Aan het einde van vorig jaar had ik een week pauze ingelast. Niet alleen omdat Vriendlief geopereerd was aan zijn knie (daarover later meer) maar ook omdat ik er helemaal doorheen zat. Was moe, chagrijnig en kon op sommige momenten niet helder meer nadenken. Ik dacht dat een aantal dagen van totale rust, lekker niksen, beetje tv kijken, boekje lezen en tussendoor vriendlief verzorgen, mij goed zou doen. Daar zat ik er toch een beetje naast. Niks doen is gewoon niet mijn ding. Ik werd nog chagrijniger en rustelozer dan ik al was. Al na dag twee voelde ik de donkere wolken boven mijn hoofd samenpakken en kon ik alleen nog maar ijsberen door de woonkamer.
Tussendoor waren er gelukkig ook wat feestdagen gepland. Mijn redding in deze periode. Ik was verplicht om mij ergens op te richten en let op: om boodschappen te doen. Ook zonder feestdagen moest ik de deur uit. Want vriendlief kon niet verder dan van de bank naar wc en terug. Ik ging iedere dag even richting de winkel. Soms wel twee keer op een dag. Lopend. Zodat ik het gevoel had nog iets nuttigs gedaan te hebben. Het voelde zelfs als een verademing om daar tussen al die gestreste (want kerst en oud&nieuw stonden voor de deur) mensen te staan. Ik heb dan ook echt mijn tijd genomen. Liep eens extra op en neer in zo’n gangpad. Deed of ik nog wat vergeten was of iets niet kon vinden. Ondertussen bekeek ik al die mensen die als een kip zonder kop hun wagentjes aan het vullen waren. Hilarisch en triest tegelijk.
Na mijn zoveelste terugkeer van de Appie was ik het zat. Toen ik bij terugkomst de boodschappen opgeruimd en vriendlief van een bak koffie voorzien had deed ik wat ik al veel eerder had moeten doen. Trok mijn warme kleding aan en zocht mijn handschoenen erbij. Ik ging een wandeling maken. Weer of geen weer.
Als er één ding is dat ik inmiddels over mijzelf geleerd heb, is het dat ik niet moet stilzitten om bij te tanken! Op het moment dat de koude ijzige wind mijn gezicht raakte klaarde ik helemaal op. Na een paar minuten voelde ik mijn hartslag, die steeds nadrukkelijk aanwezig was, zelfs dalen. Wat een verschil met binnen zitten, waar het warm was en de muren op mij afkwamen. Ik was nog geen vijf minuten buiten of de weergoden waren mij al aan het testen. Het begon te regenen. Ik hoorde Zeus al zeggen: “Wedden dat ze de korte route neemt en daarna weer naar binnen gaat?” “Wedden van niet!” Ik trok mijn capuchon ver over mijn hoofd. Het interesseerde mij niet dat ik nu voor gek liep. Er was toch niemand buiten met dit hondenweer.
De regen veranderde al snel in natte sneeuw. Het zag er een beetje troosteloos uit, een mooie weerspiegeling van mijn humeur. Toch had ik mij voorgenomen om een grote ronde te wandelen. Na een tijdje warmde ik van binnen helemaal op. Mijn motortje kwam weer tot leven. Dat mijn benen ijskoud aanvoelden, mijn schoenen en daarmee dus ook mijn voeten, inmiddels zeiknat waren maakte helemaal niks uit. Ik kwam weer een beetje bij.
Het beste medicijn tegen een compleet uitgeblust gevoel is voor mij dus gewoon lekker bezig blijven. Zonder druk en zonder verwachtingen, dat dan weer wel. Dat niksen is dus gewoon niks voor mij…
***
Deborah Hamar 
Wandelen helpt altijd. Als je tot rust moet komen vind ik alleen wandelen het prettigst. Kunnen er geen ergernissen door de persoon naast je binnen dringen, kan je brein zelf bepalen waar het heen wil. En meestal worden het vanzelf positieve gedachten.
Goed dat je jezelf in beweging zette, en dat dat zo hielp. En als niksen echt niks is voor je, is dat natuurlijk prima. Maar misschien was je ook wel te onrustig om je eraan over te geven…
Ik vind niksen heerlijk en heb het af en toe ook echt nodig, niks moeten, niks doen… Het verschil is wel dat ik twee honden heb en toch ook altijd (lang) ga wandelen. Dat hoort bij mij eigenlijk bij het niksen… en slechte weer maakt me ook niks uit!
Dank voor je leuke reactie. Ik denk inderdaad dat ik veel te onrustig was die periode. Dit weekend heb ik mij nl weer prima vermaakt. Maar ja, de voetbal is ook weer begonnen hahaha.
Heel herkenbaar. Daarom ga ik ook altijd hardlopen. Ook als ik helemaal geen zin heb. Want ik weet dat ik me daarna beter voel.
En wat een zalig gevoel heb je dan bij terugkomst. Toch weer geweest!!
leuk dat je even ging wandelen, zo niksen is ook niet fijn.
Ik ben ook niet goed in niks doen! Dan begin ik allemaal aan nieuwe projecten ! 😀 xD
Helemaal niksen vind ik zelf helemaal niks, kan wel een dagje maar niet aantal dagen haha , een lekkere wandeling is wel fijn
Echt niksen kan ik ook niet! Wandelen ben je toch bezig, maar is toch ook een soort van rustgevend maar ook zeker energiegevend. Heerlijk he!
Zo herkenbaar! Ik heb met nieuwjaarsdag ook zo een wandeling in de regen gedaan en er is weinig wat je dat opgeladen gevoel kan geven. Het is soms gewoon kwestie van de stap te maken om je huis uit te komen!
Grinnik. Zo zie je maar weer dat woorden voor iedereen een andere betekenis hebben. Voor mij is niksen niksen en tussendoor: wandelen, boodschappen doen, de badkamer aanpakken, of iets heel anders doen. Van alles, behalve verplichte dingen. Want verplichtingen zijn niet niks. Jouw nieuwe niks lijkt dus op die van mij… ❤
haha geweldig je reactie. Ik moest hem wel even twee keer lezen met al die niksen… 🙂
Leuk!
zalig om te lezen…
ik heb dat ook…. gewoon nog maar buiten gaan, sinds een auto-ongeluk zit wandelen er niet echt meer in, maar frisse lucht kan zo veel energie geven en je zoveel beter doen voelen…
Wandelschoenen aan en oortjes in, Wandelend luisteren naar mooie podcasts.
Ik vind een end wandelen zo wie zo altijd goed helpen en is beter voor je gestel dan helemaal niks doen. Alhoewel dat af en toe ook een heerlijk kan zijn.
Heel mooi geschreven, ik begrijp het zeker! Ik neem soms tijd voor mezelf om niks te doen, maar als ondernemer is dat niet altijd even gemakkelijk.
Ik word ook helemaal GEK van niets doen… Ik ga dan lopen, fitnessen, … of bedenk nieuwe ideetjes voor de blog.
Liefs, Eva
http://www.dark-rebel.com
Interessant onderwerp voor velen denk ik!
Ik ben zelf helemaal niet goed in niks doen. Ik moet altijd is om handen hebben, anders vind ik het ook zonde van mijn dag.
oh ik vind altijd wel iets om mij mee bezig te houden, zelfs als plan ik een niks-dag in, ik doe toch altijd wel iets
Ik kan gerust een dagje niksen, maar liefst ook niet langer dan dat, geef mij maar activiteiten!
Mooi beschreven, ik houd er ook van om te wandelen en mijn hoofd leeg te halen
Over het algemeen ben ik niet van het nietsen. Maar af en toe een zondag middag vind ik het ook heerlijk!
Nee, dat niksen is ook niks voor mij. Ik voel me dan vaak nog slechter dan voorheen!
jezelf in beweging zetten helpt voor mijn idee en gevoel ook altijd, stukje wandelen bijvoorbeeld
Ik vind wandelen ook zo fijn! Even een moment van rust creëren. Weg van huis waar nog wel 100 kleine klusjes zijn waar ik me druk over kan maken als ik thuis zit. Ook helpt bij mij mediteren erg goed, vindt ik ook zo rustgevend!
Mediteren… Dat zou ik weer op moeten pakken. Ik weet zeker dat ik daarmee ook wat rust terug vind. Thnx voor de re-minder 🙂
Ohh wat kunnen mensen dan verschillend zijn he! Ik vind het juist heerlijk om een paar dagen het huis niet uit te gaan en lekker binnen tv te kijken!
Gelukkig maar, anders wordt het zo druk op straat hahaha…
Tweemaal niks is nix met een X luid ons gezegde. Helemaal goed dat je door je te bewegen weer actiever bent geworden
haha mooi gezegde en helemaal waar!!
Goed om na zo’n periode te weten wat wel en niet werkt voor jou. Zelf kan ik er prima tegen om een dagje te niksen, alleen in de avond voel ik mij dan wel een beetje nutteloos en heb ik vaak nog veel energie over, haha.
Ja dat heb ik dus ook. Een dagje gaat nog net 😉
Oooh dit ken ik ja! Wordt helemaal gek juist als ik rust neem. Soms moet het wel even…
Niks doen is ook niet iets voor mij. Als ik er doorheen zit dan ben ik ook het liefst bezig, aan het wandelen en genieten van de natuur. Of toch een soort van niets doen en dan lekker een serie kijken en me daar helemaal inleven.
Wandelen is zo ongeveer de enige beweging die ik heb. En ik vind het vreselijk om te gaan maar heerlijk achteraf.
Niks doen is ook niets voor mij. Ik ga als ontspanning graag een rondje hardlopen, daarmee krijg ik mijn hoofd helemaal leeg. Wat bij mij ook voor de nodige rust inhet hoofd zorgt; poetsen. Niks is fijner dan een opgeruimd en schoon huis. 🙂
Ik kan ook niet niksen. Er is altijd wel iets dat ik wil doen. Wandelen vind ik ook goed om te gedachten te verzetten en je bent tegelijk ook in beweging
En dat is natuurlijk ook gewoon prima. Ieder mens is anders. Ik zou eigenlijk wel veel meer rustmomenten in mogen bouwen. Maar als ik er doorheen zit kan een middag (of ochtend) windowshoppen ook heel veel voor mij doen. Al is het maar even een latte macchiato drinken en naar andere mensen kijken.
Wandelen is inderdaad heerlijk! Werkt bij mij ook goed om mijn hoofd even helemaal leeg te maken!
Jaro
http://www.tipify.nl
Thuis moet ik wat te doen dus geen tijd om te niksen.
http://dhini.nl
Oh, echt hè? Ik word zo lamlendig van niksen. Verschrikkelijk! Fijn dat je zo opfleurde van je wandeling!
Wandelen, in de tuin klungelen, met Joy (hond) spelen, schrijven, freubelen (creatief bezig zijn), desnoods zelfs de wc poetsen, maar verplicht stil zitten…nope, ook niet mijn ding 😉 Zelfs een boek lezen, of goede film kijken…even leuk, maar geen hele dag lang hoor. Zit in het aard van het beestje, denk ik dan maar. Dus…heb je goed gedaan, meissie 🙂
ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je doet of je helemaal niets doet zolang als het maar het juiste effect heeft en je er opnieuw wat energie mee bijtankt.
En de zomer duurt nog zo lang, maar idd gewoon wat gaan doen bij mij werkt dat.
Pingback: Naar buiten… | Deborah Hamar