Ergens in oktober vorig jaar:
Al een paar weken meld mijn Macbook netjes dat hij een update nodig heeft. Net voor ik op de knop wil rammen om hem te laten updaten kijk ik nog even op internet. Daar zie ik, bij “toeval”, een melding staan dat deze update voor sommige programma’s niet zo fijn zou zijn. Deze zouden namelijk niet meer werken als de computer, in plaats van 32, op 64 bits zou draaien. Op zich een logische gedachte. Mijn fotobewerkingsprogramma is er één van. Even wachten met de update was het advies. Iets wat ik als digidummy dan ook maar opvolg.

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en mijn Macbook begint steeds harder te gillen. Naast de melding krijg ik geregeld waarschuwingen en uitroeptekens te zien. Maar ik durf niet. Ik speur het hele internet af of deze update wel echt noodzakelijk is. Van Lightroom krijg ik de melding dat mijn aangekochte versie helaas niet wordt ondersteund. De enige optie is een abonnement van Adobe. Daarmee zou ik altijd up-to-date blijven en zou mijn software altijd werken. Nog veel meer moois, waar ik nooit mee werk, werd mij beloofd. Ik laat mij daar niet toe verleiden. Vet betalen voor iets wat ik soms een paar weken niet gebruik.

Maar ja, ik kan mijn arme Macbook, mijn steun en toeverlaat, niet eindeloos aan het lijntje houden. Ik besloot er eens goed voor te gaan zitten en opzoek te gaan naar een ander fotobewerkingsprogramma. Er zijn daarin echt een hoop aanbieders. Zowel gratis, als tegen betaling. Dat ik er voor moet betalen is niet erg. Zolang het maar een fijn, werkend programma is zonder al te veel poespas. Eerder dan verwacht loop ik tegen iets aan. Mijn back-up is bij deze alvast geregeld.

De winterstop van de voetbal breekt aan en fotograferen zit er niet meer in. Een ideaal moment om de knoop door te hakken. Met enige aarzeling druk ik op de “update” knop. Van Mojave naar Catalina. (na een zoektocht weet ik eindelijk hoe ze aan deze namen komen…) De Macbook ratelt en rekent. Het aftellen is begonnen. Tussendoor komt nog de melding of ik het echt wel heel zeker weet, want bye bye Adobe Lightroom!! Eerst gillen dat je een update wil, ben ik eindelijk zover en dan vragen of ik het echt zeker weet? GGRRRRRR. Dus ik ram op de knop “JA”.

Ik duim de hele tijd op een goede afloop en dat alles het nog zou doen. Dat ik geen mappen en bestanden kwijt ben. Want echt, na het zoeken op internet kwam ik de gekste en engste “worst-kaas-scenario’s” tegen. De belangrijkste documenten had ik echter al veilig gesteld op een andere schijf. Dat dan weer wel …

Dan is het zover. Na wat geklik zit ik overal weer in. Het logo van Lightroom staat te shinen op mijn bureaublad. Die zal het, na de waarschuwing van mijn Macbook en Lightroom wel niet meer doen, denk ik als ik het icoontje aanklik. Het programma opent zonder problemen en werkt zoals zou moeten. Ik snapte er al niet veel van, maar nu nog minder. Waarom al die ophef?! Maar oké, mij zal je er verder niet over horen, ik ben al lang blij dat ik met mijn vertrouwde programma kan blijven werken …

Nu hopen dat Corona ons snel gaat verlaten, zodat we weer mooie actieplaten tijdens de voetbalwedstrijden kunnen gaan schieten.