Terwijl de wasmachine de schone was uitbraakt bij het open doen van het deurtje, vangt mijn oor een hoop kabaal op uit de kamer ernaast. Jezus wat is ie toch allemaal aan het doen? Zoon zit in zijn kamer en het klinkt alsof ie tegen een slechthorende aan het praten is. Als ik de schone was op zijn kamer breng zie ik wat er voor de herrie zorgt. Zijn laptop staat aan op een of ander vaag youtube kanaal. Zijn headset heeft hij op. Daarmee staat hij, niet via zijn laptop maar via zijn PS, in verbinding met zijn “squad”. Die op hun beurt dezelfde takke herrie op hebben staan. Tegelijkertijd pingelt zijn telefoon het ene na het andere appje. Alle geluiden staan op standje neurotisch hard.
Mijn wenkbrauwen gaan omhoog en een seconde of wat overzie ik de chaos. Zoonlief heeft niet eens in de gaten dat ik met een wasmand in zijn kamer sta. Inmiddels weet ik dat zijn matties mij kunnen horen als ik iets door de kamer blèr. Oeh, zal ik het doen, zal ik het doen? Ik kan mij ternauwernood inhouden. Als ik een stap verder in de kamer kom krijgt hij mij in het vizier. Hij schrikt zich rot en doet direct zijn headset af. “Had je niet effe kunnen kloppen?” Vraagt hij. “Had jij mij dan gehoord?!” Kaats ik terug. “Denk ut niet!”
Gelukkig zijn we volwassen genoeg (want zo noemen onze 15 en 16 jarige boys zich tegenwoordig) om hier normaal mee om te gaan. Dus hij bedankt mij netjes voor de schone kleding die hij zelf in zijn kast gaat leggen. Om mij weer zo snel mogelijk uit zijn domein te krijgen en kijkt mij vriendelijk na. Op mijn beurt volgt een glimlach en ik kan mij niet langer inhouden. Ren vervolgens voor de webcam langs, zwaai hoffelijk voor wie mij kan zien en roep hoooooi! naar wie het horen kan. Er galmt een hoooi terug. Zoon kan alleen maar zuchten. Hij doet nog een verwoede poging door mij een waarschuwende blik toe te werpen (wat zoiets betekend als: serieus moest dat nu?) welke door mij met een handkusje wordt beantwoord. Als ik de deur achter mij dicht trek verstomd de takke herrie en hoor ik een van z’n matties zuchtend zeggen dat zijn moeder dat ook altijd doet! Ik grijns van oor tot oor.
Ik begrijp mijn moeder echt een heel stuk beter. Die flikte dit soort grapjes ook altijd. Door al klappend en luidkeels mijn naam te scanderen als ik een of andere wedstrijd gewonnen had. Te zwaaien wanneer ik voorbij kwam lopen. Of mij met belachelijke snoepkettingen vol te hangen als we de avondvierdaagse gelopen hadden. Wat kon ik mij kapot ergeren aan dat soort momenten. Maar ik begrijp nu dat ze hier helemaal niets aan kon doen. Soms wordt je gewoon gedreven door één of andere impuls. Een vlaag van ik-weet-ook-niet-zo-goed-waarom-ik-dit-doe-maar-het-moet-gewoon. Wanneer ze het nu zou doen zou ik natuurlijk vol overgave met haar mee doen. Maar toen?!?!
Zoon is inmiddels gewend aan mijn niet onder controle te ouden impulsen. Soms doet ie nog een zwakke poging om te laten merken dat ie het er niet mee eens is. Er tegenin gaan zoals ik vroeger deed, doet hij niet. Dat siert hem! Stiekem denk ik wel eens dat hij er ook gewoon om moet lachen. Maar hé, hoe volwassen je ook bent, toegeven doe je als puber natuurlijk niet!!
***
Deborah Hamar 
Mooi verhaal
Vrolijke groet,
Haha, leuk om een beetje dwars te zijn. Hoort een beetje bij de leeftijd natuurlijk. Heerlijk om te lezen dat je het toch lekker laat gaan en super goed dat je kinderen aangeven bedankt voor de schone kleding.
haha bij welke leeftijd?? Die van mij of die van hem 😜😜
Zucht, vaders doen dat ook en ik heb er 2! Achja ook hij zal ouder worden en er de humor van in gaan zien.
Wat een lekker verhaal dit, kan ik smaken!
Liefs, Eva
http://www.notanotherdiva.com
Mijn zoon kan ook zo’n kabaal hebben. Wat je zegt: dan zitten ze met hun headset op te spelen. Mijn zoon is meestal draken of zo aan het verslaan met anderen. Heel bijzonder allemaal…
haha ik zie het helemaal voor me en herken mezelf er ook wel in hoor. Ik vind het wel grappig om te zien hoe de jongens net doen of ze mee niet zien als ik wel eens langs school loop en de kinderen dan maar repen, he, daar loopt je moeder 🙂
repen +roepen
Vooral ook dat laatste!! Zijn vrienden lijken er helemaal niet mee te zitten. Die doen gewoon mee hihi.
Heerlijk toch dat je zo’n goede band met je zoon hebt dat je dit soort dingen kunt doen zonder dat het dikke trammelant geeft.
Wat moet het onwijs gezellig zijn bij jullie thuis! Mijn moeder zit ook vol impulsieve uitspattingen en mijn vrienden waren daarom altijd graag bij ons. Juist omdat hun ouders wat strikter waren en hier zoveel lol was. En thuis lol hebben, leuker wordt het toch niet?
Haha, ik zie het mijn moeder ook wel doen. Maar denk dat elke moeder het wel doet 🙂
Echt wat een leuk artikel! Eigenlijk moet ik hier best om lachen. Een aantal weken terug kreeg ik te horen ‘mijn-hele-ouderlijke-gezag-is-weg’. Die blijft natuurlijk ook nagalmen in huis haha
Púbers! (Niks volwassenen ;))
Hahaha heerlijk. Ik kan me er echt heel goed in vinden mijn zoon zou echt precies op dezelfde manier gaan zuchten.
heerlijk dit verhaal. ouders en kinderen. soms lijk je toch best wel op elkaar
Hihi leuk verteld. Ik denk dat ie er stiekem -heeeel stiekem- misschien toch wel om kan lachen. Ook al is het officieel niet cool wat je doet natuurlijk 😉
Oh ja heel herkenbaar! Ik heb drie dochters en moet ook even mijn stem laten horen haha. Gelukkig kan ik erg goed met hun vrienden opschieten. Die blijven zelfs zonder mijn kids bij me hangen om te kletsen!
Ah die herrie is heel herkenbaar, zoonlief schreeuwt hier de hele buurt bij elkaar met zijn headset op..oeps 🙂
Het is ook overal het zelfde he hahaha.
Ik vind dat je héérlijk schrijft, ik moest echt een paar keer giechelen!
Haha! Geweldig! Blijven doen. Als ze écht groot zijn, lach je er samen om.
Hahaha geweldig. Toegeven doe ik als 30jarige nog af en toe steeds niet haha
Herkenbaar. Ik riep altijd heel hard op het voetbalveld altijd positief…hup…… enz. Tot ik hoorde dat hij er mee gepest werd een beetje in de kleedkamer. Toen stopte ik tot zijn teamgenoten zeiden, we horen je moeder nooit meer, ze misten het gewoon. Zo grappig… dus gedoseerd weer gaan roepen……..hoort bij het opgroeien……….