Ik heb er teveel van op mijn agenda staan en mijn 2-do lijstjes puilen er soms van uit. Het probleem met mijn doelen is vaak dat ik halverwege afhaak. Ik red het simpelweg niet tot het einde. Dit komt door al mijn andere interesses. Nog voor het ene doel behaald is, kondigt zich het volgende doel alweer aan. Ik vind gewoon te veel dingen leuk. Maar soms ook omdat het een kansloze missie is en ik vooraf eigenlijk al weet dat dit doel gedoomd is te mislukken. Te slechte voorbereiding, niet nagedacht en impulsief ergens aan begonnen. Of, zoals al gezegd, er is zoveel leuks!!! Zodra ik aan iets nieuws begon riep mijn moeder altijd: “En, tot hoever denk je nu te gaan komen?” Daarom was ik er dit keer zo op gebrand om mijn doel wel te halen. Om te bewijzen, zowel aan moeder als aan mijzelf, dat ik het kon. Dat ik echt wel ergens voor kon gaan. Van A tot Z. Mijn doel: De vijf kilometer onder de 30 minuten uitlopen.
Sinds kort ben ik lid van de hardloopvereniging. Ik draaf, samen met een grote groep andere fanatiekelingen, over de weg, (het gras en de dijk.) Hoewel ik inmiddels al een week of drie/vier niet geweest ben… We krijgen verschillende opdrachten voorgeschoteld. Het mooie is dat ik hierdoor in korte tijd sterker en sneller geworden ben. De oefeningen geven mij nieuwe energie om zelf ook twee keer in de week, soms alleen en soms samen met neef, nicht en hardloopmaatje, mijn “verplichte” rondje te rennen. “Verplicht” is hier overigens met een glimlach. Ik doe het, zowaar, met veel plezier. Dus gemiddeld loop ik drie keer in de week.
Op donderdag 29 augustus was het dan zover. De Seuterloop van ’s-Gravendeel. Het evenement lag ver genoeg in de planning om er goed voor te trainen. Het was realiseerbaar. Dus opgeven was nu geen optie! Neef leek het leuk mij bij dit zelf opgelegde doel te assisteren. Hij bood zich aan als haas. Een half uur van tevoren waren wij al bezig met onze warming-up. Want een goed begin is het halve werk!! Het startschot klonk om 19.30 uur. De horde kwam in beweging en ik liet mij met de stroom meevoeren. Dit keer duurde het even voor ik links en rechts werd ingehaald. Dat was alvast een goed teken. Onderweg zag ik een aantal bekende van de voetbal staan, evenals de trainer van Uk. Die luidkeels toeriepen dat ik goed bezig was. Wat leuk dat ik nu eens door hun aangemoedigd werd in plaats van andersom. Voor ik het wist hadden we de eerste twee kilometer al achter de rug: De eerste in 5.19 minuten en de tweede in 5.41 minuten. Natuurlijk liep ik veel te snel. Maar ik kon mij niet inhouden. Mijn ademhaling werd steeds zwaarder. Neef had dit in de gaten en was op dat moment niet alleen mijn haas maar ook mijn mental coach.
Het parcours viel mij een beetje tegen. Vier keer een dijkje op, over klinkers, gras en ongelijke weghelften. Terwijl mijn tong steeds dikker werd, mijn hoofd rood was aangelopen en het leek alsof ik onder een waterval was doorgelopen, liep Neef naast mij alsof we een rustige wandeling aan het maken waren. Zijn hartslag prima onder controle, geen spoortje zweet. Ondertussen riep hij mij toe wat ik moest doen. Rustig blijven ademhalen en iets terug in tempo. We lagen goed op schema door onze snelle start. Toen de steken in mijn zij echt niet meer te houden waren moest ik even lopen. Ook hier was tijd genoeg voor. Vriendlief en Uk stonden aan de zijlijn met hun fotocamera. Alleen hiervoor had ik tijd om te glimlachen en te zwaaien. Verder kon ik niets anders doen dan mij concentreren op mijn ademhaling en het lopen. Zelfs tegen Neef kon ik niets anders uitbrengen dan: ja of nee.
De laatste ronde brak aan. Nog één maal het dijkje op. Daarna was het een lus terug naar de start/finish. Onder aanmoediging van de voetballertjes, trainer van Uk en Neef liep ik de laatste meters van de wedstrijd. Ik kon wel janken toen ik over de finish kwam en naar de klok keek die de tijd aangaf…
29.08 minuten. Ik kon trots zijn op mijzelf, ik had mijn doel gehaald!!
Deborah Hamar 
wow, van harte gefeliciteerd!
zowel voor je resultaat als voor je volhouding!
Dank je wel Maddox.
Inderdaad: doel gehaald. Je hebt zelfs nog tijd over….Knap zoals je de exercitie beschrijft.
Wat goed zeg! En wat leuk dat je het in ‘s-Gravendeel hebt gedaan, ik kom van dat eilandje vandaan, maar dan een ander dorp 🙂
Nu je zo aan het lopen bent geslagen… Doe je volgend jaar toch zeker ook wel mee?
Wahoe! Netjes!!! Je neef heeft geholpen daar ben ik absoluut zeker van, iemand die je meltaal steund is echt goud waard op dat soort momenten 🙂
Nou dat weet ik wel zeker!! Zonder hem had ik het waarschijnlijk niet onder de 30 minuten gehaald hoor.
Jaaa, goed bezig! Gefeliciteerd met het behalen van je doel, op naar de volgende?
Ja.. Mijn volgende doel wordt het lopen van een 10km wedstrijd.
Dat heb je goed gedaan, geweldig! Voel me nu wel een beetje schuldig tegenover mijn sportschoenen die al een tijdje in de kast staan. 😦
Dank je wel!!
Je hebt het ook zo druk met al die andere crea-bea activiteiten van je dat er weinig tijd overblijft voor andere dingen haha.
Je hebt me zojuist een geweldig excuus bezorgd, dank je! 🙂
Dat was eigenlijk niet de bedoeling.. Ik had de hoop dat je iets anders zou antwoorden :’)
Jaaaa! Wat goed Deborah! Dát was ongeveer ook mijn tijd vorig jaar bij onze jaarlijkse dorpsloop haha! Dit jaar deed ik daar wederom aan mee met een tijd van 30:21 helaas 😦
Ik gooi het maar op blubberwegen en barre weersomstandigheden 😉
We zijn in ieder goed bezig 🙂
Inderdaad Desire.. We zijn tenminste lekker bezig!
Wat wordt jou volgende wedstrijdje?
Fantastisch; respect! Benieuwd waar je je intussen allemaal weer ‘ingestort’ hebt 😉
Herkenbaar fenomeen namelijk; te veel doen/willen, omdat het allemaal zoooo leuk is!
Dank je wel!! Ben nu bezig met het leren voor mijn vaarbewijs… En ik twijfel nog of ik mij op ga geven voor een cursus Spaans………..
Gefeliciteerd, hartstikke goed! Ik herken dat van die doelen wel een beetje bij mijzelf, zoveel willen en nergens tijd voor hebben, aan het een beginnen en dan het volgende willen doen. Maar dan wel enorme trots wanneer er dan iets volbracht is!
Precies.. Een zeer voldaan gevoel als het je dan toch lukt!!
Jeeej! Applaus!
Wat goed zeg.
Wow! Fantastisch gedaan, zeg! Dat dingen iet afmaken, dat herken ik wel. Ik heb ook vaak dat ik iets gewoon vergeet… Maar jij kunt héél trots zijn!
Fantastisch!! Zit ik hier bijna te janken omdat ik het zo super vind dat je het doel haalde. Je mag heel trots zijn, dat zou je ma ook zijn. Well done Deborah!!
Ze kan of heel trots zijn of mij voor gek verklaren dat ik dit doel gekozen heb haha..
Ik weet wel zeker dat ze trots is!! Bedankt voor je lieve reactie.
dat heb je prima gedaan, Deborah!
Maar focus je niet altijd op prestaties, luister naar je lichaam en probeer te blijven genieten.
Helemaal gelijk Billy. Dat doe ik nu mijn doel gehaald is. Lekker lopen in de buitenlucht terwijl mijn lichaam moe wordt en mijn geest op adem kan komen. Heerlijk.
Wat supergoed van je!!!!! Respect!!!! Één keer per week naar de sportschool is voor mij al een hele overwinning…
Goed gedaan! De voldoening achteraf is onbetaalbaar, vind je niet?
Inderdaad Joke. Trots als de buit binnen is 🙂
Wow, super gedaan zeg! Ik zou het niet kunnen, kniepijn en van die toestanden. En ook heel leuk geschreven.
Dank je wel. En welkom op mijn blog!
Je hebt het gehaald, dat telt en het volgende doel zal je ook wel halen!!! No doubt about
Bravo !
Super zeg!! Ik heb even een dip na mijn 2 10 km wedstrijden maar ben wel in de sportschool te vinden om te trainen om sterker te worden
ah dus toch ook lekker bezig.. Al wel een wedstrijd in de planning staan?
Pingback: 2013 in vogelvlucht… | Deborah Hamar
Als ik een hardloper zie dan krijg ik ook altijd meteen de drang om te gaan lopen zelf. Dat werkt echt zo.