Ik zat in groep vijf van de lagere school toen we tijdens een knutselmiddag zelf pompoenen moesten maken. Ik was zo enthousiast dat ik bij de Zeeman alle gekleurde bollen wol op kocht en de hele familie van pompoen-sleutelhangers voorzag. Ik hing ze aan koffers voor wie met vakantie ging en tijdens de kerst hingen er een paar te shinen in de boom. Uiteindelijk maakte ik twee knuffelbeestjes. Met behulp van mijn moeder knoopte ik boven- en onderlijf aan elkaar. We plakten er ogen en een snavel op en Fluffie en Flaffie waren geboren.
Fluf en Flaf werden ook geïntroduceerd op school. Mijn fantasie was groot, dus ik vertelde iedere maandag wat ze het weekend hadden uitgevroten. Van de juf kreeg ik een schrift en ze vroeg mij hun verhalen op te schrijven. Vanaf dat moment mocht ik iedere vrijdagmiddag de klas een verhaaltje voorlezen over de avonturen van Fluffie & Flaffie.
Ik heb geen idee wat er uiteindelijk met deze twee knuffelbeestjes gebeurd is. Waarschijnlijk zijn ze uit elkaar gevallen. Wol-moeheid of iets dergelijks. Het schrift heb ik misschien nog wel. Dat zal tussen de spullen van mijn moeder moeten liggen. Die bewaarde namelijk ieder vol gekalkt schrift, alle tekeningen en zelfs de lelijkste schilderijen. Ik ben mijn wollige vriendjes in de loop der tijd gaan vergeten. Tot ik een paar weken terug een droom had waarbij ik uit dát schrift aan het voorlezen was. Mijn publiek was dit keer een grote groep volwassen mensen netjes in pak. Ze hadden geen flauw benul waar ik het over had. Bij het wakker worden vroeg ik mij af: “hoe kun je nu niet weten wie Fluffie & Flaffie zijn?!
Het grappige is, dat mijn drang om tekst aan het papier toe te vertrouwen zo’n beetje in die periode geboren is. Van een blog had ik nog nooit gehoord. Wel had ik diverse penvriendinnen. Vanuit Nederland, Suriname en uit Oostenrijk. Uiteindelijk kwam daar de klad in, evenals het schrijven in schriftjes en dagboeken. Langzaam schoof het schrijven naar de achtergrond om pas jaren later, op Hyves, weer herontdekt te worden. Enige tijd later maakte ik de overstap naar WordPress. Overigens nog steeds een gratis account, vandaar die gekke reclame onder mijn blog.
Het bloggen heeft een aardige plek ingenomen in mijn planning en bezigheden. Schreef ik op Hyves één keer per maand, is dat nu zeker één keer in de week. Het bloggen is veel serieuzer en regelmatiger geworden. Niet dat ik er geld mee verdien. Wel heb ik een jaar lang gastblogs mogen aanleveren voor twee verschillende platvormen. Het is een hobby waar ik een vorm van energie in kwijt kan, mijn foto’s kan laten zien of zomaar mijn fantasie de vrije loop kan laten gaan. Dat vind ik zo leuk aan bloggen. En natuurlijk het contact met mede bloggers. Want door mijn eigen blog ben ik heel wat andere bloggers tegengekomen en gaan volgen. Het is leuk om te lezen en te zien wat hen bezig houdt. Door het meelezen wordt er soms weer een onzichtbare bron aangeboord wanneer bij mijzelf de inspiratie even zoek is.
Inmiddels krabbel ik alweer 6,5 jaar mijn blogjes op WordPress en was niet van plan op korte termijn hiermee te stoppen. En dat alles dankzij Fluffie & Flaffie…
Wat was jouw inspiratiebron voor het starten van je blog?
Deborah Hamar 
Graag zou ik zo’n fluffie en flaffie verhaal bij jou willen lezen.
Zelf wilde ik vooral beter en foutloos leren schrijven. Al struikel iknu nog over de fouten die ik maak.
Vrolijke groet,
haha helaas kan ik je niet helpen aan een Fluffie & Flaffie verhaal. Ik zou echt niet meer weten wat ik toen allemaal geschreven heb. Wel dat ze overal mee naar toe gingen. Wat grappig dat dit de reden is dat je daarom een blog bent begonnen. Zelf merk ik ook dat mijn schrijven met sprongen vooruit is gegaan sinds ik zoveel lees en blog.
Wat een super verhaal van Fluffie en Flaffie! Leuk dat je zo bent begonnen. Ik ben begonnen met bloggen omdat ik mijn columns en verhalen niet voor mezelf wou houden.
Toch zijn veel bloggers van huis uit vaak al op papier bezig geweest heb ik het idee.
Ik ben zo’n 12 jaar geleden begonnen met bloggen bij weblog wat naar onbereikbare dieptes is gezonken.Toen ben ik bij Blogger verder gegaan en nu bij WordPress,schreef altijd al logboeken,doe ik nog steeds natuurlijk. Maar was het eerst enkel over het varen,nu is het van alles wat. Ik heb zelfs twee blogs,de andere is o.a voor het goede doel van Still.
Ik had niks te doen toen ik begon met bloggen echt ik verveelde me heel erg. En nu doe ik het al 5 jaar
Voor zover ikweet heb ik ook altijd geschreven. Van stukjes in de schoolkrant. regionale krantjes en nu op mijn blog.
Ja nu je het zegt! De schoolkrant. Daar heb ik ook enige bijdragen aan geleverd haha. En heb zelfs nog een jaar lang een krant uitgebracht samen met een vd oude staleigenaren. Dat stond vol met leuke verhalen en wist je datjes over de stal, de paarden en andere dieren op de boerderij.
Wat een leuk en origineel verhaal! Ik vind het soms nog moeilijk om echt contact te maken met andere bloggers maar ik heb wel het gevoel dat ik vooruitga met mijn blog!
Ik was altijd al aan het schrijven maar bloggen… Dat was voor grote mensen … Totdat een vriendin begon met bloggen voor een goed doel en ik dacht… Waarom niet. Sindsdien ben ik van blogger naar wp en weer terug verhuisd maar wordt ondanks dat nog steeds gelezen.
Wat reclame betreft: Omdat ook blogger daar vrolijk aan mee doet heb ik een reclame-account aangemaakt. Nu is een deel van de advertentieopbrengst van Wiebeltjes voor mij (al moet de eerste uitbetaling nog plaatsvinden want het duurt wel even voordat je met kliks van 1 of 2 cent een tientje bij elkaar hebt gespaard 😉 )
Leuk geschreven van Fluffie en Flaffie. Ik begon toen om mij persoonlijke verhaaltjes te vertellen , foto`s die ik maak en andere dingen die ik leuk vind. Nu doe ik nog steeds met plezier bezig met mij blog
http://dhini.nl
Dankjewel, Fluffie en Flaffie.
Wat een leuk geschreven stuk, heel anders dan anders! Ik schrijf ook al heel lang!
Leuk begin ik ben begonnen om te vertellen over hoe ik zo ben aangekomen en mijn weg naar een gezond gewicht terug maar ben vooral beauty erbij gaan doen
Ik herinner mij dat ik een boek wilde schrijven op de antieke typemachine die we van mijn oom hadden gekregen. Hij stond op zolder, maar ik geloof dat ik er na drie avonden al geen heil meer in zag. Ik was denk ik een jaar of elf. Vanaf mijn negende schreef ik veel brieven en in mijn dagboeken. Ik heb er nog veel van. Ook ik schreef op Hyves en later op fb. Tot ik langdurig ziek werd, dat was voor mij de reden om een WordPress blog aanbrengen maken. Ook mij heeft het veel goed gebracht. Vriendschap, steun, troost. Je weet het wel. In mei blog ik vijf jaar. Nog steeds is het een persoonlijk blog. Je maakt jezelf er kwetsbaar mee, maar dat weegt niet op tegen de vele mooie dingen die het mij ook heeft gebracht. Nog heel veel blogjaren gewenst!! Ik lees je graag.
Geweldig!! Op een oude typemachine. Die hebben wij ook nog gehad. Het persoonlijk bloggen maakt je inderdaad wat kwetsbaar. Een van de redenen waarom ik geen namen noem en foto’s enkel met toestemming plaats. Het contact met medeloggers, uitwisselen van ervaringen en het opdoen van tips is echt heel leuk.
Dank je wel Beaunino voor je leuke reactie.
Misschien toch wel leuk om je verhalen in een kinderboek uit te geven?
Ik ben ooit begonnen op MySpace. Onder de naam Toetiefroetie, maar ik kwam erachter dat dat een suggestieve naam blijkt te zijn, haha. Daarna ook Hyves en toen ook de overstap naar WordPress gemaakt. Onze Jourdy was mijn inspiratie om diertherapeute te worden en daar een site aan te wijden. Echter het ‘connecten’ vond ik veel leuker en ik merkte dat ik veel engels-talige volgers kreeg, Vandaar de overstap naar het engels. Inmiddels wel een eigen domein en heb ik mijn website helemaal van scratch ontwikkeld.
Nu ben ik bezig met het ontwikkelen van een plan om alles te gaan samenvoegen op 1 website.
Schrijven deed ik vroeger ook al maar echt laten lezen deed ik niet. Mijn blog bestaat sinds 2010 maar was voor lange tijd alleen een dagelijkse foto. Steeds meer mensen vroegen me waar ik bepaalde foto’s gemaakt had en uiteindelijk besloot ik de anekdotes er maar bij te zetten.
Het was vooral in het begin een uitlaatklep maar nu om mensen te inspireren.
Ha! Ik had ook zo’n pompoenenfase! Maar ik had niet zo’n schrift. Wel schreef ik altijd graag verhaaltjes. Ik was dol op opstellen schrijven. Mijn blog ben ik begonnen toen ik mijn eerste digitale camera kreeg. Ik zette er foto’s en verhalen over mijn dochter op voor familie aan de andere kant van het land. Die keken overigens nauwelijks. Wel kreeg ik een klein groepje vaste lezers (waaronder jij, thanks!) die ik inmiddels als vrienden beschouw.
haha geweldig! Wat deed jij met die dingen?
Wat een leuke reactie. Vooral je laatste zin. Lief!!
Zo leuk om te lezen! Ik schreef als kind al korte verhaaltjes naar aanleiding van dingen die ik meemaakte of zag. Later werd dit een blog.