Begin oktober stond het familieweekend met mijn schoonfamilie gepland. Eigenlijk vorig jaar lente al, maar Corona-lockdown en dus verschoven naar herfst dit jaar. Met een groep van een kleine 40 man, was het een gezellige chaos. Het moet gezegd: die familie weet wel hoe ze uitjes moeten plannen en aankleden. De locatie: 6 huisjes bij Port Zelande. Waarbij Opa’s en Oma’s een huisje deelden. Neven en nichten met kleine kinderen samen zaten en ook de pubers hun eigen stek hadden. 

En dat laatste huisje was tevens het meest bezochte huisje. Neef J. had namelijk een heuse biertap(bar) geïnstalleerd. Er kon naar hartelust getapt worden. Dat liet niet alleen de jeugd zich een tweede keer zeggen. Aan het einde van het weekend kon je met de alcoholwalm die daar hing zo’n beetje alles desinfecteren. Het leek wel een kroeg.

De laatste keer dat wij mee waren was in 2013. De gemiddelde leeftijd van de kids was toen tussen de 6 en 10. Waarin een hoop om hen draaide. Dat was nu wel anders. De gemiddelde leeftijd nu is tussen 14 en 18. Die hebben hun ouders echt niet meer nodig voor vermaak. Nou, bijna niet meer. Want er moest nog wel ff getaxi’t worden naar een of andere “disco”, die voor hun op zaterdagavond in de planning stond. 

Iedere dag was er een activiteit gepland. Waarbij we de vrijdag, en dus het bijklets- en taarten eetmoment moesten overslaan. We kwamen pas op zaterdagochtend aan. Een hoop familie hadden we al een tijd niet meer gezien. Dat gold ook voor zoonlief. Toch was er direct een klik. Kamers en bedden werden geruild en nog voor de lunch stonden ze met elkaar pannenkoeken te bakken. 

De middag was gereserveerd voor de bodyslide. Een glijbaan van 8 meter waarbij je gelanceerd wordt in het water. In de lucht zwaai je nog even charmant naar de toeschouwers en daarna maak je een gracieuze duik. Ik daarentegen kwam als een zak aardappelen naar beneden. Maaide met wat ledematen in het luchtledige om vervolgens, heel onhandig, als een steen op het water te vallen. Kei leuk man!!

Na de glij- en valpartijen konden we vervolgens bijtanken op de bowlingbaan om bij terugkomst getrakteerd te worden op een BBQ die de opa’s al aan het voorbereiden waren. Nadat de pubers opgedoft en al vertrokken waren hadden wij hun huis voor ons “alleen”. Onder het genot van een hapje en een drankje kletsten we gezellig met iedereen bij en werden er herinneringen aan heel lang geleden opgehaald.

De volgende ochtend stond oom G. alweer vroeg aan de deur met verse broodjes en croissants. Helaas viel het blowkarten door de regen en geen wind in het water. Maar we konden wel een plek reserveren in de adventure dome, waar we in blacklight naar harte lust konden klimmen en klauteren.

Als afsluiting aten we de restanten taart, soep, broodjes en BBQ en ruimden met elkaar de huisjes op. Einde van de dag namen we afscheid. Hoewel mijn lichaam mij vertelde dat 2 dagen lang genoeg was vond ik het eigenlijk veel te kort. Ik had nog niet eens met iedereen bij kunnen praten en er was nog zoveel leuks te doen. 

Zo’n feestelijk weekend met zoveel mensen hakt er na 1.5 jaar “coronastilte” echt wel in. Ik heb een volle week nodig gehad om bij te komen. Familie bedankt voor deze mooie dagen. Enne, volgend voorjaar zien we elkaar “op het water”!!