Het leed dat blessure heet…

“Wat sta jij nu weer te doen?” Zegt een collega tegen mij zodra ze de hoek om komt en mij in een halve spagaat op de grond ziet zitten. “Wat denk je dat ik aan het doen ben?!” Vraag ik haar terwijl ik met een zucht opkijk. “Ik rek mijn beenspier!” Zeg ik er ietwat geïrriteerder achteraan. “Oh oké..” Zegt mijn collega die daarna snel haar eigen weg weer gaat. Ik zit daar niet voor mijn lol. Ik zit daar omdat ik een blessure heb. En door die blessure kan ik nu niet hardlopen zoals ik zou willen. Wat betekend dat mijn geplande wedstrijd van deze zomer samen met neef en oom niet door kan gaan. Mijn overige planning mogelijk ook in gevaar komt. Net nu ik zo lekker aan het lopen was geslagen.

Het begon tijdens mijn rustige zondagse loopje van 8 km. Bij km 6 ging het mis. Last van mijn knie met uitstraling naar mijn scheen/kuit. Na een stukje gewandeld te hebben was het redelijk weg. Maar hardlopen zat er die dag niet meer in. Nadat ik die week rust had gehouden kon ik daarna wel weer een rondje van 4 en van 5 km maken. Dat ging lekker. Maar zodra ik het rondje weer groter maakte begon de stekende pijn weer. Dit keer bij 5.5 km. Een weekje rust volgde en de keer daarop kwam de pijn al bij 4.5 gevolgd door 3.5 km. Ik was er klaar mee. Stoppen wilde ik niet. Maar er moest wel iets gebeuren.

Internet hielp mij nu ook niet bepaald. Mijn zoektocht vertelde mij dat het mijn schoenen, mijn knieën, mijn heup, maar zelfs mijn linkeroor zou kunnen zijn… Dat het een overbelasting was daar was ik bij de eerste pijnscheut zelf al achter gekomen. Maar de vraag was nu waar dit door veroorzaakt werd en hoe ik nu verder moest. Ik besloot een fysiotherapeut te raadplegen. Ik kwam bij iemand terecht, gespecialiseerd in hardloopblessures. Lucky me…

Na een grondige intake werden eerst mijn schoenen onderzocht. Hij legde uit waar hij naar keek en vooral waarom. Hij vertelde waar ik zelf op kon letten bij het kopen van een nieuw paar. Met mijn schoenen was gelukkig niks mis. Daarna werd mijn knietje onderzocht. Daar was, voor zover hij kon zien, niks mis mee. Wat volgden waren de voetjes, de heupen en mijn benen zelf. Iets wat ik verwacht had, werd nu bevestigd. Een lopersknie. Mogelijk veroorzaakt door een beenlengte verschil van een paar mm in combinatie met mijn nieuwe fanatieke hardloopschema. Hij nam de tijd om uit te leggen wat er nu precies mis was. Het menselijk skelet werd van de “hanger” gehaald. Op het whiteboard werd gekleurd en ook de computer deed mee om mij duidelijk te maken waar ik last van had en hoe we dit moesten gaan aanpakken.

Na ruim twee uur stond ik weer buiten, heel wat wijzer over mijn blessure. Mijn been hoeft er gelukkig niet af. Wel kreeg ik diverse tips en trucks van hem mee en natuurlijk een aantal rek- en strekoefeningen die ik minimaal vijf keer per dag moet herhalen. Hij drukte mij op het hart om hier serieus mee aan de slag te gaan als ik weer pijnvrij wil hardlopen. Later die week ontving ik ook nog een aangepast hardloopschema waar ik mij de komende drie weken mee mag bezig houden. Weer even terug bij af als ik de tijden in het schema zie. Maar alles voor een goed doel zullen we maar zeggen. Dus, nu snel weer terug naar mijn “yoga matje” voor mijn volgende serie rek- en strekoefeningen…

32 gedachtes over “Het leed dat blessure heet…

    • Hai Runningsamantha.
      Welkom op mijn blog 🙂 Ik ga direct eens lezen bij jou.
      En thnx. We zijn volgens mij aardig op weg…. Deze week mag ik alweer een paar minuten meer hardlopen dan afgelopen week.

  1. Wat balen zeg! Wel fijn zo’n goede fysiotherapeut. Succes met houden aan het nieuwe schema, dat is vast niet altijd even makkelijk – maar wel beter!

  2. Hmm ja, heel herkenbaar! Mij overkwam zo ongeveer hetzelfde. Met als eindresultaat aangepaste hardloopzooltjes in mijn hardloopschoenen, omdat ik ook een beenlengteverschil heb van een centimeter of 2.
    En als met zo’n beenlengteverschil fanatiek hardloopt, krijg je vanzelf klachten. Het begon met een verrekte kuitspier en later een overbelaste voet en heup én pijnlijke rugklachten. Ben een paar weken uit de running geweest en heb bij de manueel therapeut gelopen. Herstel kost tijd. En wanneer ik qua afstand verder ga dan 5,2 km, komen de klachten als vanzelf terug 😦
    Ik hou het er maar op dat het de leeftijd is 😉
    Beterschap met het herstel!

  3. Wat een tegenvaller zeg, maar gelukkig kan het nog worden opgelost. Ik ken iemand die dolgraag ging hardlopen en het na een blessure volledig werd ontzegt. Zij heeft ook wel een dipje gehad daarvoor.
    Veel succes met je rek- en strekoefeningen. Hopelijk kan je je snel weer wijden aan je favoriete tijdsbesteding!

  4. Hmm herkenbaar… dwz uit een grijzig verleden. Momenteel is het zelfs zo beroerd met me gesteld dat ik weer van nul af aan moet beginnen. Succes jij met het rekken en strekken en weer pijn- en blessurevrij lekker gaan lopen!!

  5. Ik heb mijn schoenen ook moeten aanpassen.
    Mijn knie was blij, mijn portemonnee wat minder 😦

  6. Pingback: Even bijpraten… | Deborah Hamar

    • Nee helaas nog niet. Nog steeds last van mijn lopersknie. Doe mijn oefeningen niet consequent genoeg. Ik ben nog wel erg jaloers op mensen die mij inhalen als ik met mijn wandeling bezig ben. Dus wie weet, over een tijdje weer proberen.

Reacties zijn gesloten.