hele dag iemand om zich heen. En de oppas had nog nooit zo’n drukke logé gehad.

Al vroeg in de ochtend ging de muziek aan en blèrde Draak uit volle borst mee. Muziek van Santana en gitaarsolo’s deden het hem. Vooral de elektrische gitaar bleek zijn favoriet. Gelukkig zijn de buren aan beide kanten een beetje hardhorend, waardoor hij niet voor heel veel overlast heeft gezorgd. Overdag kon hij uit zijn kooi. Bovenop lagen wat speeltjes en daar was hij dan druk mee in de weer. Hij had zijn eigen plekje op de leuning van de bank toe geëigend en zat dan naast de oppas. Samen tv kijken is nu eenmaal veel leuker dan alleen.

Na een paar dagen kreeg ik een filmpje doorgestuurd waarop ik Groene Draak zag scharrelen op zijn kooi. Druk in de weer met een stuk speelgoed en brabbelend in zijn eigen taaltje. Toen ik ook nog mee kreeg dat hij braaf zijn brokjes, fruit en nootjes at was ik helemaal gerustgesteld. Het was de oppas zelfs gelukt om hem een paar keer onder de douche te stoppen. Iets wat niet altijd Draak zijn favoriete bezigheid is.

Wat een goede beslissing was dit. Ook de oppas had veel meer rust. Hoewel rust… Met Draak is het alsof je een kleuter in huis hebt. Niet alleen de herrie, maar ook de rommel die hij maakt. Toen ik hem na 11 dagen weer kwam halen wilde hij in eerste instantie niet mee. Ik kreeg zelfs de indruk dat de oppas het veel gezelliger met hem heeft gehad dan hij zei. Een leven met Draak is immers nooit saai. Hierdoor voelde ik mij zowaar schuldig toen ik, met Draak in de auto, terug naar huis reed.

Ik ben in ieder geval heel erg blij met de tijd en energie die de Oppas in de dieren heeft gestoken. Voorheen met Kleine Krijger bij ons thuis. En nu zelfs zijn huis ter beschikking heeft gesteld voor Groene Draak. Hopelijk mogen we een volgende vakantie weer gebruik maken van zijn gastvrijheid…