“Dat wil ik ook doen!!” Roept zoonlief als we over het strand lopen. Ik kijk waar hij naar wijst en zie een zestal jetski’s tussen wat “bananen” en waterfietsen in de zee dobberen. In Nederland moet je hier minimaal 18 voor zijn en een vaarbewijs hebben. In het buitenland zijn de regels iets soepeler. Maar met zijn 14 jaar is hij hoogstwaarschijnlijk nog steeds te jong. Ik wil zijn pret niet direct bederven dus zeg dat hij later in de week zelf maar moet informeren naar de mogelijkheden. Dat later in de week werd diezelfde dag nog. Want als zoonlief iets in zijn hoofd heeft… Aangekomen bij de informatiestand krijgt hij te horen dat hij minimaal 16 jaar moet zijn. Beteuterd loopt hij achter ons aan naar het hotel.
“Waarom moet ik nu overal te jong voor zijn? Ik ben hier gewoon 16 hoor!” Probeert hij nog, al frunnikend aan zijn All-Inclusieve armband waarvan de kleur duidelijk aangeeft dat hij 16- is. Ik snap hem wel. Hij heeft de leeftijd zich niet meer bezig te willen houden met de zaken van een 12 jarige. Maar is nog te jong voor alles wat hem met 14/15 jaar wel boeit. Na een paar dagen kan ik zijn “leed” niet meer verdragen. Ik vraag hem of hij dan misschien samen met mij op een jetski wil. Want dan mag hij, gek genoeg, wel sturen. Dat was zo’n beetje het beste nieuws dat ik hem kon brengen, naast: de ijsjes zijn hier heel de week onbeperkt en gratis!
“Zo, ik ben best zenuwachtig!” Zegt zoonlief terwijl wij op het strand staan te wachten tot we opgehaald worden. Ik kijk hem vol ongeloof aan. “Ja van buiten doe ik wel stoer. Maar eigenlijk vind ik het heel spannend!” Ik moet lachen om zijn uitspraak. Dat ik zelf ook zenuwachtig ben omdat ik zoonlief de kans geef te spelen met mijn leven, vertel ik hem maar niet. De “Banaan” vaart voor en met nog een aantal gasten worden we één voor één afgezet op een jetski.
Er volgt een korte uitleg over ons vervoermiddel en het gebied waar we mogen varen voor we van start mogen. Zoonlief is zo zenuwachtig dat hij dit stukje alweer kwijt is. “Euh, hoe start ik dit ding?” Nog voor ik hem vertel waarmee hij gas moet geven zijn we weg. De eerste tien meter nog voorzichtig maar daarna gaat het gas los. We stuiteren over en door de golven. Mijn houding is alles behalve comfortabel. Even ben ik bang dat ik hem doormidden knijp met mijn armen om zijn middel en dat hij een gehoorbeschadiging oploopt door mijn aanhoudende gegil. Maar het deert hem niet. Volgens mij heeft ie niet eens meer in de gaten dat ik ook nog achterop zit.
Na twee rondjes stuiteren op het water roep ik hem terug. (Aaaaaah, laat die tien minuten al voorbij zijn. PLEASE!!) “Een beetje minder mag wel hoor!!” Het duurt even maar dan vind ik ook een redelijk normale houding zonder zoonlief fijn te knijpen. Het enige dat ik nu nog angstvallig vasthoud is mijn hartje. Dat fladdert in mijn borstkas bij iedere golf die we nemen. Wanneer de tijd voorbij is ontglipt mij een gelukkige (ik heb het overleefd) gil. Terwijl zoonlief er van baalt dat we terug moeten. Maar in de zijspiegel zie ik één grote bigsmile op zijn gezicht. Missie geslaagd, maar je snapt, dit doe ik niet nog een keer!
Deborah Hamar 
Mooi vakantieverhaal
Zonnige groet,
Haha!! Ik zie het voor me 😂 zou niets voor mij zijn!
Blij dat die van mij niet zo’n held is, want dat ben ik nog veel minder… brrr niets voor mij zo over het water stuiteren. Maar voor jou ook niet meer dus 😉 Wel stoer hoor, van jullie allebei!
Ik zou net hetzelfde reageren 🙂
Petje af! Over ‘buiten je comfort zone gaan’ gesproken! Dat heb je behoorlijk gedaan hierbij : )
Leuke blog gelukkig dat hij toch samen met jou nog mocht
Eigenlijk raar dat hij wel mag varen als jij mee bent. De leeftijd limiet is er niet voor niks zou je zeggen. Ik heb een keer achterop gezeten en dat was meer dan genoeg 😉
Dat vond ik dus ook raar. Alsof ik zou kunnen ingrijpen wanneer het mis gaat?? Maar ook bij mij: eens maar nooit meer achter op. Ik stuur de volgende keer wel zelf hahahaha.
Waauu wat een verhaal en reactie petje af hoor, het valt zeker niet te herhalen xxx
Wat een heerlijk verhaal om te lezen haha! Ik moet je eerlijk bekennen: ik durf overal in in attractieparken, maar een jetski oid gaat me net even te ver. Ik zou het niet durven 😛
Pffff ik zou ook totaal niet op mijn gemak zijn achter op zo’n jetski. Heel dapper van je en ik ben toch maar weer blij dat ik 2 dochters heb 😉
Ik heb er een hele tijd over nagedacht…zou ik dit voorgesteld hebben aan mijn zoon? Ik denk eerlijk gezegd van niet…Hij wilde ook graag leren duiken, en er zijn ook plekken waar dat op jongere leeftijd al mag. Toch heb ik hem laten wachten tot hij 16 was.
Ja, ik heb er ook echt even over nagedacht of ik dit wel moest doen. Aan de andere kant vind ik een ritje op de jetski ook erg leuk (maar dan wanneer ik zelf mag gassen en sturen)
Hahahahaha toen Lara 15 jaar was mocht ze ook met mij op de jetski en zij natuurlijk voorop, eventjes hoor! Maar ze vond het geweldig en haar zo happy te zien, was idd missie geslaagd
Oh dat lijkt mij dus echt ook totaal niks. Te snel hihi maar je heb wel gedaan
Leuk dat je dit met je zoon gedaan hebt 🙂
Leuk geschreven! Leuk om zo buiten je comfortzone te gaan. En je zoon een plezier laten beleven!
Wow dapper zeg! Ik zou het waarschijnlijk zelf totaal niet gedurfd hebben, haha!
Wat heb je je bange hartje mooi omschreven, leuk om te lezen!
Wat heerlijk geschreven dit! Ik zou denk ik ook alles bij elkaar gegild hebben, haha.
Wat leuk! Oké, het was voor jou even wat minder. Maar je hebt zoon-lief wel een onvergetelijke vakantieherinnering meegegeven. Daar doen we het voor, toch? 🙂
knap hoor dat je toch gewoon uit je comfortzone bent gestapt 😉