Terugkijkend op de afgelopen paar weken kan ik alleen maar heel blij zijn met alles wat ik ondernomen en gedaan heb. Hieronder drie onderwerpen die er voor mij tussenuit gesprongen zijn. De onderwerpen die mij blij hebben gemaakt. Die mij bewust hebben gemaakt van wat ik als normaal ervaar, maar wat niet altijd zo vanzelfsprekend is.

Bron: Tante W.

Brunch…
april stond in het teken van de brunches en de lunches met mijn gehele familie. Niet dat we dit zo specifiek gepland hadden. De agenda had nu eenmaal wat meer ruimte voor dit soort activiteiten dan de maanden ervoor. Het begon met 1e paasdag. Mijn oom en tante van mijn moeders kant organiseren dit al een aantal jaar. Zeker nu mijn opa, oma, vader en moeder er niet meer zijn is zo’n dag met familie extra fijn. De konijnen die los door hun huis en de tuin hupsen maken het plaatje voor deze dag helemaal af. Twee weken later hadden we een brunch bij van der Valk met de familie van mijn vaders kant. Ieder jaar probeert iemand van de familieleden iets leuks te organiseren. Soms is dat een uitje naar een pretpark. De andere keer een high tea of BBQ. Met zo’n grote groep is het vaak lastig om iedereen bij elkaar te krijgen. Gelukkig was het een grote meerderheid gelukt om deze dag vrij te houden en er iets gezelligs van te maken met elkaar. De laatste brunch was een week later. Eveneens bij van der Valk. Dit keer met mijn schoonfamilie. Ik weet eigenlijk niet eens meer ter eren waarvan. Maar we hebben een heel gezellige middag gehad en natuurlijk weer iets te veel gegeten…

Weekje weg…
Even de tijd voor ons als gezin hebben we eigenlijk niet zo vaak. We zijn zo druk met alles om ons heen dat we niet vaak samen weg gaan. We planden een week vakantie in. Alle drie waren we er heel erg aan toe. Zeker na alle inspanningen thuis, op school, de voetbal en het werk. De bestemming was Turkije waarbij het woord LUIEREN onderwerp van de week was. Hoewel… We moesten heel veel trappen beklimmen om van de vele glijbanen te gaan die het aqua park telden. Als het daar te druk werd naar ons zin liepen we naar het strand waar we de volgende paar uur verbleven. Met een bal uiteraard. Want een dag niet gebald is volgens zoonlief een dag niet geleefd. We voetbalden tot het zweet van ons voorhoofd droop en onze voeten rood zagen van het vele trappen tegen de zanderige bal. Na de lunch doken we één van de zwembaden bij het hotel in om deel te nemen aan ons eigen waterpolospel of om de GoPro te testen. De dag sloten we af in het zonnetje om ons op te laten drogen en vooruit, om even een uurtje te luieren…. De week vloog letterlijk voorbij. En we hebben het, ondanks dat we gewend zijn altijd met grotere groepen weg of op pad te zijn, heerlijk gehad.

Gelezen…
Ik las het boek: Parnassia. Ik ben blij dat schrijfster Josha Zwaan dit pareltje geschreven heeft. Wat een mooi verhaal. Afgezien van mijn schoolperiode heb ik mij verder nooit echt verdiept in de 2e wereld oorlog. Maar oh, wat ben ik blij dat ik nog nooit een oorlog heb hoeven mee maken. Toch kon ik de gevoelens en de emoties van de hoofdpersoon goed plaatsen!! Het boek is heel fijn geschreven, en het zet je af en toe aan het denken. Een aanrader voor een ieder die van lezen houdt!!