Ibiza, land van liefde
Wanneer de reis door Marokko strand, nog voor ze het land goed en wel binnen zijn besluit een groep vrienden door te reizen naar Ibiza. Eenmaal daar richten ze een hippiecommune op. Vrijheid blijheid is hun motto. Inner peace, vrede en liefde voor alles en iedereen. Maar zeker ook seks, drugs en andere verdovende middelen. Alles kan, niets moet. Het leven lijkt, op dat stukje aarde, paradijselijk en ver weg van de burgerlijke idealen. Tot Anna, de hoofdpersoon van het boek, een dochter krijgt. Sun Dance. Langzaam komen er scheurtjes in het zo ogenschijnlijk mooie en onbezonnen leven op Ibiza. Als Sun Dance tien jaar is verlaten zij en Anna halsoverkop het eiland, terug naar Nederland. Waar het voor Anna moeilijk is om te aarden. Evenals voor haar dochter. Die nu de wrange vruchten moet plukken van haar vrije opvoeding. Al die tijd is het haar niet duidelijk waarom ze moesten verhuizen. Jaren later, wanneer de dochter van Sun Dance besluit een vakantiebaan te nemen op Ibiza, keren ze terug naar het verleden…
Eigen mening:
Met enige scepsis begon ik aan dit boek. De combinatie: roman, Ibiza en hippies trok mij nu niet 1,2,3. Het is de cover die mij in eerste instantie trok om het boek toch te gaan lezen. Die nodigde uit om verder te bladeren. Want kijk toch eens, die is toch prachtig?! Het deed mij aan vroeger denken. Iets van nostalgie borrelt in mij op wanneer ik naar de kaft kijk.
Even was ik bang dat ik mij had laten verleiden door die mooie kaft. De eerste twee hoofdstukken spraken mij namelijk niet zo aan. Evenals het “gezever” hoe heerlijk stoned zijn wel niet is. Wanneer ik aan het derde hoofdstuk begin word ik in het verhaal meegezogen. Het verhaal wordt vanuit twee personen belicht. Anna en haar dochter Sun Dance, of eigenlijk Sue zoals ze zich zelf heeft genoemd. Alleen haar verhaal wordt daadwerkelijk vanuit het Ik perspectief verteld. In het boek wordt er heen en weer gesprongen tussen de twee hoofdpersonen en tussen heden en verleden. Dit wordt overigens bij ieder hoofdstuk aangegeven. Nadat ik hier aan gewend was las het erg fijn weg. Een goede afwisseling van twee verhalen die naar het einde toe samen komen.
De sfeer in het boek is heerlijk neergezet en geregeld kon ik het verhaal, de vreugde, het mysterieuze, (zelfs het stoned zijn ja ja), maar ook het verdriet, bijna proeven. Alsof ik onderdeel was van het verhaal en vanaf de zijlijn meekeek naar wat er gebeurde. Ik werd meegevoerd naar bijzondere momenten. Dat maakt dat ik blij ben dit boek toch gelezen te hebben. Binnen een dag had ik het uit.
Als ik dan toch een klein puntje moet opnoemen dat iets tegenviel dan is dat het einde van het verhaal. Ik vind dat de schrijfster zich er iets te makkelijk en misschien wel te clichématig vanaf heeft gebracht. Alsof de inspiratie of de tijd op was. Ik had graag wat meer diepgang gewild. Maar dat wordt aan de fantasie van de lezer overgelaten. Dit doet overigens totaal geen afbreuk aan het verhaal zelf. De combinatie: roman, Ibiza en hippies bleek een heel goede. Tot de laatste bladzijde genieten!
Overige info:
Schrijver: Mireille van Hout, Nederlandse schrijfster.
Aantal bladzijde: 266.
Prijs bij bol.com: 4,99 E-boek /19,99 paperback. Of op de website van Mireille zelf, gesigneerd en wel, voor maar 19,90
Aanrader: Zeker weten!!
Mwa, ik weet niet of het wat voor mij is. 🙂
Het zou normaal geen boek zijn wat ik mee zou nemen maar wie weet… ben nu wel nieuwsgierig geworden na jouw recensie!
Gewoon gaan lezen. Kom je er vanzelf achter 🙂
Het zijn maar een paar blz. haha.
Misschien waag ik me er nog eens aan. Zal ‘m onthouden.
Wat jij schrijft over het einde van het boek, vind ik heel vaak van boeken. Vaak lijkt het alsof de schrijver/schrijfster ineens geen zin meer had…
Geen boek wat ik uit mezelf zo snel zou kopen denk ik, maar nu ben ik wel nieuwsgierig, het klinkt goed!
Met jouw leessnelheid heb je hem binnen een dag uit! Het was ook geen boek dat ik in eerste instantie zou lezen. Het was echt de cover die mij heeft overgehaald. 🙂
Geen idee of het een boek voor mij is, het is het overwegen waard…
Wat toevallig, hier las ik het boek ook herken me ook
in jou beschrijven van. Ik ben blij dat ik het heb gelezen.
Pingback: Leesflow van 2016… | Deborah Hamar