Klagen lucht op… Dat wordt in ieder geval beweerd. Door te klagen geef je jezelf de ruimte om irritaties of ongenoegen te uiten en dit te delen met anderen. Door (on)bewust, medestanders te vinden hoop je je hierdoor gesterkt te voelen in je “gevoel”. Hoewel ik mij ook zeker wel eens schuldig maak aan klagen is het niet iets waar ik mij veel mee bezig probeer te houden. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal en zeker als je er geen grip op hebt kun je je beter bezig houden met de zaken waar je wel grip op hebt of invloed op kunt uitoefenen.
In mijn omgeving of online zoals op facebook, twitter en hyves, hoor en lees is steeds vaker berichten van mensen die (herhaaldelijk) klagen. Klagen over het weer, klagen over het werk, klagen over het niet hebben van werk, klagen over collega’s, huisgenoten, buren of personen in het algemeen, klagen over … ga zo maar even door.
Hoezo, zou dat opluchten? Je bent alleen maar bezig met het creëren van negatieve energie waar je vervolgens in blijft hangen en jezelf mee sleept naar een nog ellendiger gevoel omdat wat je graag wilt niet hebt of andersom. Naast een opgelucht gevoel maakt klagen ook duidelijk dat de klager last heeft van persoonlijk onvrede. Mensen die lekker in hun vel zitten, ontspannen of positiever gezind zijn, hoor je doorgaands niet tot nauwelijks klagen. Immers, waarom zullen ze? Ze zien geen problemen maar juist oplossingen en anders zullen die zich vanzelf wel aandienen. Ze laten zaken als “het weer” langs zich heen glijden omdat er geen knopje is om dit te veranderen.
Moet je dan iedereen deelgenoot maken van je eigen onvrede? Mensen zouden zich eens moeten realiseren wat ze wel hebben in plaats van wat ze niet hebben. En als ze dat, wat ze niet hebben, wel graag willen hebben of andersom, ze hun energie daar in moeten steken in plaats van al dat geklaag, onvrede of niet. Je zou eens moeten zien hoever je het nog schopt door alle negativiteit om te zetten naar iets positiefs met een mooi doel als eindbestemming!
Ik heb geleerd dat het leven met een “knip van je vinger” voorbij kan zijn. Waarom zouden we onnodig energie en tijd verspillen aan klagen? Vanaf nu ga ik mij dan ook niet langer bezighouden met mensen die alleen maar (herhaaldelijk) negatieve energie spuien en zelf weigeren om er iets aan of mee te doen. Ik wil niet mee getrokken worden in de ellende en negativiteit van andere personen. Ik kies voor een positieve insteek en probeer te leren van tegenslag en hier uiteindelijk iets mee te doen.
Er zit ook een klein beetje moraal in mijn “klaag”verhaal: Positiviteit begint bij jezelf!! Daarom onderstaand gedichtje, voor de lezers die niet zo goed weten hoe ze hiermee moeten beginnen. 🙂
Smiling is infectious,
you catch it like the flu,
When someone smiled at me today,
I started smiling too.
I passed around the corner
and someone saw my grin.
When he smiled I realized
I’d passed it on to him.
I thought about that smile,
then I realized its worth.
A single smile, just like mine
could travel round the earth.
So, if you feel a smile begin,
don’t leave it undetected.
Let’s start an epidemic quick,
and get the world infected!
Deborah Hamar 
Een keertje klagen is niet erg, soms kan het best grappig gebracht worden. Maar je hebt gelijk dat het best wat minder kan. Soms word ik niet helemaal ‘bien’ van mezelf als ik in een klaagmodus zit en ik probeer het een beetje voormezelf (en mn naaste omgeving) te houden. Ik ga nu beginnen met een glimlach op te zetten. 🙂
Je hebt mij aangestoken….
Ja, soms zit ik net zoals appelig wel in de klaagmodus. Maar ik probeer het in ieder geval op twitter te beperken (of het in ieder geval grappig te zeggen ofzo), zodat ik anderen er niet mee lastig val.
Ik klaag volgens mij ook wel eens op mijn blog. Maar niet op een aandachttrekkende manier. Ik probeer het eerder leuk te brengen.
Dat vind ik nu echt een vrolijk gedicht zie !
Er wordt inderdaad heel wat af gemopperd en geklaagd, zelf maak ik me daar ook weleens schuldig aan, hoewel ik het op m’n blog probeer te vermijden en het anders op een luchtige manier probeer te brengen, maar in het dagelijks leven… ja, dan slipt het er weleens in maar ik ben gelukkig niet iemand die er in blijft hangen, zeg maar… Bij mij is het meer een kwestie van 10 minuten m’n hart luchten en dan ben ik het kwijt en pak ik de draad van alle leuke dingen weer op, want anders kost het je gewoon te veel energie en daar vind ik het leven te kort voor…
Ja iedereen klaagt idd.. ik denk dan wel eens ‘het is ook nooit goed’. Dat gedicht kende ik, en vind ‘m prachtig!
Mooi gezegd. Ik houd ook niet van mensen die altijd klagen en mijdt ze.. Ik klaag ook wel eens hoor, maar meestal kan ik me snel over een situatie heen zetten en blijf ik niet lang bij de pakken zitten..
Ik vind dat gedichtje (ondanks dat ik het al kende) helemaal geweldig. Ik heb zelf het idee dat zeker op facebook mensen de drang voelen om toch maar iets te zeggen. Tja en dan is klagen het meest makkelijke. Triest eigenlijk…
super gedichtje morgen gaan ik glimlachen naar iemand
Dat gedichtje is echt schattig 🙂 Ik vind dat bepaalde dingen soms gewoon heel erg naar zijn en dan is het logisch dat je ervan baalt en erover wilt praten. Maar ik snap inderdaad ook niet dat er mensen zijn die alleen klagen. Het lijkt me dat het dan niet echt leuk is om in je hoofd te zitten.
AMEN!
Ik zal me ook wel eens aan een klaagzang bezondigen, alhoewel ik daar in feite een gloeiende hekel aan heb en het probeer te vermijden. Ik denk altijd (als het over mijn eigen gaat): het kan, kon nog erger.
Dat gedicht vind ik machtig schoon en waar ook.
Mooi gedichtje is dat!
Ik vind het soms heeerlijk om te klagen, maar dan wel het klagen om het klagen. Mijn blogjes kunnen ook emotionele klaagzangen zijn, maar verder ben ik best wel een vrolijk en positief mens hahaha. Nee soms zijn er mensen die alleen maar van alles negatief zien, en daar moet je je zeker niet door laten meevoeren!
Grappig wat voor reacties je blog oproept….iedereen voelt zich toch een beetje aangesproken.Ik ook…maar ik ben echt geen klager hoor,misschien komt het soms zo over maar dan lees je me verkeerd;).
Inderdaad, het klagen op facebook kan ook nog eens nefaste gevolgen hebben voor jezelf… als iemand anders het leest en er wat mee doet. Waarbij het gewoon ook helemaal niet plezant is om te lezen. Soms begrijp ik ook dat iemand zijn ongenoegen uit, maar een hele homepage met klaagberichtjes heb ik ook niet graag. Dus tumps up voor al die mensen die mijn homepage zo plezant maken XD
Klagen moet je irl doen tegen mensen die je vertrouwt. Uwe vent bijvoorbeeld 😉
Dit blog was ook zeker niet bedoeld voor de mensen die zo nu en dan hun gal eens spuien. Dat moet ieder voor zich weten. Het ging mij meer om de mensen zoals Muireann vermeld, die op facebook, twitter, hyves of wat voor website dan ook, zeuren en klagen en negatief zijn over van alles en nog wat. Hiermee wordt ik ongewild lastig gevallen omdat dit soort berichten op mijn eigen tijdlijn geplaatst worden. Zijn het blogverhalen dan is het weer een ander verhaal. Ik ben vrij om deze te lezen en te reageren of het verhaal en zijn schrijver links te laten liggen.
Ik vind het, net als Ingrid, wel leuk te lezen wat voor reacties het oproept.
Ja dat kan ik me goed voorstellen. In dat geval weet ik de ‘unfollow knop’ dan ook prima te vinden 😉 (Wist je trouwens dat je op twitter mensen ook kunt ‘zippen’. Dan unfollow je ze niet, maar komen hun tweets niet zichtbaar in je timeline. Weet alleen niet meer precies hoe dat werkt…)
Dat laatste wist ik niet!! Bedankt voor de tip. Ik ga eens zoeken 🙂
Ik wil enkel over het gedichtje zeggen dat het mij doet glimlachen…
ik sluit me volledig bij je aan
Steeds maar klagen vormt zo’n negatieve kring rond jezelf. Ik heb ook wel eens een tegenslag, maar ik probeer me daar zo snel mogelijk over te zetten.
Geluk zit vaak bij jezelf!
Groetjes, Deborah!
Ik zit hier met een glimlach 🙂
Ik kan het alleen maar met je eens zijn. Iedereen klaagt wel eens, maar het is de vraag wat je ermee doet. En er zijn mensen die alleen maar klagen…daar ben ik ook gauw klaar mee.
Weet je dat negatieve energie besmettlijk is, blijft hangen en kleven zeg maar?
Gelukkig is positiviteit dat ook, ook besmettelijk, want inspirerend…..het leven is niet altijd leuk, maar opstaan en weer verder gaan helpt wel enorm.
Inderdaad. Niet iedereen heeft dit in de gaten. Maar je leven ziet er een stuk vrolijker uit als je niet blijft hangen in al die negativiteit.
Ik ben het voor een groot gedeelte met je eens. Met positief zijn bereik je veel meer dan met klagen. Toch kan ik mij niet echt storen aan mensen die over de kleine dingen (bijv. het weer) klagen. Sowieso mogen mensen wat mij betreft klagen wat ze willen. Als zij daar gelukkiger van worden… Wat ik wel vervelend vind is al mensen ergens over klagen, maar er vervolgens niets aan doen. Een gemiste kans lijkt mij.
Blijft het de vraag: Wat is klagen? En wanneer wil iemand echt even zijn hart luchten (en zijn gevoelens niet opkroppen) om vervolgens weer verder te gaan? Dat is, zeker als je mensen op bijv. twitter amper kent, lastig te beoordelen. Daarom vind ik het wat dat betreft wel een klein beetje makkelijk gezegd dat je maar gewoon positief moet zijn.
Daar heb je zeker een punt Lianne. Zie mijn reactie van 31 mei…
Wat een topblog! Ik kan me er helemaal in vinden. Keep smiling!
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, of zoiets. Kan me hier helemaal in vinden, ik heb daar ook moeite mee. Soms even spuwen kan geen kwaad, maar dat eeuwige gezeur over onbenullige dingen, wat moet je leven dan toch naar zijn 😉
Ah fijn te lezen dat er meer mensen zo over denken!
Bednakt voor jullie reacties!!