De vragenlijst…

Ik ben nog geen 24 uur ziek wanneer ik op mijn privé mail een bericht ontvang. Het is van de arbodienstverlening. Of ik een account aan wil maken en een vragenlijst van 10 minuten wil invullen. Hoezo? En wat? 10 minuten??? Ik snap best dat de baas/ instantie/ de persoon die mijn salaris betaald recht heeft om een en ander te weten wanneer ik niet in staat ben om te doen waar ik voor betaald krijg. Maar serieus ik heb de griep, ik onderga geen open hart operatie of iets dergelijks!

Dat je direct bij ziekmelding al zo’n lijst in moet vullen. Kom op zeg, is dit nu al de vierde keer van het jaar dat ik mij ziek meld dan snap ik dat. Maar ik moest zelfs nog een account aan maken bij de instantie die zich bezighoud met het hele “poortwachter” gebeuren. Zegt dat niet genoeg? 

Met mijn wollige hoofd en dikke ogen klik ik op de link. Nadat ik een account heb aangemaakt probeer ik de vragen te beantwoorden. Vraag 1: Ben je in staat om te werken. Nou, als dat het geval was, had ik mij niet ziek hoeven te melden. Wat is de reden? Wat zijn de klachten? Wat zijn je beperkingen. (mijn beperkingen?! hahaha heb je even?! Nee, grapje!) Sinds wanneer ben je ziek? Heeft het met privé of werk te maken? Waardoor kun je niet werken? Sjeeees, ze zijn wel erg nieuwsgierig zeg!! Maar goed, ook deze vragen beantwoord ik.

Wanneer denk je weer aan het werk te kunnen? Nee echt kom op!? Ik heb geen glazenbol mensen!! Welk gevoel geeft je dit en wat vind je er zelf van? Nee sorry, die laatste twee vragen stellen ze niet, maar ik kan het niet laten deze toe te voegen aan de reeks met in mijn ogen onzinnige vragen (op mijn situatie)… 

Ik heb zo goed en zo kwaad als ik uit mijn ogen kan kijken de lijst ingevuld. Ik klik op versturen en dan ontstaat er een error op het scherm: “U bent “iets” vergeten aan te klikken. Uw antwoorden zijn niet opgeslagen. Begin opnieuw…” Daarna volgt er een error in mijn hoofd.

Krijg de tieverietus met je lijstjes. Ik klap met een woest gebaar, nou ja bijna want geen kracht, mijn laptop dicht. Smijt hem in de hoek en duik mijn bed weer in. Maar ja. Dan gaat het na enige tijd toch knagen. Want zo zit ik namelijk niet in elkaar. Als de baas iets aan je vraagt dan doe je dat. Of je het nu leuk vind of niet. Of je nu kunt of niet…

Dus een uur later sleur ik mijzelf mijn bed uit. Gehuld met 2 dekens om mij heen neem ik als een blaffende zeehond verpakt in een teddy fleecevoering jas plaats achter mijn laptop en start de hele drommelse procedure opnieuw. 

Dit keer vergeet ik niet het kleine lullige vakje aan te vinken dat ergens onderin het scherm staat. Ik eindig de vragenlijst met een sarcastische noot. “Wat heb je nodig om weer aan het werk te kunnen” Een fruitmand en RUST. Later vernam ik van de baas dat hij dit antwoord wel kon waarderen. Dat dan wel weer!

101 doelen…

Van de week was ik, tijdens een paar loze minuten op de zaak, mijn privé map aan het opschonen. Naast foto’s, declaraties en wat verouderde contracten stond er ook nog een mapje met “blog”. Ik heb enige tijd terug mijn blog-gerelateerde documenten naar een externe harde schijf verhuisd. Maar was blijkbaar deze op de zaak helemaal vergeten. Ik kwam er al snel achter dat het mijn aller eerste blogjes waren die ik in mijn oldschool Hyves-periode geplaatst heb. Waar het bloggen voor mij uiteindelijk ook begonnen is. Van af en toe een verhaaltje naar complete vakantieverslagen. De regelmaat van het bloggen is pas echt begonnen toen de hype: 101 doelen in 1001 dagen voorbij kwam. Ook wel bekend als: Day Zero Project.

Ik was al helemaal vergeten dat ik hier ooit aan mee gedaan had. Voor de bloggers bij wie dit fenomeen onbekend is, wat mij sterk lijkt omdat half bloggend Nederland zo aan zijn blog gekomen is… : Plan een aantal realiseerbare doelen (een stuk of 101) uitgesmeerd over een langere periode (een dag of 1001). De eerste vijf doelen op de lijst waren voor menig deelnemer hetzelfde:

1. Leg 5 euro opzij voor ieder behaald doel.
2. Gebruik dit geld aan het einde van het project om wat leuks te doen.
3. Inspireer iemand anders om ook met een Day Zero Project te beginnen.
4. Minstens 1x per maand een blog schrijven over dit project.
5. Maak van ieder behaald doel een foto (voor zover dit mogelijk is).

Ik opende dit blog en nam de lijst, die ik toen met zorg had samengesteld, van begin tot einde door. Blijkbaar vond ik 101 doelen wel erg optimistisch en kwam ik niet verder dan 55. Hilarisch om te lezen wat mijn doelen waren. Zoals koop een kamerplant en houd hem minimaal een half jaar in leven (geen vetplant!) Nog leuker om te zien dat een aantal doelen ook daadwerkelijk behaald zijn. Zoals de vakanties naar Oostenrijk, Zwitserland, Parijs en Rome. De schilderijen voor in het trapgat en mijn verjaardag die ik toen uitgebreid gevierd heb. Mijn maag kneep even samen toen ik zag dat er ook een aantal doelen met mijn ouders op de lijst stonden. Doelen niet aanbod zijn gekomen en ook nooit meer zullen komen.

Ook staan er doelen op waaraan ik begonnen ben, maar die nog onafgemaakt ergens in huis rondzwerven. Een cursus verhalen schrijven en een nieuwe taal leren zijn hier een voorbeeld van. Dingen die ik eigenlijk nog steeds graag zou willen doen. Mijn gezondheid kwam ook toen al aan bod, want ik wilde minderen met suiker, meer water drinken en meer fruit eten. Dingen die ik nu nog steeds doe. Een doorlopend doel was het vertrouwen winnen van Groene Draak. Ik denk dat ik daar het meeste trots op ben. Want als ik zie wat ik met hem inmiddels bereikt heb!! Doelen op deze lijst hebben mij daadwerkelijk aan het denken en in actie gezet.

Voor mijn laatste doel heb ik nooit 5€ opzij kunnen leggen. Niet omdat het niet meer kan. Maar omdat het nooit gelukt is. Ik heb het echt wel geprobeerd. Uren heb ik doorgebracht met zoeken in het weiland maar nooit heb ik hem kunnen vinden. Daarom ga ik mijn best doen om dat doel dit jaar toch af te kunnen vinken. Doel nr. 55:  “Vind een klavertje vier!” 

De Liebster Award…

Hij gaat al enige tijd rond op het www. Het is een lijst van in totaal 11 vragen, verzonnen om het gezicht achter een (beginnend) blog beter te leren kennen. Afgelopen week ben ik genomineerd door: Desire, waarvoor dank!! De bedoeling is haar vragen te beantwoorden en daarna zelf 11 nieuwe vragen te verzinnen. Vervolgens een aantal andere bloggers taggen die op hun beurt het stokje overnemen.  Wees gerust, dat laatste stuk sla ik over. Ik ga geen nieuwe vragen verzinnen en ga ook niemand anders taggen 😉

  1. Als je een beroemdheid was, wie zou je dan willen zijn?
    Een beroemdheid zou ik niet willen zijn. Al die aandacht lijkt mij vreselijk. Alles wat je doet wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Wel zou ik eens een dag met een van mijn huisdieren willen ruilen. Het lijkt mij heel bijzonder om te kunnen vliegen, te slapen bovenop de verwarming, of door het weiland te crossen.
  1. Welke muziek heb jij meestal aan als je een (b)logje aan het schrijven bent?
    Ik heb geen muziek aan als ik aan het bloggen ben. Meestal kan ik het niet laten om mee te zingen. Dat werkt niet voor mij.
  1. Kreeg je één minuut om te shoppen in de supermarkt, waar zou je het eerst naar toe rennen?
    Tja, ik denk dat ik deze beurt aan vriendlief overdraag. Hij doet meestal de boodschappen. Ik heb waarschijnlijk al een minuut nodig om het juiste gangpad te vinden. Als ik in die minuut tijd het gangpad gevonden zou hebben, dan zou ik mijn karretje volladen met koffie en wasmiddel.
  1. Koffie of thee?
    De laatste tijd ben ik meer van de koffie.
  1. Hoe zou het ideale huwelijksaanzoek eruitzien?
    Niet te formeel. Dus geen gezemel op één knie in een romantische setting. Nee, niks voor mij. Eenmaal gevraagd, dan samen een mooie reis boeken naar een ver exotisch oord om elkaar daar het ja-woord te geven.
  1. Wat is je favoriete dag van de week?
    Eigenlijk heb ik iedere dag wel wat leuks te doen. Ik heb ook geen probleem met de maandagochtend. Als ik dan toch zou moeten kiezen, dan voel ik mij het meest ongedwongen op vrijdagmiddag rond een uurtje of 16.00. Dan heb ik er vijf dagen werken opzitten en hoef ik even een paar uur helemaal “niks” te doen. Uiteraard staat het weekend voor de deur waarbij ik ’s morgens niet gewekt wordt door een wekker.
  1. Als er dit jaar één ding gebeurd is, dat héél speciaal voor je is, wat zou dat dan zijn?
    Een telefoonverbinding met de hemel… Ik zou zo graag weer eens willen praten met mijn vader en mijn moeder. Maar ook met mijn opa’s en mijn oma’s. Ik heb ze nog zoveel te vragen en inmiddels nog meer te vertellen. Hoewel ik weet dat ze over mijn schouder meekijken lijkt het mij heerlijk om al hun stemmen weer eens te horen.
  1. Favoriete film?
    Er zijn meerdere films die ik goed vind en daar zit niet zozeer een favoriete film tussen. Er moet in ieder geval genoeg actie inzitten en flink wat spanning ook.
  1. Huil je snel tijdens films?
    Ik jank al als ze op het weerbericht vertellen dat het gaat regenen 😉
  1. Waar kan je je ongelooflijk aan irriteren?
    Aan televisieprogramma’s van tegenwoordig. Het lijkt wel of het volk alleen nog maar op een domme manier vermaakt kan worden. Een van de redenen waarom ik de tv bijna niet meer aan heb staan. Verder irriteer ik mij mateloos aan mensen die altijd te laat komen en die hun verantwoordelijkheid, op wat voor manier dan ook, niet willen nemen.
  1. Waar ben je bang voor?
    Dat de mensen die mij dierbaar zijn mij zullen ontvallen.