Er is heel wat water gevallen en er heerste even flink wat chaos buiten. Een dreigende donder en felle bliksemschichten maakten het af. Maar de echo van het noodweer sterft in de verte. De dakgoot pruttelt nog wat na. Wanneer ook daar al het water uit verdwenen is heerst er een oorverdovende stilte. Geen regen, geen wind maar ook geen gefluit van de vogels. Zelfs het geluid van de snelweg, die altijd wel ergens op de achtergrond aanwezig is, blijft uit. Alsof iedereen zijn adem inhoud, bang om geluid te maken en daarmee de toorn van Thor over zich af te roepen. Met mijn lichaam binnenshuis, want koud, maar mijn hoofd buitenshuis, want lekker fris, sta ik te genieten van dit zeldzame stille moment halverwege de avond.
De storm heeft alles weggevaagd. Nee, schoongeveegd! Want dat past beter bij nu en bij hoe ik mij voel. De aura van drukte en bijbehorende emoties van een chaotische dag zijn weg. De stilte die heerst omhult mij met een zachtheid van teddy fleece. Het liefst zou ik nog even blijven staan. Gewoon opgaan in de rust van het niets. Maar ik moet toch echt naar bed. Ik maak gebruik van dit fijne moment. Laat de deur open staan om de frisse nachtlucht de kamer te vullen. Zelf duik ik onder de dekens.
Een tijdje terug kochten we ons nieuwe bed. Dat was nogal een zoektocht. Maar uiteindelijk zijn we goed geslaagd. Nog steeds ben ik heel blij met dit bed en vooral met het matras. Zodra ik lig is het net of ik direct naar dromenland gevoerd wordt. Niet iedere nacht natuurlijk. Maar vaker wel dan niet. De stilte van buiten met de heerlijke koele nachtlucht die mijn gezicht streelt doet daar nog een schepje bovenop.
Mijn ademhaling wordt rustiger evenals mijn hartslag. Mijn hele lichaam ontspant en ik voel mij langzaam overgaan naar een andere staat van zijn. Zelfs mijn hersens registreren op dit moment niks. Ja, op de achtergrond draait het op volle toeren maar het is zo vriendelijk om dit moment niet te verstoren met allerlei dagelijks beslommeringen. Het gunt mij dit moment van totale ontspanning en zorgeloos in slaapvallen.
Het stomme is dat het aanvoelt alsof ik klaarwakker ben. Ik registreer namelijk alles en ik gok zelfs dat het moment van wakker zijn naar het daadwerkelijk in slaapvallen maar enkele seconden duurt. Toch voelt het alsof ik uren in deze meditatieve staat verkeer. Wanneer ik midden in de nacht even wakker wordt merk ik dat de deur dicht is en vriendlief inmiddels ook slaapt. Daar heb ik helemaal niks van meegekregen. Totaal van de wereld.
Nog steeds lig ik zalig te liggen, half in de bewuste wereld en half in dromenland. Op mijn overheerlijke matras en dat alles met 0 hersenactiviteit. Er heel lang bij “stil staan” lukt niet want voor ik het weet slaap ik alweer. De volgende ochtend word ik zelfs al voor mijn wekker afgaat wakker. Ik voel mij uitgerust en ben klaar voor een nieuwe dag chaos en herrie op de werkvloer.