“Waar kijk ik naar?” Vraag ik mijn nichtje die een formulier onder mijn neus schuift. “Naar een snelle vijf. Zin om mee te doen?” Ik pak het formulier van haar aan en bekijk het aandachtig. Ik heb nooit iets van dit soort schema’s gesnapt en dit formulier, met lettertype priegel, is naast onverklaarbaar ook nog eens slecht te lezen. Het enige dat ik begrijp is uit hoeveel weken het bestaat en hoeveel trainingen ik zou moeten doen. “Onderaan vind je de legenda!” Zegt mijn nichtje, die het blijkbaar gewend is om aan de hand van schema’s hard te lopen. “Oh ja, nu zie ik het ook…” Roep ik nadat ik nog eens een paar seconden naar het blaadje heb zitten kijken. “Vind je het erg als ik gewoon ga hardlopen??” Vraag ik lachend terwijl ik het blaadje weer aan haar terug geef.
En zo geschiedde. Eerder dit jaar had ik al een poging ondernomen maar dat werd bruut onderbroken omdat Poownie op mijn teen was gaan staan. Nu de dagen langer worden, de zon zich meer laat zien en de paarden op het land staan, staat niets mij meer in de weg om drie keer in de week over straat te rennen met mijn tong over het asfalt en met een oververhit hoofd. De “snelle vijf” was een mooi moment om direct weer goed van start te gaan.
Ik begon met een rustige vier kilometer. Hardlopers zijn doodlopers en daar wenste ik niet aan mee te doen. Twee dagen later werden het er vijf. Ook nu lag het tempo laag. Ik deed er meer dan 34 minuten over. Ik was gesloopt. Uit ervaring weet ik dat het opbouwen van de conditie vrij snel gaat. Doorzetten is een belangrijk punt evenals volhouden. Dus twee dagen daarna liep ik wederom mijn rondje. De trainingen bouwden zich op naar drie maal in de week. Ik begon naast mijn routes ook de afstanden en snelheden te variëren.
Toen door een overvolle agenda het hardlopen in het geding kwam besloot ik zelfs om in de ochtend te gaan rennen. Op een nuchtere maag, en zonder koffie. Dat was een hele uitdaging en ik verklaarde mijzelf voor gek. Zo stijf als een plank en nogal ongecontroleerd liep ik het slaap uit mijn ogen. Maar ik deed het toch maar weer. Trots dat ik was als ik om 09.00 (oververhit) thuis kwam en klaar was voor de rest van de dag.
Mijn lichaam vertoonde na een aantal weken trainen gelukkig nog steeds geen mankementen. Het werd tijd om weer eens bij de hardloopvereniging te buurten. Daar stond een pittige fartlek op het programma. Ik train in een groep intensiever dan wanneer ik alleen mijn rondje loop. Dat resulteerde in twee dagen flinke spierpijn. Maar dat mocht de pret niet drukken. Hoewel ik mijzelf verplicht om minimaal drie keer in de week te lopen kijk ik de dag zelf al uit naar mijn loopje van die avond. Zal het mij lukken om nu toch weer wat sneller te zijn als de laatste keer??
Het trainen begint zijn vruchten af te werpen. De spierpijn was niet voor niets. Laatst liep ik de vijf kilometer in 30.31 minuten. Dat betekend dat ik toch meer dan vier minuten van mijn eerst gemeten tijd heb afgesnoept. De eerst volgende wedstrijd wordt de Verkerkloop in Zwijndrecht. Misschien zit er dan toch wel een snelle vijf in… 🙂
Deborah Hamar 
Goed hoor, ik doe het je niet na….
Netjes, niks voor mij!
Mooie prestatie om 5 in 30′ te lopen. Zelf wil ik af en toe wel sneller maar ik voel nu aan dat langere afstanden aan een “gewoon” tempo me meer liggen dan een hardloop-sessie. Ach, als we maar gezond bezig zijn 🙂
Precies.. We zijn lekker bezig Brubeck.
Zelf zou ik graag nog eens verder willen dan de 10. Maar sneller worden vind ik ook wel erg leuk… (die keuzes he hahaha)
ik ben ooit begonnen met lopen, maar gaf het nogal vlug op…
Fietsen is meer mijn ding, je ziet gewoon veel meer onderweg
Dat is helemaal waar… Met fietsen zie je veel meer.
Ik heb zelf ook ooit eens aan gedacht. Mijn vriend fietste nl ook. (ivm zijn knie nu even niet) Het leek mij leuk om samen te kunnen sporten. Maar op dit moment loop ik toch liever.
Ik vind het knap hoor, hardlopen is niet mijn ding, ik fiets en wandel wel maar ja ik ben ook wel heel wat jaartjes ouder dan jij 😉
Heerlijk, hè. Als je zo vooruitgang blijft boeken… Zelf stagneer ik op 25′ op 5 km. Op 10 km kan ik dit tempo niet handhaven. Vandaag liep ik voor de eerste maal 25 km, geen wedstrijd, een georganiseerde jogging. Deed er 2,5 u over. Wij Belgen zijn wel een beetje meer bescheiden. Wij spreken niet van hardlopen, maar van lopen. 🙂
Jeetje wat een super snelle tijd heb jij!! 🙂
Dat ga ik nooit van zijn leven halen. Een minuutje of twee onder de 30 misschien nog net.
Het geeft mij een enorme boost als ik zie dat ik weer iets sneller ben dan de loop van eerder die week. Ik kan nu al niet wachten om weer te gaan. Maar de beentjes voelen nog wat stijf na de wedstrijd .. (die ik overigens onder de 30 gelopen heb 😀 )
Potverdikkie wat stoer. Ik ben allang afgehaakt, maar jij gaat maar door. Goed hoor!
Aaah.. doe je helemaal niets meer op loopgebied? Ook geen NW meer? Zonde…
Maar daar tegenover staat natuurlijk wel dat je prachtige beelden aan het maken bent! Tijd is net als geld. Je kunt het maar een keer besteden.
Nw doe ik nog wel. Maar ik heb er niet altijd de tijd voor. 🙂
Doe het je niet na, en op mijn leeftijd begin ik er ook niet meer mee.
haha dat kan ik mij goed voorstellen Corry!!
Wat goed van je! Binnenkort ga ik ook een poging wagen… En dan houd ik het plaatje boven dit logje in gedachte.
Goed zo Nicky!! Wanneer is die poging? Zodra je merkt dat je iedere keer iets verder komt of iets sneller bent dan begint het leuk te worden 🙂
Goed van je Deborah! En zo te lezen wordt je 5 toch steeds sneller 🙂
Zelf heb ik helaas last van een overbelaste voet tijdens het hardlopen. Geen idee waardoor dat ontstaat maar pijnlijk is het zeker. En jammer ook want ik was op weg naar de 10 km maar dat gaat even duren ben ik bang. Misschien ben ik toe aan nieuwe hardloopschoenen of zal het dan toch de leeftijd zijn? 😉
Dat is balen Desire. Hopelijk is je voet snel over zodat je weer lekker kunt gaan lopen.
Doe je nu nog wel andere sporten?
Zo heb ik een tijd lang last gehad van mijn hamstring. Driekwart jaar niet kunnen lopen.
Knap hoor! ik ben ooit eens begonnen en vond er na 2 keer echt geen bal aan en ben weer gestopt haha
Wat zonde Juudith… Ik had dat eerst ook. Voor mijn opleiding moest ik lopen. Vreselijk vond ik dat. Nu ik niet meer hoef vind ik het leuker. Het word eigenlijk pas leuk zodra je gaat merken dat je het langer vol houdt of dat je sneller wordt. Dus misschien moet je nog eens een poging wagen??
Pingback: 2014 in vogelvlucht… | Deborah Hamar
Ik loop inmiddels zo’n 17 jaar, maar loop 5 kilometer in ongeveer 40 minuten. Ik ben altijd onder de indruk van mensen die hun snelheid proberen te verbeteren!