VVV Helmond Sport | Deborah Hamar

Heel de week hield ik angstvallig het weerbericht in de gaten. Heel de week bleef mijn telefoon het zelfde aangeven. Zaterdag zou het voor de verandering regenen. Hoewel ik geen invloed heb op het weer, heeft het weer wel invloed op mijn humeur. Ik deed mijn best om mij daar niet al te veel door te laten raken. Ik had mijn zinnen gezet om dit weekend langs de lijn foto’s te maken bij de voetbalwedstrijd. Dan maar in de regen. Toen het vrijdag was kon ik een jubeltje niet onderdrukken. De regentekentjes in de app hadden plaats gemaakt voor een donker wolkje. Een paar uur later stond er zelfs een zonnetje achter. Yeah, daar worden we vrolijk van. Uit voorzorg pakte ik toch ook de regenhoes voor de camera in. Je weet het nooit hier.

Dat laatste was niet nodig. Het was heel de ochtend zonnig. Er stond wel een onaangename gure wind. Maar het regende niet!! De jongens speelden helaas niet in het stadion, waar ik nog iets uit de wind had kunnen zitten. Ik moest het doen met het open veld. Wat was ik blij met mijn skibroek en thermokleding. Ik draag ze niet vaak maar op een ochtend als deze komen ze goed van pas. Met mijn capuchon op mijn knar, om de kou uit mijn oren te houden, en dik ingepakt, zat ik er klaar voor.

De scheids nam op het veld nog even wat gegevens door en toen de tegenstander zijn yell had gedaan kon de wedstrijd tussen FC Dordrecht en VVV/Helmond Sport U14 beginnen. Het duurde even voor de twee teams in hun spelletje zaten. Langzaam voelde ik door de kou het gevoel uit mijn vingers wegtrekken. Tussen de blessures, wisselingen en minder voetbal gerelateerde zaken door probeerde ik weer enige vorm van doorbloeding te bewerkstelligen. En toen, net voor de rust, scoorde Helmond zijn eerste doelpunt. Zou Helmond er met de winst vandoor gaan? Beide teams moesten nu aan de bak. Zodra er een doelpunt is gemaakt, is dat vaak niet zo’n probleem. Toen scoorde Helmond het tweede doelpunt… Ik voelde de sfeer veranderen.

Na deze klappen geïncasseerd te hebben was Dordrecht er klaar mee. De snelheid werd een tandje opgeschroefd en er werd gebruik gemaakt van de mogelijkheden die zich voordeden. Ik kreeg het er spontaan warm van. Mijn vingers waren nog steeds bevroren maar er gebeurde nu zoveel op het veld dat ik daar niet bij stil stond. Het buffelen van de heren van Dordrecht was niet voor niets. Met een uitslag van 3-2 ging Helmond met lege handen naar huis. De drie punten bleven op de Krommedijk in Dordrecht. Toen ik mijn fotospullen weer moest inpakken voelde ik pas hoe koud ik het eigenlijk had. Tot op het bot verkleumd. Eenmaal thuis, met een kop warme koffie tussen mijn handen, bekeek ik de foto’s en vergat spontaan het afzien langs het veld. Dit soort foto’s maken is het leukste dat er is!