2016 in vogelvlucht…

2016 was een rustig jaar. En dan bedoel ik niet de zondagse rust die in huis heerst wanneer iedereen nog op bed ligt. Ik bedoel dat er eindelijk eens geen uitersten waren. Geen emotionele achtbanen. Geen hoge pieken en diepe dalen. En vooral geen afscheid hoeven nemen van dierbaren. Eindelijk ben ik eens in rustig vaarwater terecht gekomen. Ik zou het bijna saai willen noemen, hoewel het allerminst saai was. Zo aan het einde van het jaar vind ik het leuk om terug te kijken en neem ik jullie in een vogelvlucht mee in mijn leven:

De voorjaarsvakantie werd benut voor een week wintersport. Ook dit keer waren we met een groep familieleden naar Oostenrijk gereden. We hadden prachtig weer, goede pistes en hebben heel veel lol gehad. We gaan al een aantal jaar naar hetzelfde gebied en nog steeds begint het niet te vervelen.

Enkele weken na de wintersport ontving zoonlief een brief van de KNVB. Samen met zijn voetbalmaatje was hij uitgenodigd om deel te nemen aan de voorselectie voor jongens U14. Het waren twee spannende en leerzame dagen met verschillende wedstrijden. Voor zoonlief bleef het bij deze wedstrijden. Zijn maatje was echter door naar de volgende ronde en heeft kortgeleden een tweedaagse interne training bij de KNVB mogen volgen. Wie weet waar dit hem nog gaat brengen… Ik heb in ieder geval aardig wat actiefoto’s van hem. Nu zijn handtekening nog haha.

De “Terheijdense Paardendagen” vonden dit keer plaats in april. Onze stal was goed vertegenwoordigd. We hebben zelfs de krant gehaald. De rit bestond uit een uitgestippelde route waarbij we de pijltjes moesten volgen. Dat bleek nog een hele klus. We reden verkeerd en plakten zo nog een km of 4 extra aan de rit. De lunch werd verzorgd door de organisatie en onderweg was er zelfs nog een fruithap voor iedere deelnemer. Misschien gaan we in 2017 weer.

De meeste indruk heb ik dit jaar opgedaan tijdens de ROPARUN. Ik mocht mee om foto’s te maken en het basiskamp te versterken. Ik heb nooit eerder onderdeel uitgemaakt van zo’n groot evenement en heb mijn ogen uitgekeken. Het was een bijzonder, indrukwekkend en emotionele driedaagse. Je bent gesloopt en tegelijk geeft het je vleugels als je ziet wat je als team kunt neerzetten. Ik denk dat het meedoen als loper of fietsen nog meer indruk zal maken.

Dit jaar maakten we kennis met het nieuwe voetbalteam van Zoonlief. De oudere spelers gingen naar U15 en hij bleef, gezien zijn leeftijd, nog een jaartje plakken. We hebben inmiddels aardig wat wedstrijden met elkaar meegemaakt. Feestjes gevierd en zijn er heel veel foto’s gemaakt. Een heel gezellige en sociale groep. Zowel ouders als jeugd! We gaan in 2017 verder waar we gebleven waren en ik hoop dat we nog heel vaak een feestje met elkaar kunnen vieren.

Natuurlijk was er nog veel meer:

2017 gaat, wat mij betreft, een pittiger jaar worden. Meer actie. Veel buiten zijn. Veel fotograferen. Met de boot weg. Nieuwe mensen leren kennen en vriendschappen sluiten. En vooral leuke dingen doen.

Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle keren dat jullie dit jaar op mijn blog meelazen. Reacties achterlieten en blogjes deelden op eigen social media. Ik waardeer dit enorm.

Voor nu wens ik jullie allemaal een knallend uiteinde van 2016 en een sprankelend begin van 2017 toe! Tot volgend jaar!

happy new year 2017

Team 282…

ROPARUN, Inner Circle Runners 2016

Vorig jaar deed mijn neef samen met nog een aantal hardloopmaatjes, mee aan de Roparun. De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs (en Hamburg) naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Het motto van de Roparun is: “Leven toevoegen aan dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Op facebook kwam ik niets anders tegen dan oproepjes om gezellig samen te trainen. Oefenwedstrijden die ingepland werden. Foto’s en verhalen over nachtloopjes en berichtjes over het inzamelden van geld. Voor het goede doel uiteraard. Vol bewondering probeerde ik mijn neef uit te horen op momenten dat ik hem zag. Hoe hij het vond? Wat ze gedaan hadden? Hoe dat dan precies ging met de lopers en fietsers enzovoort…

Zelf liep ik ook al hard. Alleen zonder een doel. Vanaf toen werd mijn drive om te lopen gesterkt door zijn verhalen en wat ik las op internet. Ik raakte er door in de ban. Halverwege de zomer durfde ik mijn wens hardop uit te spreken: “Ik wil ook mee doen aan de Roparun!!” Linksom of rechtsom, ik wil ook onderdeel uitmaken van zoiets groots. Ervaren hoe je in korte tijd met een team iets kunt neerzetten. Door het stof en gebroken thuis komen. Een ervaring rijker en iets bijdragen voor een ander. Of zoals op de site van Roparun geschreven staat: “Het is een avontuur voor het leven…”

Op het moment dat ik een blessure opliep en niet verder kon met hardlopen werd ik gebeld door een van de hardlooptrainers. Hij had net als neef mee gedaan aan de Roparun en was vastbesloten om in 2016 een eigen team te formeren. Hij zocht een fotograaf die de Roparun van voor tot achter en van begin tot eind wilde vastleggen. Voor het team, maar ook voor de achterblijvers die zo een beeld krijgen bij dit evenement. Hij vroeg of ik hier oren naar had en het zag zitten om aan boord te stappen, om samen met een groep onbekenden dit avontuur aan te gaan. Ik was met stomheid geslagen. Over het antwoord hoefde ik niet eens na te denken. Natuurlijk stap ik aan boord!! Hoe tof is dat en wat een mooie kans!

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en zijn er al diverse bijeenkomsten geweest. Om het team te leren kennen en de taken te verdelen. Wie gaan er lopen? Fietsen? Chauffeuren en navigeren? Hebben we een masseur, of twee? Wie regelt de catering? Sommige deelnemers heb ik eens eerder gezien maar feitelijk ken ik niemand. Het team is een gemêleerd gezelschap. Een enkeling heeft al vaker deelgenomen. Maar voor veel van ons is dit de eerste keer. En zoals altijd met een eerste keer is het toch best spannend…  Drie dagen, met weinig slaap, vermoeide mensen en een strak schema. Maar ook drie dagen lol, gezelligheid en avontuur. Zaterdag 14 mei, het pinksterweekend, is het zover. Dan staat team 282, De Inner Circle Runners uit Hendrik Ido Ambacht aan de start in Parijs. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!!