Follow that fox…

Posted on by

Een paar weken geleden zaten Yvonne en ik samen “opgesloten” tijdens onze digitale vogeljacht. We schoten die dag heel veel foto’s. De een nog mooier dan de ander. Mooie foto’s maken, maakt ons hebberig. We wilden meer. Tijdens een van de rustige momenten die we hadden werden de agenda’s naast elkaar gelegd. Omdat we alle twee het zelfde idee hadden was ons volgende uitje binnen no-time gepland. Stiekem konden we niet wachten tot het zover was. Nu maar duimen voor mooi weer…

Het is eindelijk de bewuste woensdag en iets later dan gepland zitten we met zijn drieën in de auto op weg naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. Tot voor kort een gebied waar ik nog nooit eerder van had gehoord. Het is een duingebied tussen Zandvoort en Noordwijk en zorgt voor oa de voorzuivering van 2/3 van het drinkwater van Amsterdam. Heel de week was het takkeweer met hoosbuien en winterse kou. We waren een beetje bang dat deze dag in het water zou vallen. Maar laat het uitgerekend vandaag stralend herfstweer zijn. Hoe is het mogelijk?!

Tegen het middaguur komen we aan. Al direct valt mij de rust op. Ik had verwacht omver gelopen te worden door hordes mensen. Maar niets is minder waar. Er zijn vier ingangen in dit park. Dat zorgt voor de nodige spreiding. Een kaartje kopen is voor 18 jaar en ouder wel verplicht. Maar voor de prijs van €1.50, pp hoef je het niet te laten. Het wandelpad strekt zich voor ons uit. Even voel ik mij Doortje uit de Tovenaar van Oz. Volg het gele pad. Het mooie is dat je juist hier van de gebaande paden af mag. 

De eerste mogelijkheid die we hebben doen we dat ook. Ergens in de verte zien we een roedel herten. Voorzichtig proberen we dichterbij te komen. De dieren hebben ons al lang gespot en lopen bij ons vandaan. We laten ons niet zomaar afschepen en wandelen op ons gemak achter de sloomste van de groep aan. Over de hei, door het bos en voor we het weten staan we in een duinkom. Ik kijk mijn ogen uit. Overal lopen herten en reeën. Wat is het hier prachtig! In geen velden of wegen zijn er mensen te bekennen. Wat een rust! Hier zou ik dus uren kunnen vertoeven. Maar dat gaat niet want we zijn eigenlijk speciaal voor de vos hier naar toe gekomen. 

Nadat we een korte pauze achter de rug hebben, want wandelen maakt hongerig, komen we al babbelend weer aan bij het wandelpad. Nog geen twee stappen op dat pad en we worden begroet door Apple Bandit. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is komt hij kijken wie we zijn en of we nog iets te knagen bij ons hebben. Heel even staan we elkaar, en de vos ons, verbluft aan te kijken. Al snel gaan we over tot actie en schieten we er met ons toestel op los. Ik krijg mijn enthousiasme nog maar net beteugeld.

Wanneer ik door mijn hurken ga en mij stil houd komt hij zo dichtbij dat ik hem praktisch kan aaien. Ik ben mij er terdege van bewust dat niet alle vossen zo cute zijn. Eigenlijk is het heel bijzonder dat een wild dier zich zo kwetsbaar opstelt. Wat een geluk dat wij nu net deze vos mogen treffen. Wat een prachtig dier!

Rode vos kijkt door de bosjes naar iets in de verte Vos tussen de bosjes.

 

🦊

Meer vossenfoto’s zien? Volg mij dan op Instagram

🦊

 

25 gedachtes over “Follow that fox…”

  1. Het veelvuldige voeren heeft van de Waterduinvossen vooral bedelaars gemaakt.

    Omdat de hekken rondom dit gebied hoger en hoger worden is het meer en meer een soort aapjes kijken over en weer.

    Corridors naar andere losloopgebieden geeft onze natuur een nieuwe kans.
    Bij de Oostvaardersplassen is het ook nog steeds zoeken naar een juist evenwicht tussen menselijk ingrijpen of de natuur een kans geven.

    Natuurlijke en diervriendelijke groet,

    • Ha Rob.
      Mee eens. Het is natuurlijk heel vreemd dat je oog in oog staat met een vos die nog net niet kwispelend op je af komt lopen.
      Ik had er ook een heel dubbel gevoel bij. Enerzijds super gaaf dat ik eindelijk eens een vos gezien heb die niet achter glas zit. Anderzijds natuurlijk heel vreemd dat ie naast je komt zitten 🤨 Hoe natuurlijk is dat gedrag?! Ze laten zich overigens niet allemaal van zo dichtbij benaderen.

      De vraag die je hier kunt stellen is: Hoe natuurlijk is natuurlijk??

  5. Ik had de foto’s al voorbij zien komen op instagram en vond ze geweldig. Wij hadden in de Ardennen alleszins minder succes bij de vos die ons pad kruiste. Hij stak over en was gauw weer weg. Ik denk dat ze daar niet zo gevoerd worden 😉

    • Dank je wel 🙂
      Ja met het jachtseizoen zou ik ook niet blijven zitten. Dit was voor mij de eerste keer in de AWD en mogelijk een uitzondering denk ik. De andere drie vossen die we gezien hebben bleven op veilige afstand of namen de benen… (en groot gelijk hebben ze..)

  6. Wat een mooie foto’s! Ik heb wel eens een vos gezien, maar nooit dichtbij genoeg om foto’s te kunnen maken. Ik zag dat ik je nog helemaal niet volgde op IG, dus bij dezen!

  7. Wat gaaf…ik vind vossen prachtig. Wat heb je mooie foto’s geschoten. Zo dichtbij ook…Ik heb zelf een tattoo van een vosje, met speciale reden, dus zou het wel bijzonder vinden om ze ook eens van zo dichtbij in het echt te zien.

  10. Wauw, prachtige foto’s. Zo te lezen hebben jullie een heerlijke dag gehad. Lijkt me trouwens een mooi gebied, ik kende het nog niet.

    • Zeker een aanrader. Alleen het gebied is al een dagwandeling waard. Prachtige natuur met mooi wandelpaden waar je dus ook lekker vanaf mag. Struinen door de duinen 🙂 Wij hebben zeker een heerlijke dag gehad.

  15. Zo’n prachtig diertje. Die oogjes en dat bekje. Lief en brutaal (lees: nieuwsgierig) en toch onschuldig tegelijk. Zo leuk geschreven. Je leest jouw blogs alsof de lezer er zelf bij was.

Reacties zijn gesloten.