Ik sta in het weiland van mijn paard. Voor mij staat een kruiwagen en in mijn handen houd ik de poepscoop zoals het ding bij ons genoemd wordt. Een soort veger en blik maar dan van staal en kunststof en uiteraard wat groter in formaat. Het is mijn beurt om het weiland leeg te halen, de paarden te controleren op eventuele wondjes. Het hekwerk na te lopen en de waterbakken te vullen.
De paarden staan er loom bij en slaan met hun staart de vervelende vliegen weg. Ze kijken gestaag toe hoe ik mijn “ding” doe in hun weiland.
De eerste verse hoop schuif ik op de poepscoop om hem te deponeren in de kruiwagen. Vervolgens zweeft een penetrante lucht mijn neusgaten binnen. Het neuraal netwerk komt in actie en brengt mij vervolgens naar heel, heel lang geleden.
“Ik ben 3 jaar oud en heb de hand van mijn vader vast terwijl we het verblijf van de apen doorkruisen. Her en der blijven we staan om te kijken naar de capriolen van de dieren. Het stinkt hier verschrikkelijk en het is er warm. Vervolgens lopen we door naar de olifanten, waar de lucht al evenmin erg fris ruikt. De dieren
staan buiten dus lang hoeven we hier niet te blijven. Als ik moe wordt tilt mijn vader mij op zijn nek. We wandelen een kronkelige pad af en komen voor het buitenverblijf van deze kolossale dieren uit. De weg brengt ons vervolgens bij de giraffen. Mijn moeder roept mijn naam. Als mijn blik die van haar gevonden heeft maakt ze snel een foto van ons. Een dagje Blijdorp, dat deden we heel vaak toen ik nog klein was.”
Als ik weer “wakker” wordt realiseer ik mij dat mijn paard voor mijn neus staat en mij aan staat te gapen waarom ik er zo dagdromerig bij sta.
Wat een hoopje paardenmest wel niet teweeg kan brengen.
Deborah Hamar 
Wat leuk…even terug in de tijd door een geur…
Mooi hè, waar je je inspiratie van kan krijgen?
Ja bijzonder inderdaad wat bepaalde dingen in je omgeving met je kunnen doen. Wel leuk. Ik hoop op deze manier nog vaak “geprikkeld” te mogen worden tot het schrijven van andere blogjes… (enne nog bedankt voor de tag haha)
Graag gedaan. Ben benieuwd!
Best bijzonder dat je van die geur zulke mooie herinneringen op kunt roepen.
Mooi 🙂
Ja, dat heb ik ook wel eens. Meestal bij wat minder vieze luchtjes gelukkig. 🙂 Vaak wel leuk even een tijdreisje maken.
Ik heb dit inderdaad ook wel eens, dat ik door een geurtje ergens aan moet denken. Niet door paardenpoep dan.
Wat een leuke foto! Dat gebouw op de foto ziet er trouwens ook mooi uit, heel anders dan wat je nu in dierentuinen ziet. Althans, ik ben recent niet meer naar de dierentuin geweest, maar kan me van die camouflage-achtige en niet bijzonder mooie gebouwen herinneren.
Leuke foto en leuk geschreven!
Wat leuk die foto! En een leuk stukje om te lezen ook!
van geuren kan je bijzondere herinneringen ophalen
Leuk toch!
Wat stront al niet teweeg kan brengen;).Wat een lieve foto…die is je vast heel dierbaar nu.
Nou inderdaad Ingrid haha.
Deze en nog een paar andere foto’s zijn inderdaad heel speciaal geworden voor mij. Ik bekijk ze niet iedere dag maar ik ben wel erg blij dat ik ze heb.
zo en of geuren een sterke trigger voor herinneringen zijn! Denk misschien wel de sterkste die er is!