Vorig jaar deed mijn neef samen met nog een aantal hardloopmaatjes, mee aan de Roparun. De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs (en Hamburg) naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Het motto van de Roparun is: “Leven toevoegen aan dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Op facebook kwam ik niets anders tegen dan oproepjes om gezellig samen te trainen. Oefenwedstrijden die ingepland werden. Foto’s en verhalen over nachtloopjes en berichtjes over het inzamelden van geld. Voor het goede doel uiteraard. Vol bewondering probeerde ik mijn neef uit te horen op momenten dat ik hem zag. Hoe hij het vond? Wat ze gedaan hadden? Hoe dat dan precies ging met de lopers en fietsers enzovoort…
Zelf liep ik ook al hard. Alleen zonder een doel. Vanaf toen werd mijn drive om te lopen gesterkt door zijn verhalen en wat ik las op internet. Ik raakte er door in de ban. Halverwege de zomer durfde ik mijn wens hardop uit te spreken: “Ik wil ook mee doen aan de Roparun!!” Linksom of rechtsom, ik wil ook onderdeel uitmaken van zoiets groots. Ervaren hoe je in korte tijd met een team iets kunt neerzetten. Door het stof en gebroken thuis komen. Een ervaring rijker en iets bijdragen voor een ander. Of zoals op de site van Roparun geschreven staat: “Het is een avontuur voor het leven…”
Op het moment dat ik een blessure opliep en niet verder kon met hardlopen werd ik gebeld door een van de hardlooptrainers. Hij had net als neef mee gedaan aan de Roparun en was vastbesloten om in 2016 een eigen team te formeren. Hij zocht een fotograaf die de Roparun van voor tot achter en van begin tot eind wilde vastleggen. Voor het team, maar ook voor de achterblijvers die zo een beeld krijgen bij dit evenement. Hij vroeg of ik hier oren naar had en het zag zitten om aan boord te stappen, om samen met een groep onbekenden dit avontuur aan te gaan. Ik was met stomheid geslagen. Over het antwoord hoefde ik niet eens na te denken. Natuurlijk stap ik aan boord!! Hoe tof is dat en wat een mooie kans!
Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en zijn er al diverse bijeenkomsten geweest. Om het team te leren kennen en de taken te verdelen. Wie gaan er lopen? Fietsen? Chauffeuren en navigeren? Hebben we een masseur, of twee? Wie regelt de catering? Sommige deelnemers heb ik eens eerder gezien maar feitelijk ken ik niemand. Het team is een gemêleerd gezelschap. Een enkeling heeft al vaker deelgenomen. Maar voor veel van ons is dit de eerste keer. En zoals altijd met een eerste keer is het toch best spannend… Drie dagen, met weinig slaap, vermoeide mensen en een strak schema. Maar ook drie dagen lol, gezelligheid en avontuur. Zaterdag 14 mei, het pinksterweekend, is het zover. Dan staat team 282, De Inner Circle Runners uit Hendrik Ido Ambacht aan de start in Parijs. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!!
Wauw!!! Veel succes!!! Mooi!!
Dank je wel Jaixy 😀
Nu al benieuwd naar de foto’s 😉
hihi.. Ik ook!! Zodra eea geregeld is gaat kan ik ook via hun site ed foto’s en berichtjes plaatsen. Dus dan kunnen we beginnen met reclame maken.
Dankzij Roparun krijgen we vaak mooie donaties voor het hospice, zodat we inderdaad leven kunnen toevoegen aan de dagen! Ik mag dagelijks daarvan genieten! Prachtig initiatief en het geld komt ook werkelijk daar waar het nodig is! ♥♥♥
Dat vind ik belangrijk aan een goed doel. Dat het geld daar komt waar het nodig is!!
Je hebt een mooi beroep!!
Wat leuk ik heb al heel wat teams geïnterviewd in de loop der jaren en voor allemaal was het echt een onvergetelijke gebeurtenis.
Wat leuk Anneke.
Nog tips die je ons kan meegeven nav alle interviews 😀
Wat gaaf! Heel veel succes!
Thnx Jenn!!
Gaaf dat je op dee manier toch onderdeel kan zijn van het team!
Supergaaf zeg! Succes en veel plezier!
Wat ontzettend gaaf, mooi en spannend. Super dat je zo toch mee kan doen. Ben benieuwd naar de foto’s tzt…
Stoer heel veel plezier!
Wat wat tof en mooi zeg! Kan me voorstellen wat een fantastisch gevoel dat geeft!
het is nog zo plezant sporten als je een doel hebt.
Wat leuk! Nu kun je toch mee. Een kennis van me doet al een paar jaar mee op de fiets.
Heerlijk om te lezen en er zo toch een beetje bij te zijn, mis wel een groeps fotootje bij dit verhaal 😉
Haha die komt hopelijk bij een volgend blog 😄
nog mee geweest met proefloop Antwerpen ? en natuurlijk mooie / leuke foto’s
Hoi Hoi .. Thnx.
Nee ik ben zelf niet mee geweest. Onze wekker ging iets te vroeg af (voor een wedstrijd tegen Emmen…) Ik begreep uit alle gesprekken dat het een zeer geslaagde proefloop is geweest. 🙂