Tagarchief: schrijfster

Alle goede dingen…

Posted on by

Mijn boek was sneller uit dan ik gehoopt had. Mijn eigen schuld. Het was spannend en ik wilde weten hoe het afliep. Zie dan maar eens te stoppen met lezen. Op de plek waar ik op dat moment zat had ik niet de gelegenheid om door mijn digitale bieb te scrollen opzoek naar nieuw en spannend leesvoer. Ik moest het doen met wat er nog op mijn reader stond. Ik ben inmiddels meer dan een jaar lid van Bookchoice en krijg iedere maand acht boeken toegestuurd. De laatste serie boeken had ik toevallig al op mijn reader gezet. Het grote voordeel van Bookchoice is dat ik boeken lees die ik anders nooit zou lezen. Een van de boeken was van Clare Fisher. 

Voor mij was dit een onbekende schrijfster. De kaft en titel spraken mij totaal niet aan. Ik ben nogal gevoelig voor de kaft van een boek. Spreekt deze mij niet aan, dan ben ik sneller geneigd het boek links te laten liggen. Ik weet inmiddels dat een kaft helemaal niks zegt over het verhaal dat zich daarachter afspeelt. Maar toch. Ik zie het als een visitekaartje. De kaft is een startpunt van een reis die bij het openen van het boek direct van start gaat. Het moet met mijn fantasie aan de haal gaan. De woorden en zinnen die daarop volgen zijn mijn leidraad. Daarom moet het er uitnodigend uitzien. Het moet mij prikkelen en nieuwsgierig maken naar iedere volgende bladzijde.  

Terug naar mijn digitale boekenplank. Ik bekeek het boek eens kritisch. Het zou een young adult boek kunnen zijn. Maar het verhaal daarentegen duid er niet op. In het kort: Het gaat over een twintiger die in de gevangenis zit. Er staat nergens waarom ze in de gevangenis zit. Alleen dat ze slechte dingen gedaan heeft. Haar therapeut vraagt haar een lijst samen te stellen van alle goede dingen in haar leven. Niet echt veelzeggend, toch? Met 304 bladzijdes wilde ik de gok wel wagen en begon met lezen in “Alle goede dingen”.

Direct vanaf bladzijde één zat ik in het verhaal. Het zijn overzichtelijke hoofdstukken die aan de hand van haar goede-dingen-lijst wordt verteld. Het verhaal is in de “ik” vorm geschreven en springt van het verleden naar het heden. Wat overigens niet hinderlijk is tijdens het lezen. Hoe meer hoofdstukken ik las hoe meer haar leven in mijn hoofd vorm begon te krijgen. De hopeloosheid hangt zo’n beetje het hele verhaal om haar heen evenals het trieste gevoel dat het bij mij opriep. De hoofdpersoon denkt dat ze niks waard is nadat haar moeder haar op jonge leeft heeft achter gelaten. Ze verhuisde van pleeggezin naar pleeggezin. Is vreselijk onzeker en ziet alles negatief. Zo onbegrepen! Zo ongeliefd! Toch zit het boek vol humor en, echt waar, prachtige zinnen. Alleen dat maakt het boek al het lezen waard. 

Ik had het boek in 1.5 dag uit. Het hele verhaal door bleef ik mij afvragen wat ze in vredesnaam gedaan had wat haar in de gevangenis heeft doen belanden. Hoe verder ik in het verhaal kwam hoe meer ik hoopte dat het allemaal toch goed zou komen. Naar het einde toe is uiteraard de ontknoping. Ik verklap niks, maar triest was het wel…

 

Schrijfster: Clare Fisher
Boek verscheen in 2017.
Aantal pagina’s: 304.
Won een Betty Trask Award in 2018.


Cover van het boek: Alle goede dingen.

***

Boors boekenweek… #5

Posted on by

Ibiza, land van liefde
boeken, ibiza, land van liefde, lezen, verhaal, Mireille van Hout, schrijfsterWanneer de reis door Marokko strand, nog voor ze het land goed en wel binnen zijn besluit een groep vrienden door te reizen naar Ibiza. Eenmaal daar richten ze een hippiecommune op. Vrijheid blijheid is hun motto. Inner peace, vrede en liefde voor alles en iedereen. Maar zeker ook seks, drugs en andere verdovende middelen. Alles kan, niets moet. Het leven lijkt, op dat stukje aarde, paradijselijk en ver weg van de burgerlijke idealen. Tot Anna, de hoofdpersoon van het boek, een dochter krijgt. Sun Dance. Langzaam komen er scheurtjes in het zo ogenschijnlijk mooie en onbezonnen leven op Ibiza. Als Sun Dance tien jaar is verlaten zij en Anna halsoverkop het eiland, terug naar Nederland. Waar het voor Anna moeilijk is om te aarden. Evenals voor haar dochter. Die nu de wrange vruchten moet plukken van haar vrije opvoeding. Al die tijd is het haar niet duidelijk waarom ze moesten verhuizen. Jaren later, wanneer de dochter van Sun Dance besluit een vakantiebaan te nemen op Ibiza, keren ze terug naar het verleden…

Eigen mening:
Met enige scepsis begon ik aan dit boek. De combinatie: roman, Ibiza en hippies trok mij nu niet 1,2,3. Het is de cover die mij in eerste instantie trok om het boek toch te gaan lezen. Die nodigde uit om verder te bladeren. Want kijk toch eens, die is toch prachtig?! Het deed mij aan vroeger denken. Iets van nostalgie borrelt in mij op wanneer ik naar de kaft kijk.

Even was ik bang dat ik mij had laten verleiden door die mooie kaft. De eerste twee hoofdstukken spraken mij namelijk niet zo aan. Evenals het “gezever” hoe heerlijk stoned zijn wel niet is. Wanneer ik aan het derde hoofdstuk begin word ik in het verhaal meegezogen. Het verhaal wordt vanuit twee personen belicht. Anna en haar dochter Sun Dance, of eigenlijk Sue zoals ze zich zelf heeft genoemd. Alleen haar verhaal wordt daadwerkelijk vanuit het Ik perspectief verteld. In het boek wordt er heen en weer gesprongen tussen de twee hoofdpersonen en tussen heden en verleden. Dit wordt overigens bij ieder hoofdstuk aangegeven. Nadat ik hier aan gewend was las het erg fijn weg. Een goede afwisseling van twee verhalen die naar het einde toe samen komen.

De sfeer in het boek is heerlijk neergezet en geregeld kon ik het verhaal, de vreugde, het mysterieuze, (zelfs het stoned zijn ja ja), maar ook het verdriet, bijna proeven. Alsof ik onderdeel was van het verhaal en vanaf de zijlijn meekeek naar wat er gebeurde. Ik werd meegevoerd naar bijzondere momenten. Dat maakt dat ik blij ben dit boek toch gelezen te hebben. Binnen een dag had ik het uit.

Als ik dan toch een klein puntje moet opnoemen dat iets tegenviel dan is dat het einde van het verhaal. Ik vind dat de schrijfster zich er iets te makkelijk en misschien wel te clichématig vanaf heeft gebracht. Alsof de inspiratie of de tijd op was. Ik had graag wat meer diepgang gewild. Maar dat wordt aan de fantasie van de lezer overgelaten. Dit doet overigens totaal geen afbreuk aan het verhaal zelf. De combinatie: roman, Ibiza en hippies bleek een heel goede. Tot de laatste bladzijde genieten!

Overige info:
Schrijver: Mireille van Hout, Nederlandse schrijfster.
Aantal bladzijde: 266.
Prijs bij bol.com: 4,99 E-boek /19,99 paperback. Of op de website van Mireille zelf, gesigneerd en wel, voor maar 19,90
Aanrader: Zeker weten!!

 

Het tere kind…

Posted on by

Nieuw leesvoer, andere schrijvers, snuffelen in (digitale)boeken en het ontdekken van nieuwe verhaallijnen. Ik ben gek op lezen. Ik ben een soort van verslaafd…

Op aanraden van een vriendin van mij ben ik op zoek gegaan naar boeken van de schrijfster Jody Picoult. Vooral het boek: “My sisters keeper” moest ik volgens zeggen gelezen hebben. Ik had van haar nog een boek liggen namelijk “Het tere kind”. Ik besloot eerst dit boek uit te lezen voor ik een ander boek van haar zou aanschaffen.

Ik las de achterkant van het boek:

Charlotte O’Keefe’s dochtertje Willow is geboren met een ernstige ziekte diegekenmerkt wordt door broze botten. Wanneer ze valt, kan ze gemakkelijk haar benen breken. Na jaren voor Willow te hebben gezorgd, komen haar ouders in geldnood. Dan krijgt Charlotte een reddingslijn toegeworpen. Ze kan haar arts verloskundige een proces aandoen omdat deze haar niet van tevoren heeft verteld dat haar baby zwaar gehandicapt zou zijn. Met een schadevergoeding zal Willow levenslang verzekerd zijn van de zorg die ze nodig heeft. Maar de arts-verloskundige die Charlotte voor de rechter daagt, is niet alleen Charlottes arts, maar ook haar beste vriendin…

Niet een boek waar ik in eerste instantie voor warm zou lopen. Het boek is ook niet bepaald dun te noemen met zijn 560 pagina’s. Zelf ben ik meer van de thrillers dan van een boek met een ethisch moraal in het verhaal. Ik vind het lastig om mij daar bij in te leven. Het onderwerp van het boek maakt het op dit moment op emotioneel gebied voor mij nu ook niet echt gemakkelijk. Dus met enige scepsis begon ik aan het boek.

Gelukkig zat ik er gevoelsmatig 100% naast. Al bij pagina één zat ik midden in het verhaal en het heeft mij geboeid tot het einde. Het hele verhaal draait om “Willow” het meisje met de broze botten ziekte. Maar iedere hoofdpersoon geeft in het boek zijn eigen verhaal en kijk op “Willow”neer. Ze vertellen hoe ze er mee omgaan, wat ze er van vinden en hoe ze het leven beleven. Het boek is in de vorm van een (dagboek)brief aan Willow geschreven. Het zijn allemaal korte hoofdstukken die bij elkaar zorgen voor een goed lopend geheel.

Ondanks de moeilijke onderwerpen zoals onrechtmatige geboorte, het gevoel van niet gezien worden door je ouders en abortus, vond ik het een goed, leesbaar verhaal met zelfs uitleg van bepaalde medische termen. Voor ik het wist had ik het boek uit. Wat ik overigens erg jammer vond.

De boeken van Jodi Picoult staan bekend om de precaire inhoud en zijn soms gebaseerd op waar gebeurde verhalen. Een aantal van haar boeken zijn reeds verfilmd waaronder: My sisters keeper (de tweede dochter)

Ik zou dit boek graag aan willen raden voor mensen die van lezen houden. Het zet je op sommige momenten in het verhaal ook flink aan het denken: “Wat zou ik gedaan hebben??”

Voor nu laat ik het onderwerp even rusten, te veel van dit soort verhalen zijn niet goed voor mijn emotionele voelsprieten en maken mij aan het janken. Maar ik wil zeker meer van deze schrijfster lezen!!

Zijn er nog andere boeken die ik volgens jullie eens zou moeten lezen?