Er was een gigantische drukte voorspeld. Zowel op de weg er naartoe als op de plaats van bestemming. De reden voor vriendlief om een uur eerder te vertrekken naar Oostenrijk. Op de weg merkten we al verschil. Het leek wel een doordeweekse dag. Alleen de vrachtwagens ontbraken, maar lieten rond de klok van 5 uur in de ochtend toch van zich horen. De rit was weer even vermoeiend als altijd. Ik zat met sateprikkers tussen mijn ogenleden naast vriendlief, solidair te wezen en deed of ik wakker was. Toch verliep de reis heel voorspoedig. Geen files of andere noemenswaardig oponthoud. Zoonlief heeft de hele reis liggen knorren op de achterbank. Eenmaal op onze eindbestemming stonden oom en tante ons al op te wachten.

Na een stevig ontbijt kregen we de sleutel van de kamer zodat we heel even konden bijtanken van onze reis. De groep was sowieso nog niet compleet. Andere oom en tante stonden nog ergens bij München in de file en mijn nichtje en haar vriendin zouden ’s avonds met de trein arriveren. De eerste dag gebruikten we vooral om zaken te regelen zoals ski’s en board wegbrengen naar de piste, skipassen regelen en boodschappen doen voor de après-ski. We vielen bijna om van de honger maar hadden beloofd pas te gaan eten wanneer iedereen gearriveerd was. En toen iedereen er dan ook eindelijk was, kon het feestje echt beginnen.

De hele week waren we er lekker vroeg bij. Om 09.00 uur zaten we in de gondel naar boven. Zo waren we de drukte van de skiklasjes, die rond 10.00 uur zouden beginnen, voor en hoefden we niet een uur in de rij te staan. Uiteindelijk viel de drukte op de piste zelf heel erg mee. Geregeld hadden we afdalingen voor ons alleen. Aan de staat van de piste konden we merken dat het druk was. Rond de lunch waren de fijnste pistes veranderd in ware gaten kazen. Overal hobbels en hopen sneeuw met daaronder flinke ijsplaten. Door het warme weer veranderde de onderste helft van de berg ook nog eens in slush. Het gaf in ieder geval een nieuwe dimensie aan het snowboarden zelf.

Over het weer mogen we zeker niet klagen. Hoewel iets kouder natuurlijk wat fijner zou zijn voor de sneeuwcondities hebben we maar één dag sneeuw en wat regen gehad. Dat gaf overigens wel weer een prachtig uitzicht en de nodige kodak-fotomomentjes. Dankzij mijn lessen die ik eerder in het jaar gevolgd heb ging het snowboarden ook een stuk fijner. Ik heb nog steeds niet het lef om de turbo aan te zetten en met 75 km per uur van de berg te stuiteren. Maar heb heel de week, op mijn kuiten na, zonder spierpijn door gebracht. Deze lessen gaan zeker een vervolg krijgen zodat we een eerst volgende vakantie nog meer kunnen genieten van het snowboarden zelf.

Ik keek al enige tijd uit naar de woensdagavond. We zouden met een groepje gaan avondrodelen. Maar door te weinig sneeuw was de rodelbaan, die door het bos gaat, gesloten. Ondanks deze teleurstelling zijn we de avond toch weer lachend en gierend door gekomen. Al met al hebben we weer een heerlijke week skiën en snowboarden met familie en vrienden achter de rug. We hebben heerlijk gegeten, zowel in ons hotel als op de berg. En we hebben vreselijk veel lol gehad met elkaar. Ik zeg: volgend jaar weer!!