Tagarchief: koffieautomaat

Iemand koffie??

Posted on by

“Heeft een van jullie misschien een idee hoe dit werkt?” Ik verplaats mijn blik van mijn pc naar mijn collega die bij de koffieautomaat staat. In haar handen heeft ze een strip met pijnstillers, een emmer en iets wat lijkt op een handleiding. We zitten midden in de zomervakantie. De helft van de collega’s is dus ook met vakantie. Heel toevallig zijn dit ook de collega’s die iets af weten van de koffieautomaat. Het bijvullen lukt ons allemaal wel. Maar een grondige reiniging is niet iets waar we ons allemaal mee bezig houden. “Ik dacht dat het met de handleiding erbij wel zou lukken, maar ik kom er echt niet uit!” Zegt mijn collega om haar hulpvraag kracht bij te zetten. 

Ik laat mijn pc met opdrachten voor wat het is en loop naar haar toe. “Zo moeilijk kan dit toch niet zijn?” Zeg ik tegen haar. Ondertussen pak ik de gebruiksaanwijzing van haar over. “Dat dacht ik dus ook. Toch snap ik het gedeelte tussen stap 4 en 5 echt niet.” Ik werp een blik op de tekening. Ik draai het blad een keer om en herhaal dit nog twee keer. Ik snap haar. Het blad had net zo goed volgeschreven kunnen staan met hiërogliefen. Van rechts naar links of van onder naar boven. Ik snap er ook geen hol van. 

Collega drie komt er bijstaan en pakt de handleiding van mij over. Ze komt ook niet verder dan stap 4. Ondertussen frommel ik wat aan de bak met koffiebonen en haal de voorraadbak eruit. “Thuis moet dit onderdeel ook eens in de zoveel tijd schoongemaakt worden. Is het dit niet?” Ik kijk naar de opening en vervolgens naar de strip met pillen. Die er overigens uitzien als paracetamolletjes. Maar dat lijkt ook niet logisch. Ik plaats de bonen weer terug en klik eea weer vast. 

We bellen collega 4 die thuis aan het werk is. Die weet het vast wel. Na een kort overleg blijkt dat ook zij niet helemaal zeker is hoe dit werkt. Ergens moet dat pilletje in. Maar waar?? “Weet je wat? We wachten wel tot maandag. Dan is 1 van de 3 weer terug”. Als we het deurtje dichtdoen blijft het systeem op de error-stand staan en dat betekend geen koffie meer TOT MAANDAG!! Niemand komt tussen mij en mijn bakkie cappuccino. Dit probleem moet dus nu verholpen worden. 

Collega drie duikt achter haar PC. Youtube to the rescue. Al snel komt ze er achter dat er nog een paneel is dat open kan. Daarachter moet het reservoir zitten met een opening voor paracetamol-achtige pilletjes. Wonderbaarlijk. Had dit nu echt niet duidelijker op de handleiding gezet kunnen worden? Wie schrijft die dingen? De automaat is inmiddels helemaal van slag en reageert niet meer. We besluiten de schoonmaak opnieuw te starten maar eerst moet de automaat gereset worden. 

Als we na vijf minuten weer bij stap 4 aankomen openen we het “geheime deurtje”, proppen het pilletje in het vakje en toetsen wat codes in op het paneel. De automaat begint spontaan te pruttelen, slangen worden schoongespoeld en de brewer is even later ontkalkt (of wat het pilletje dan ook doet). De automaat is weer klaar voor gebruik.  

In een klap weten niet 3 maar 6 personen hoe de automaat werkt. Kijk, zo los je ook problemen op. Maar nu eerst een bakkie koffie!!

Uit de oude doos, Clooney vs Clowny

Posted on by

Van de week zat ik te grasduinen op mijn eigen blog en kwam daar verhaaltjes tegen die ik zelf alweer (bijna) helemaal vergeten was. Om sommige verhaaltjes heb ik zelfs smakelijk moeten lachen. Hoe verzin je het?! Dacht ik bij mijzelf. Tijdens het lezen herinnerde ik mij weer hoe het één en ander er aan toe ging en hoe ik vervolgens onderstaand blogje geschreven heb. Dit weekend een blogje uit de oude doos:

“Wat vind je van deze?” “Die is te groot!”
“Oh. Dan is deze zeker te klein?” “Nee, die zou goed zijn als er ook andere bonen in kunnen. Hier kunnen alleen van die cups in. Je weet wel, van die stomme George Clooney reclame!” “Wat is er nu weer mis met Clooney?” Zeg ik schouderophalend terwijl ik vriendlief volg door de winkel met rekken koffieautomaten.

“Ik zoek zo’n model, maar dan met die kleur en dan met deze uitstraling.” Vriendlief wijst van de ene naar de andere machine. “Hij mag heus wel wat uitstraling hebben.” “Ja, dat heeft Clooney ook.” Zeg ik terwijl ik de machines bekijk die vriendlief zojuist heeft aangewezen.

Op de laatste machine blijft mijn oog even rusten. Die ziet er mooi uit. Net zo één als die we nu thuis hebben staan maar door het blauw verlichte display ziet het er net wat strakker uit. “Zie je dit?” Terwijl ik dat zeg druk ik, zo neurotisch als ik ben, op het icoontje dat twee kopjes koffie aangeeft. Ik wil mijn zin afmaken maar deins achteruit als ik het mij oh zo bekende geluid van koffiebonen-die-ter-plekke-gemalen-worden hoor.

“Oh shit, deze doet het echt!?” Roep ik een beetje panisch, van links naar rechts kijkend of ik ergens een verkoper zie staan die mij uit de brand kan komen helpen. Intussen worden er door mij een aantal potjes leeg gegooid zodat ik iets heb om de koffie in te laten lopen. “Nee geen shit, roept de verkoper achter mij, koffie!!”
Vriendlief kan alleen maar lachen. “Blijf dan toch ook eens met je tengels van al die knopjes af, dat krijg je er nu van!” Ik werp hem een boze blik toe maar kan het niet helpen en moet zelf ook lachen om mijn domme actie. De verkoper ruilt nog voor de koffie uit de automaat loopt, de twee potjes om voor echte koffiekopjes en zegt: “Zo mevrouw, de melk en suiker vindt u daar, de koffie drinkt u zelf maar op!”