Tagarchief: opleiding

Wanneer woorden gaan leven…

Posted on by

Meditatie loopt als een rode draad door mijn opleiding. De meeste lesdagen starten er mee. Dit doen we om uit de stroom van gedachten te stappen en bewust aanwezig te zijn in het moment. Door onze aandacht te richten op de ademhaling of een eenvoudig woord, ontstaat er ruimte en rust in ons hoofd. Het vermindert stress en scherpt de concentratie. Meditatie is als een mentale training die ons leert pauzeren in een wereld vol prikkels, zodat we niet alleen kalmer maar ook krachtiger in het leven staan. Of in dit geval bij de les blijven. 

Sterker nog, er is zelfs een heel blok gewijd aan meditatie. Wat het is, wat het doet, hoe je hem schrijft en hoe je hem presenteert. Zo komt het dat ik al dagen, wat zeg ik, weken aan het zwoegen ben rondom mijn eigen meditatie. Het onderwerp: de aura, had ik notabene zelf gekozen. Zoveel onderwerpen en ik kies uitgerekend deze. Een half jaar geleden leek het mij een fantastische keuze maar nu ik er eenmaal mee bezig ben weet ik bij god niet waar te beginnen. 

Ik ben wat aan het stoeien met de lengte, de onderwerpen die ik aan bod wil laten komen maar vooral ook de boodschap. Wat wil ik bereiken met mijn woorden? Waar wil ik mijn groep mee naar toe nemen? Ik probeer verschillende stijlen uit. Zet er verschillende op papier. Luister heel veel naar andere meditaties en begin dan weer helemaal opnieuw. Te lang, te kort, niet boeiend of juist te ingewikkeld. Dan opeens heb ik een idee. Ik houd het simpel. Ik wil de groep meenemen naar geborgenheid, veiligheid en thuiskomen in hun eigen energie. Vanaf dat moment begint het langzaam vorm te krijgen. 

De reis start van binnen bij de ademhaling en het gronden. De tweede stap is heel bewust het voelen van de huid. Je staat niet vaak stil bij de laag die jouw hele wezen bij elkaar houdt, toch?! Dus ervaar maar eens hoe dat voelt! De derde stap is het ontdekken van het laagje net daarbuiten. Op deze wijze bouw ik hem uit. Tot het gevoel ontstaan dat je heerlijk wordt omhuld door een teddyfleece-deken die eigenlijk je eigen energielaag is. 

En hier zit ik dan. De lichten zijn gedimd. Achter mij schijnt een paarse spotlight en klinkt er een tingel-tangel muziekje om het geheel wat meer body te geven. Mijn hart fladdert in mijn borst. De groep voor mij zit inmiddels ontspannen en met de ogen dicht. Klaar voor de reis die ik met ze ga maken. Ik adem een paar keer diep in en extreem rustig weer uit. Mijn hartslag komt tot bedaren en dan begin ik. Eerst nog met een kleine trilling in mijn stem. Al snel begin ik er de lol van in te zien. Voor ik het weet gebruik ik niet alleen mijn stem maar ook mijn armen en lichaam om iedereen mee te krijgen. Niemand die dit ziet natuurlijk en misschien is dat maar beter ook.

Na iets meer dan 15 minuten sluit ik de meditatie af en zie ik langzaam iedereen weer in het hier en nu verschijnen. De feedback die ik ontvang is niet wat ik verwacht had. Het is magisch!! Er wordt zelfs aangegeven dat ie nog wel langer had gemogen. Dus een goede tip voor een volgende keer. 

De rest van de dag loop, nee zweef, ik in de wolken. Mission accomplished.✨

De fluistering van energie…

Posted on by

“Sluit je ogen en haal een paar keer diep adem.” Is een van de zinnen die vandaag meermaals te horen is. Ik zit tussen twee medestudenten in en doe wat mij gevraagd wordt. Dus ik sluit mijn ogen, haal een paar keer diep adem en laat mij meevoeren met de meditatie die komt. Had ik er in het begin nog een beetje moeite mee om mij zo te laten gaan, nu voelt het als een voorrecht om hier deel van uit te maken. De opleiding voelt als een reis die me niet alleen kennis brengt, maar me ook diep verbindt met mezelf en de energie om mij heen.

Tijdens deze les duiken we dieper in de materie van het werken met energie en dan met name de chakrahealing, een essentieel onderdeel van het energetisch werk. Elk chakra brengt zijn eigen unieke energie met zich mee, zijn eigen verhaal en uitdagingen. Een ieder van ons wordt uitgenodigd om in verbinding te staan, met onszelf, met elkaar en met de energie om ons heen. Het begrip ‘in verbinding staan’ is net als “sluit je ogen en haal diep adem” als een rode draad door deze dag. 

Hoewel we in de kern al weten dat het mogelijk is, blijft het moment waarop het echt lukt om de verbinding die gemaakt is te voelen zo ontzettend bijzonder. Het is alsof een sluier wordt opgelicht en je toegang krijgt tot een subtiele wereld die altijd al aanwezig is geweest, maar die nu tastbaarder aanvoelt dan ooit. Het is bijna magisch. 

Ik voel steeds meer dat dit niet alleen draait om technieken of methodes. Het is een proces van openstellen, van luisteren naar de fluisteringen van energie en van vertrouwen op je intuïtie. Wat me vandaag het meest raakt, is het gezamenlijke moment waarop we een oefening in healing uitvoeren. Terwijl we werken voel ik hoe niet alleen mijn handen warm worden, maar ook mijn hele wezen, ik voel de energie letterlijk door mij heen stromen. Wanneer ik zie hoe dit effect heeft op mijn medecursist, het ontspannen gezicht, de diepe ademhaling en het loslaten van al dat niet meer dient, besef ik opnieuw hoe bijzonder dit is. En tegelijk vind ik het raar dat we dit bijzonder vinden terwijl het eigelijk als heel normaal gezien zou moeten worden.

Het is tevens een reminder aan hoe krachtig energie kan zijn en hoe zelfs de kleinste gebaren grote impact kunnen hebben op iemands welzijn.

Wat deze lessen voor mij zo waardevol maakt, is niet alleen de praktische kennis die ik opdoe, maar vooral de ruimte om te mogen ontdekken, te voelen en te groeien. Iedere les voelt als een stap dichter bij wat ik kan betekenen, voor mijzelf maar zeker ook voor een ander. Iedere les en iedere huiswerkopdracht verwonder ik mij weer met wat mogelijk is en wat ik kan. En mijn nieuwsgierige aard werkt nu heerlijk in mijn voordeel.

Zoals ik al zei is deze cursus zoveel meer dan het aanleren van een vaardigheid. Het is een ervaring die me helpt groeien, die me leert om niet alleen te zien, maar ook te voelen. Het is een reis die me steeds opnieuw in verbinding brengt, met mezelf, met anderen, en met de oneindige wereld van energie. En dit is pas les vier. Wat een avontuur.

In verbinding…

Posted on by

“Stop.” roept de docent. De hele groep stopt met lopen en bewegen en draait zich naar de dichtstbijzijnde persoon. Voor mij staat een onbekende vrouw. Voor haar neus staat eveneens een onbekende vrouw. Ik gok dat we ongeveer even oud zijn. De bedoeling is dat we elkaar een minuut of twee in de ogen kijken. Niet praten, niet bewegen, handen op de rug en enkel naar elkaar kijken. Dit geeft mij op zijn zachtst gezegd een ongemakkelijk gevoel. Ik wil niet onbeleefd blijven staren. Maar ja, dat is nu juist net de bedoeling. Oké, dat is niet helemaal waar. Het gaat niet alleen om het kijken, het gaat om elkaar ook daadwerkelijk zien! Ik realiseer mij dat de vrouw tegenover mij hoogstwaarschijnlijk hetzelfde ervaart. Met die gedachte in mijn achterhoofd laat ik met iedere ademhaling het ongemakkelijke gevoel van mij afglijden. 

Wat begint als een vreemde situatie, verandert al snel. Ik voel een sensatie opkomen, alsof ik in een achtbaan zit die net naar beneden dendert. Het gevoel begint in mijn buik en verspreidt zich in mijn lichaam. Het is een soort van blijdschap- alsof ik een verloren vriendin heb teruggevonden. En de vraag rijst waar ik haar dan van zou moeten kennen? Terwijl ik probeer te stoppen met denken en mij weer focus op het voelen, merk ik dat ik glimlach. Ze glimlacht terug. Zonder een woord te zeggen, voel ik een intense verbondenheid.

Het enige dat ik nu nog kan denken is dat ik haar helemaal geweldig vind. Wat een mooi mens met zo’n groot hart. Ik wil meer van haar weten!! Een seconde of wat later voel ik een traan over mijn wang rollen. “Wat is dit nu weer? Sta ik nu gewoon te huilen? Is dit van mijzelf of komt het door haar? Een heel scala aan emoties komt vervolgens voorbij en ik voel ze stuk voor stuk, blijdschap, geluk, verdriet, compassie, liefde en dat in nog geen twee minuten tijd. Het is alsof ik naar mijzelf kijk maar dan door haar ogen. Nee wacht, ik kijk door mijn eigen ogen naar haar. “Oké, deze twee minuten doen rare dingen met mij.”

We zijn nog niet klaar want er volgen nog twee rondes. Het ongemakkelijke gevoel wordt steeds minder. Bij de laatste persoon sta ik er nog niet zo zen bij als ik zou willen. Toch voelt het alsof ik bij haar thuis kom terwijl ook deze dame een onbekend persoon voor mij is. Al snel krijg ik een beeld van een leven- een verhaal van keuzes, verlies, pijn en uiteindelijk schoonheid na een diepe daling. Ik zie je en ik voel je! gaat er door mij heen. Ik ben zo met haar verbonden dat we eindigen met een spontane knuffel, gevolgd door een schaterlach. Want we zijn beide een beetje overdonderd door wat we zojuist hebben ervaren. 

Met respect voor mijn opleiding en studiegenoten zal ik zo nu en dan wat schrijven over mijn zojuist gestarte opleiding tot Holistisch Energetisch Therapeut. 

De kennismaking…

Posted on by

“Als je het prettig vindt, kunnen we eerst nog een kennismakingsgesprek plannen bij ons op het opleidingsinstituut. Laat maar weten of je dit wilt.” Zo eindigde de bevestigingsmail die ik ontving na mijn inschrijving voor een nieuwe opleiding. Hoewel mijn keus om de opleiding bij hen te volgen na grondig onderzoek is gemaakt, besloot ik op haar uitnodiging in te gaan. Want ja, ik was wel benieuwd waar ik het komende jaar terecht zou komen en wie deze twee docenten in het echt zijn. In oktober had ik mij al ingeschreven, maar de daadwerkelijke kennismaking kon pas eind december plaatsvinden.

Mijn wekker gaat al vroeg af en dat op de eerste dag van mijn minivakantie zo vlak voor de kerstdagen. We hebben om 10.00 uur afgesproken bij hen op de locatie. Ik heb er zin in. Google maps zegt dat ik er wel even over doe met de drukte op de weg. Druk is het inderdaad. Toch ben ik sneller op de plaats van bestemming dan ik verwacht had. Het is koud en guur buiten maar zodra ik daar binnenstap word ik letterlijk en figuurlijk onthaald door warmte. Dat begint in ieder geval alvast goed. 

Voor mij staan twee enthousiaste mensen, tevens de eigenaren van het opleidingscentrum. Ze hebben niet alleen de tijd uitgetrokken voor een kennismakingsgesprek maar ook voor een rondleiding. Als we de handen geschud hebben en ik mijn jas heb opgehangen word ik meegevoerd door het pand. Ik krijg uitleg over de praktijk en welke ruimtes het pand allemaal heeft. Verder wordt er verteld over de verschillende cursussen en opleidingstrajecten die ze geven en beknopt krijg ik te horen waar ik tijdens mijn opleiding onder andere mee te maken ga krijgen.

Daarnaast word ik uitgenodigd om iets over mezelf te vertellen. Waar kom ik vandaan en waar wil ik naar toe? Wat wil ik bereiken met dit traject? Onder het genot van een kop thee vertel ik wat ik al zo lang wil en hoe het beeld zich beetje bij beetje in mijn hoofd heeft gevormd. Ik vertel ze over mijn voorgaande cursussen en wat ik denk nodig te hebben. Ik krijg de lesstof onder ogen en schrik even van de hoeveelheid. Gelukkig is het niet alleen tekst en heb ik een jaar de tijd om alles eigen te maken. 

De groepen zijn niet extreem groot, wat ik erg fijn vind. Zo komt iedereen aan bod en is er veel persoonlijke begeleiding. Naast de theorie is er ook ruimte voor de praktijk, want alleen door ermee bezig te zijn ga je het ervaren en voelen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen dus.   

Na anderhalf uur nemen we afscheid van elkaar. Dit gesprek voelde als een openbaring. Iets wat al lang in mijn binnenste borrelde maar waar ik eigenlijk nooit echt met iemand in mijn omgeving zo open over heb kunnen praten. Dit zijn mensen die het werk al jaren doen en heel normaal vinden terwijl mijn omgeving soms wat schaapachtig kijkt als ik het heb over energetisch werk. Nog enthousiaster dan toen ik binnen kwam ga ik weg. Ik heb zoveel zin om deze nieuwe reis te starten dat ik niet kan wachten om te beginnen.