Mijn lieftallige collega’s waren hem gesmeerd en ik bleef als enige over om het fort te bewaken. In rustige tijden vind ik het niet erg om alleen achter te blijven. Sterker nog, ik vind het heerlijk. De rust die dan op de werkplekken hangt is bijna sereen te noemen. Totdat het gesnerp van de telefoon de lucht om je heen doet trillen en het geluid als een straaljager je oorschelp invliegt. Maar so far, so good. Het is stil, op een zacht melodietje na. Ik kan het niet direct plaatsen en denk dat één van mijn collega’s zo slim is geweest om haar telefoon te vergeten. Ik loop één voor één de kantoorruimtes af maar zie geen telefoon liggen. Na enige tijd is het geluidje ook weer weg. Meer aandacht verdiend het niet dus ga ik verder met mijn werk.
Enkele dagen later, als ik in de keuken bezig ben met koken hoor ik dat zelfde melodietje weer. Dit keer niet ergens vaag op de achtergrond maar kneiterhard. Ik ben zo gebiologeerd door het geluid dat ik vergeet waar ik mee bezig ben. Ik loop naar de tuin om te horen of ik het kan lokaliseren. Het is zo’n bekend deuntje en dan opeens weet ik waar ik het van ken. Het komt uit het oude sierradendoosje wat ik als klein kind heb gehad. Zo eentje met een ballerina die opgevouwen ligt te wachten tot jij met je gretige handjes het dekseltje open (dicht-open-dicht) doet. Vervolgens draait ze 100.000 pirouettes, aangezien ze niets anders kan dan dat, voor het spiegeltje waar jij jezelf in moet bewonderen maar dat kan niet omdat haar tutu in de weg zit!! (Ken je die doosjes?)
En daar stond ik dan… Als aan de grond genageld en gehypnotiseerd door het bekende deuntje. Ik kon nog maar aan één ding denken: Ik moet daar ook naar toe!!! Het geluid kwam nu duidelijk hoorbaar uit de straat. Dus liep ik naar de voorkant van het huis. Ik had een soort voorbijtrekkend circus verwacht, iets met rondhuppelende ballerina’s (daar heb je haar weer) een clown op een rode bal (ik haat clowns) een leeuwentemmer (ik vind tijgers mooier) en jongleur met brandende fakkels (wat een stomme sport) en een aantal witte paarden die de mooiste kunstjes deden (waar mijn paardenbeest jaloers op zou zijn) maar niets van dit alles trok er nu aan mijn neus voorbij. Het was nog veel schokkender, het was onze nieuwe ijscoman….
Het deuntje werkt als vliegen op stroop. Hordes kinderen liepen er achteraan. verbaast liet ik het tafereeltje aan ons huis voorbij gaan. Moeten we dit nu echt iedere avond aan gaan horen? Nog voor ik aan het eten begonnen ben? En waar is die “oude” gebleven?
(filmpje is niet door mij gemaakt, het is zelfs niet dezelfde ijscokar. Maar het deuntje inclusief volume zijn identiek!)
Deborah Hamar 
Er zijn toch leuker deuntjes dan dit. Maar het werkt, stroop voor de kindjes. 🙂 Fijn weekend.
Doet mij aan zo’n straatorgel denken! (die vind ik persoonlijk ook zo irritant 😉 )
Ondertussen was er niets aan het aanbranden in de keuken mag ik hopen ? 😉
Die van ons speelt mr. Sandman.
Horror!
Jaaaa,hij is leuk hè!:)
Hier zijn de meningen over verdeeld Ingrid hahaha.
Inderdaad, er komt steeds meer geluid (lawaai) op straat. Gisteren nog een fietser van een jaar of 15 die een radio keihard aan had staan. Grrrr.
Oh ja daar kan ik mij soms ook wel aan irriteren. Of de bassbox van een radio.. Daar kunnen mijn oren echt niet tegen.
Ah, mijn lievelingsliedje als kind. Wij gingen er groenten door eten, geen ijsjes. ‘I’m Popeye the sailor man, Popeye the sailor man, I’m strong to the finish ‘cause I eats my spinach, I’m Popeye the sailor man.’ http://www.youtube.com/watch?v=VRf4uRRyECg
Mmmmm het was dus niet het geluid van mijn juwelenkistje dat ik in gedachten had… Beetje jammer. hahaha.
Ik ben voor het deuntje, hahaha. Ik vind hem leuk!
Met die oude is niks mis mee hoor Deb! Sterker nog…. Pas geleden kwamen ze met z’n tweeen tegelijk de straat in op nog geen 5 meter afstand van elkaar. Tis dat het een Belg is anders had ik het helemaaaal niet begrepen 😉
Met zijn tweetjes achter elkaar door de straat?? Het moet niet gekker worden. 😯
Popeye the sailor man? Ben je zeker dat het de ijsventer is en niet een groentenboer? 🙂 Echt irritant vind ik het niet klinken, moest je het geluid horen van de ijskar die hier in de straat komt: het geluid van een misthoorn. We springen telkens een gat in de lucht van het verschot en tegen dat iedereen terug bij zijn positieven is, is de ijskar in de volgende straat.
hihi… Dat lijkt mij ook erg vervelend! Overigens moet je hier ook rap zijn als je een ijsje wilt. Bij de tijd dat je geld verzameld hebt is ie alweer drie straten verder
Ze schieten als paddestoelen uit de grond, die ijskarretjes. Welke jengeldeun ook, het klinkt 1000 x beter dan het geluid van kranen en slijpschijven ….
haha nou ik mag hopen dat het bij deze twee blijft. Straks staan er drie van die wagens bij ons in de straat :’)
ah, oke, dat klinkt wel heel erg sprookjesachtig dromerig, die techiek he.
Jaaa die hoorde ik hier net ook! Ik dacht; waar is dat deuntje van, wat is dit? Nu snap ik het. Nu snap ik waarom er een aantal kinderen de hoek om vlogen (de kar moet buiten mijn gezichtsveld hebben gestaan). Dus dank voor deze opheldering 🙂
Zou de ijscoman himself (of herself) daar niet ontzettend gek van worden, steeds hetzelfde deuntje?
Ik zou knetterdebiel worden van zo’n deuntje de hele dag door. De bestuurder van het karretje kijkt over het algemeen ook niet zo blij. Zou het daar door komen?
Ik word helemaal blij van je post, want… Hij bestaat dus nog!
Ik dacht dat ze inmiddels wel uitgestorven zouden zijn, maar ben blij te horen dat dat niet zo is. Heerlijk jeugdsentiment. Behalve dit specifieke deuntje dan. 🙂
Ja ja.. Hij is nooit weg geweest hier. Waar ik ook kom in ons durp, de IJscoman is er. Zelfs in de winter op een mooie zonnige dag rijd ie hier wel ergens!!
Vroeger (een 20 jaar geleden) had je bij ons ook de patatboer. Die reed ook zijn vaste rondje. En ik vraag mij nu af waar die gebleven is.
Het is gewoon de rattenvanger van Hamelen!
Ik moet meteen denken aan een Britse komiek die vertelt dat zijn vader altijd zei dat als je het deuntje van de ijscoman hoort, het betekent dat het ijs op is.
Oh… daarom kijkt ie dus niet zo vrolijk als ie voorbij rijd. “Hier ben ik, maar sorry, al het ijs is op!!’ hihi.
Echt een deuntje van vroeger. Dát en het deuntje doen mij een beetje denken aan kinderlokkerij … en dat is het eigenlijk ook hahaha!
Ik vind hem eigenlijk fijner klinken dan die irritante bel die ook al die kinderen richting diezelfde wagen krijgt. Dit is gewoon liefelijk, dat kan je toch geen geluidsvervuiling (is dat een bestaand woord?) noemen 😉
Geluidsvervuiling…. Ik ga het eens proberen bij Wordfeud.. haha.
vele van die geluiden van de rondtrekkende handelaars worden na enkele keren gehoord te hebben behoorlijk irritant. Maar dit vind ik nog meevallen (op het eerste gehoor… 😉 )
Ik kan alleen maar denken: ijs, ijs IJS…… waar, waar, WAAR ????? En dat zal de bedoeling ook wel zijn….