In 2022 was …

… het leukste feestje dat van mijn zus en haar werk. Het feest was door Corona al een keer uitgesteld. Het thema was “Happy Together”. Ik had mijn bedenkingen maar Boskalis heeft de verwachtingen overtroffen. De locatie was Ahoy met eetkramen, disco en dansvloeren, entertainment, diverse barretjes, wijnproeverijen en zelfs een heuse kermis werd de vooravond gevuld. Het tweede deel stond in het teken van de voetjes van de vloer met een toffe line up. oa Waylon, Edsilia Rombley, Gerard Jolink, en The Dirty Daddies kwamen voorbij. De hele avond was nogal overweldigend maar super tof.

… mijn boekenkast goed gevuld. Ik las (en luisterde) in totaal 55 boeken. Er zijn zoveel mooie verhalen voorbij gekomen met uiteenlopende genres dat ik besloten heb daar een apart blog over te schrijven. Deze drie sprongen er met kop en schouders boven uit. Waargebeurd en een echte eye opener: “Verpleegthuis” van Teun Toebes. Hilarisch: “Ook dat nog” gevoelig, ingetogen: “Het kamermeisje”. Alle drie een complete verrassing en echte aanraders.

… ons thema verduurzamen. We brachten een aantal aanpassingen aan in huis. Er kwamen zonnepanelen. Gingen voor een deel van het gas en met het starten van de winter testen we hoe koukleumerig we echt waren. Tevens werd het huis van een flinke isoleerlaag voorzien. Er staan nog wat taken op de to-do lijst. Maar die schuiven we naar volgend jaar.

… Poownie tegen alle verwachtingen in zo aangesterkt dat hij een verzorgster kreeg die hem nu wekelijks mee uitrijden neemt.

… het grote afscheid van bed en slaapkamer. Na lang zoeken vonden we een goed matras en nieuw bed. De slaapkamer kreeg een make-over met een hotel chique uitstraling en zo weinig mogelijk prul. De kleuren spierwit & nachtblauw met accenten van goud domineren nu de ruimte en er heerst een serene rust. Er moeten nog wat puntjes op de I gezet worden maar ben er helemaal blij mee.

… de keuken ook aan de beurt. Het bleek dat we eigenlijk heel tevreden zijn met de indeling. Wel moest er iets gedaan worden aan al het loslatende folie op deuren en laden. We besloten de boel te laten schilderen. Nu hebben we een chocolade bruine in plaats van roomwitte keuken. De nieuwe handvatten op deuren en laden en een mooie luxaflex voor het raam maken het helemaal af.

… het druk op mijn werk. Nieuwe directeur, projecten en aanpak. Dat laatste was ook van toepassing op zaken die jarenlang door de vingers werden gezien en wat de groei op meerdere vlakken tegenhield. Het was schokkend en tegelijk bevrijdend toen daar eindelijk iets aan gedaan werd. Het onderzoek kostte een collega (terecht) haar baan. Nu dit achter de rug is kunnen we weer vooruit zonder dat iemand op de rem blijft trappen.

… ik het minst op het water te vinden. Mijn SUP bleef vaker thuis. Mijn fototoestel kwam minder vaak uit de tas en ik plaatste ook maar 41 blogs. Wel heb ik een rondje op natuur ijs geschaatst.

… mijn rug op zijn zwakst. Ik ging er finaal doorheen en heb daar eigenlijk nog steeds last van. Hierdoor maakte ik wel kennis met yoga. Een heerlijke manier van rekken en strekken wat ik nu een paar keer per week met veel plezier doe.

2022 was, met hier en daar een uitschieter, een rustig en mooi jaar. Voor 2023 heb ik energievolle verwachtingen die ik hopelijk ook waar kan maken. Daarover later meer. Bedankt voor alle keren dat jij hier langs kwam en de moeite nam mijn verhalen te lezen. Voor nu wens ik jou een fijn en warm uiteinde van dit jaar en een fantastisch mooi begin van 2023. Tot volgend jaar!

in 2019 …

  • Vierde ik mijn achtjarig blogjubileum op WordPress. Er verschenen dit jaar 45 logs online en kreeg ik hulp van gastschrijver: Groene Draak. Hij heeft aangegeven, met wat walnootverhoging, ook in 2020 door te gaan met gastbloggen. Zelf (her)schreef ik ook weer wat gastlogs voor “hoe vrouwen denken.”

~~

  • Gingen we een aantal keer met de dames van stal uit eten. Het is leuk om elkaar ook in een andere omgeving te zien (met normale kleding, zonder hooi in het haar) en andere gespreksonderwerpen te hebben dan paard. Dus ik hoop dat 2020 deze nieuwe traditie voortzet. Te beginnen met een nieuwjaarsetentje om hiermee goed te starten.

~~

~~

  • Deed ik weer mee met de readingchallenge van Hebban. Mijn doel: 40 boeken. Het ging er om spannen maar het is gelukt. Een hoop boeken waren minder leuk dan ik verwacht had. Maar gelukkig zaten er onverwachts ook weer wat pareltjes tussen. Zoals “Mevrouw mijn moeder” van Yvonne Keuls. Een ontroerend boek en met een lach en een traan las ik het uit. Een aanrader!!

~~

  • Maakte ik heel wat foto’s. In de lente bezocht ik samen met Yvonne een vogelhut. Ik mocht mijzelf een geluksvogel noemen toen ik diverse eekhoorns als model vast kon leggen. Dit was zo’n toffe dag dat we er nog maanden op geteerd hebben. Maar ook bij de voetbal heb ik veel teams voor de lens gehad en toffe platen geschoten (zie insta). Ik heb nu al zin in 2020. Waarbij een bezoek aan een andere vogelhut reeds gereserveerd is en ook de eerste voetbalwedstrijden al gepland staan.

eekhoorn, badderende koolmees

  • Was ik getuige van de meest smerige operatie ooit. Poownie had een ontstoken kaak en daarbij moesten al zijn voortanden getrokken worden. Ik schreef er een drieluik over dat je hier, hier en hier kunt lezen. We zijn beide hersteld van deze ingreep. Hij lichamelijk, ik geestelijk. Verder heeft ie nog een dag of drie in het “ziekenhuis” gelegen door een koliekaanval. Maar inmiddels gaat het super goed met hem.

~~

  • Moesten we ook loslaten. Twee dagen voor Chris aan zijn nieuwe reis begon namen we heel bewust afscheid. Hij kon niet meer. Hij wilde niet meer. Stoppen met medicatie was het enige lichtpuntje dat hij nog had en hij keek er naar uit. Het verdriet is dit keer niet zo intens, maar het gemis des te meer. Soms word ik overvallen door een leegte en kan ik het (nog) niet bevatten dat hij er niet meer is.

~~

  • Boden we onze excuses aan bij diverse pizza tenten. We maakten dit jaar onze eerste pizza op de BBQ. Na wat finetunen smaakt deze goddelijke creatie zo vreselijk lekker, dat we besloten hebben deze niet meer elders te gaan eten of af te halen.

~~

  • Waren we ook veel op het water te vinden. Voor rustige vaartochten tot gestuiter achter de boot, met wakeboard of funtube. Tijdens de hete dagen waren we maar wat blij voor de afkoeling die daar te vinden was.

Wat het nieuwe jaar ons gaat brengen is nog een verrassing. Hopelijk wordt 2020 een jaar met een hoop mooie en liefdevolle momenten met familie, vrienden en collega’s. Omdat we allemaal weten dat niet alleen een jaar, maar ook het leven, mooi, krachtig, fragiel en ook zo voorbij is.

Fijne en warme jaarwisseling gewenst.
Tot in 2020!!

 

Week één…

Na anderhalve week vrij te zijn geweest, tussen door nog kerst en oud&nieuw gevierd te hebben, moest ik halverwege deze week gewoon weer aan het werk. En nu zit de eerste week van het nieuwe jaar er gewoon al weer op. Het was een lekkere rustige week. Want ook op het werk stond de helft (van de klanten) nog in de dut-modus of was gewoon vrij. Dus ook daar konden we op het gemak opstarten en ons klaar maken voor een hopelijk actief en lekker druk jaar. 

De kerstboom ligt weer op zijn vertrouwde plek op zolder en de eerste nieuwjaarsborrels zijn een feit. Nummer één hielden we bij mijn schoonouders, onder het genot van een overheerlijk lopend buffet, drankjes, verlate cadeautjes en veel gezelligheid. Nummer twee werd gehouden met de dames van stal in het pannenkoekenhuis. Ook dit was weer veel te gezellig en we verlieten als laatste gasten het pand. Hopelijk lukt het ons om vaker etentjes of uitstapjes met elkaar te organiseren dit jaar. 

Verder had ik in de eerste week een gesprek met een nieuwe gastblogger. Het leek mij leuk als hij zijn avonturen en belevenissen met jullie zou delen. Hij moest er nog wel even over nadenken. Een Instagram-account is één ding. Maar een blog schrijven is natuurlijk andere koek. Uiteindelijk reageerde hij al snel na ons gesprek met een positief antwoord. Voor een vergoeding van een hele walnoot per blog zag ie het wel zitten. Wanneer zijn eerste blog zal verschijnen laat ik nog even in het midden. Maar dat Groene Draak zijn eigen column krijgt is zeker. 

Vorig jaar ging ik los tijdens de fitbit workweekhustles. Ik liep (en loop nog steeds) mee in diverse groepen. Er was voldoende uitdaging omdat er altijd wel iemand was die veel meer dan mij liep. Maar toch wilde dit niet altijd even goed lukken. Ik besloot mijn focus niet enkel meer op de stappen te leggen. Ik heb mijn dashboard anders ingedeeld en heb er drie onderwerpen uitgehaald waar ik meer aandacht aan wil schenken. Naast de stappen wil ik meer actieve minuten op een dag wegwerken en wil ik mijn verbruikte calorieren, iets waar ik nooit aandacht aan schonk, opschroeven. Kort gezegd: gewoon meer bewegen. 

Ik heb mijn historie van het afgelopen half jaar bekeken om zo te bepalen wat voor mij haalbaar zou zijn. Om mijzelf extra te motiveren mag ik aan het einde van de week 10€ in de spaarpot stoppen als achter ieder doel een groen vinkje staat. Aan het einde van dit jaar mag ik mijzelf trakteren op iets leuks. De eerste week was een tray-out. Ik verwachtte namelijk dat mijn doelen een beetje te hoog gegrepen waren. Uiteindelijk bleek dit niet het geval. Sterker nog, het ging mij makkelijker af dan ik verwacht had en mijn eerste tientje gaat vanmiddag al in de pot. Wanneer dit eenmaal is ingesleten kan ik mijn doelen nog wat opschroeven. Maar eerst hier maar eens aan wennen. En weet je wat? Na een week intensief en bewuster bewegen merk ik al verschil! Kom maar op met 2019!!! 

Al met al een lekker weekje, met rustig opstarten, veel gezelligheid en lekker actief bezig te zijn geweest. Hoe was die van jullie? 

 

 

***

2016 in vogelvlucht…

2016 was een rustig jaar. En dan bedoel ik niet de zondagse rust die in huis heerst wanneer iedereen nog op bed ligt. Ik bedoel dat er eindelijk eens geen uitersten waren. Geen emotionele achtbanen. Geen hoge pieken en diepe dalen. En vooral geen afscheid hoeven nemen van dierbaren. Eindelijk ben ik eens in rustig vaarwater terecht gekomen. Ik zou het bijna saai willen noemen, hoewel het allerminst saai was. Zo aan het einde van het jaar vind ik het leuk om terug te kijken en neem ik jullie in een vogelvlucht mee in mijn leven:

De voorjaarsvakantie werd benut voor een week wintersport. Ook dit keer waren we met een groep familieleden naar Oostenrijk gereden. We hadden prachtig weer, goede pistes en hebben heel veel lol gehad. We gaan al een aantal jaar naar hetzelfde gebied en nog steeds begint het niet te vervelen.

Enkele weken na de wintersport ontving zoonlief een brief van de KNVB. Samen met zijn voetbalmaatje was hij uitgenodigd om deel te nemen aan de voorselectie voor jongens U14. Het waren twee spannende en leerzame dagen met verschillende wedstrijden. Voor zoonlief bleef het bij deze wedstrijden. Zijn maatje was echter door naar de volgende ronde en heeft kortgeleden een tweedaagse interne training bij de KNVB mogen volgen. Wie weet waar dit hem nog gaat brengen… Ik heb in ieder geval aardig wat actiefoto’s van hem. Nu zijn handtekening nog haha.

De “Terheijdense Paardendagen” vonden dit keer plaats in april. Onze stal was goed vertegenwoordigd. We hebben zelfs de krant gehaald. De rit bestond uit een uitgestippelde route waarbij we de pijltjes moesten volgen. Dat bleek nog een hele klus. We reden verkeerd en plakten zo nog een km of 4 extra aan de rit. De lunch werd verzorgd door de organisatie en onderweg was er zelfs nog een fruithap voor iedere deelnemer. Misschien gaan we in 2017 weer.

De meeste indruk heb ik dit jaar opgedaan tijdens de ROPARUN. Ik mocht mee om foto’s te maken en het basiskamp te versterken. Ik heb nooit eerder onderdeel uitgemaakt van zo’n groot evenement en heb mijn ogen uitgekeken. Het was een bijzonder, indrukwekkend en emotionele driedaagse. Je bent gesloopt en tegelijk geeft het je vleugels als je ziet wat je als team kunt neerzetten. Ik denk dat het meedoen als loper of fietsen nog meer indruk zal maken.

Dit jaar maakten we kennis met het nieuwe voetbalteam van Zoonlief. De oudere spelers gingen naar U15 en hij bleef, gezien zijn leeftijd, nog een jaartje plakken. We hebben inmiddels aardig wat wedstrijden met elkaar meegemaakt. Feestjes gevierd en zijn er heel veel foto’s gemaakt. Een heel gezellige en sociale groep. Zowel ouders als jeugd! We gaan in 2017 verder waar we gebleven waren en ik hoop dat we nog heel vaak een feestje met elkaar kunnen vieren.

Natuurlijk was er nog veel meer:

2017 gaat, wat mij betreft, een pittiger jaar worden. Meer actie. Veel buiten zijn. Veel fotograferen. Met de boot weg. Nieuwe mensen leren kennen en vriendschappen sluiten. En vooral leuke dingen doen.

Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle keren dat jullie dit jaar op mijn blog meelazen. Reacties achterlieten en blogjes deelden op eigen social media. Ik waardeer dit enorm.

Voor nu wens ik jullie allemaal een knallend uiteinde van 2016 en een sprankelend begin van 2017 toe! Tot volgend jaar!

happy new year 2017

2014 in vogelvlucht…

Het jaar loopt alweer bijna op zijn eind. Gek eigenlijk hoe snel dat toch iedere keer weer gaat. Vorig jaar, met oud & nieuw, waren we met heel de familie bij elkaar gekomen in het nieuwe huis van mijn oom en tante. We hadden een super gezellige avond. De heren hadden het nodige knal en siervoorwerk gekocht dat tussen de regeldruppels door werd afgestoken. De dames bleven lekker binnen en vanachter het keukenraam hadden we zicht op wat er buiten gebeurden. Zo begon het jaar voor mij.

@Work:
2014 was, op een aantal kleine dingen na, een rustig jaar. Geen gekke uitspattingen zoals ik in mijn vorige blog al schreef. Alleen op mijn werk was er wat commotie. We kregen een nieuw systeem om mee te werken. Dat moest niet alleen van de grond af opgebouwd worden. Maar dat moest ook grondig getest worden. Daarnaast moesten we dit ons eigen maken en dat alles tussen de bedrijven door. We kregen te maken met de verkoop van ons “zusje” waarmee een vijftigtal collega’s ons pand ging verlaten. Om in ons pand te blijven moesten wij van drie naar één hoog verhuizen.

Poownie:
De herfst was voor Poownie en mij een iets minder fijne start. Hij werd kreupel en bleef kreupel. De veearts stelde mij ook niet bepaald gerust toen hij kwam met zijn eerste diagnose. Die week hakte er wel even in. Het was afwachten of hij zou herstellen en hoe hij zou herstellen. Inmiddels zijn we ruim drie maanden verder. Hij heeft al die tijd op rust gestaan. Gelukkig in de paddock en niet op stal. Zijn enige uitje was een uurtje per dag grazen aan de dijk. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. In stap is er helemaal niks meer van de kreupelheid te zien. Afgelopen week heb ik een stukje met hem aan de hand gedraafd. Ook toen liep hij goed. In het nieuwe jaar worden er weer foto’s van zijn been gemaakt en hopen we voorzichtig weer een wandelingetje te kunnen maken.

Hardlopen:
Eindelijk kan ik zeggen dat ik al mijn doelen op het gebied van hardlopen heb gehaald dit jaar. Ik begon met een snelle vijf km. Die liep ik in 29.17 minuten. Als ik niet te lui was om te trainen dan had ik hem waarschijnlijk nog sneller kunnen lopen. In mei 2015 ga ik voor een herkansing. Ook liep ik eindelijk tien km. Hoewel ik deze afstand niet geheel had ingepland, ik ging voor 8 km maar de route bleek 10 km te zijn, heb ik heerlijk gelopen. Beide doelen had ik mijzelf opgelegd om mijzelf te pushen, door te gaan wanneer het even tegen zat. Te lopen wanneer het vies weer was. Te gaan wanneer ik eigenlijk geen tijd of puf had. Hoewel ik niet iedere training met even veel plezier of gemak gelopen heb, deed ik het wel. Ben niet gesmolten, ben niet ziek geworden en ik ben er niet slechter door geworden. We hebben nu een winterrust ingelast. In het nieuwe jaar pakken we de draad weer op. Ik kan niet wachten!!

KNVB:
En dan hebben we natuurlijk nog de prestaties van Uk. Die werd zowaar gescout door de KNVB. Na twee wedstrijden werd hij voor het A-team geselecteerd en kreeg hij tevens te horen dat hij er tot en met de winterstop bij zat. Met zijn nieuwe team mocht hij deelnemen aan twee wedstrijden waarvan één tegen de jeugdopleiding van Excelsior. In het nieuwe jaar zullen er wederom diverse selectiewedstrijden volgen om te kijken wie van de spelertjes door mag voor het selectieteam van Regio West. Het hield echter niet op bij de KNVB. Bij één van de laatste wedstrijden op zijn eigen club bleek er ook een scout van FC Dordrecht aanwezig te zijn. In het nieuwe jaar mag hij een aantal trainingen bijwonen voor jongens onder de 14 jaar.

Persoonlijk:
Ik schreef in mijn vorige blog al dat ik niet zo veel bijzondere dingen gedaan heb maar dat er wel een aantal deuren voor mij geopend zijn. Het verhaal lees je hier: Liefde is, loslaten… Op persoonlijk gebied was dit wel de mooiste les die ik heb meekregen dit jaar. In 2015 gaat mijn spirituele groei voortgezet worden. Ik ga mij namelijk bezig houden met Reiki/Shamballa. Vanaf de zomer heb ik al verschillende keren met energie mogen werken. Het blijft erg bijzonder om dit zelf te voelen en ook om te zien hoe een ander, zowel mens al dier, het ervaart. Ik ben heel benieuwd hoe deze nieuwe weg, die ik inmiddels al een aantal maanden bewandel, zal lopen en wat ik op mijn pad tegen kom.

Bedankt dat jullie er het afgelopen jaar bij waren. Dat jullie hebben mee gelezen en hebben gereageerd. Bedankt voor jullie lieve reacties op de momenten dat het even tegenzat. (ook per mail en op fb). Ik hoop dat jullie er in 2015 weer bij zullen zijn.

Voor nu wens ik jullie allemaal een heel mooi uiteinde van 2014 en een sprankelend begin van 2015!!

Tot volgend jaar.

2013 in vogelvlucht…

Donders, wat is 2013 voorbij gevlogen. Dagen werden weken, weken werden maanden en hopla, zie hier, het einde van het jaar! Ondanks dat de tijd blijkbaar een trein moest halen, is het jaar niet aan mijn neus voorbij gegaan. Stond 2012 in het teken van verwerking en opnieuw beginnen, was 2013 het jaar van accepteren, loslaten en doorgroeien. Veel gedaan, ondernomen en beleefd. Hieronder een korte samenvatting.

Met de familie zijn we dit jaar twee keer op wintersport geweest. Een paar jaar geleden wist ik nog niet dat ik zo kon genieten van de sneeuw en dat ik überhaupt kon snowboarden. Dus wat een bofkont was ik toen we besloten twee keer te gaan. Een volle week Centerparks met Uk en twee vriendjes zorgden voor genoeg hilariteit en gezelligheid in de zomer. Hier is een nieuwe hobby geboren namelijk het wakeboarden. Niet dat ik hier aan mee gedaan heb, ik stuiterde alleen maar over en door het water tijdens het waterskiën. Maar Uk kon het aardig en is van plan hier in het nieuwe jaar vaker mee bezig te zijn. Samen met twee tantes en mijn nichtje bracht ik een bezoek aan de Paus, liep ik de Bernini route en keek ik mijn ogen uit in het oude maar oh zo mooi Rome. Nog niet in Rome geweest? Zet hem op je lijst voor het nieuwe jaar!!

Een groot gedeelte van 2013 was ik bezig met hardlopen en haalde ik mijn doel tijdens de Seuterloop. Het hardlopen moest aan het einde van het jaar plaats maken voor meer tijd met het paard. We zijn lid geworden van Penny club de bokkesprong en kunnen ons nu uitleven op de manege waar we gebruik mogen maken van de verschillende rijbanen en een heuse springtuin. In het nieuwe jaar gaan we deze twee hobby’s dus fanatiek oppakken. Ik weet nog niet wat mijn nieuwe doelen zullen worden met het hardlopen maar daar kom ik in het nieuwe jaar nog wel op terug.

Uk en zijn voetbalteam zijn flink gegroeid. Van de F-jes naar de E-tjes en door naar de D. Ze hebben veel wedstrijden en toernooien gewonnen. Met hen is Foto Hamar ook gegroeid. Dit jaar hebben mijn foto’s meer dan eens in kranten, tijdschriften en op internet gestaan. Ik mocht zelfs een aantal dagen bij het EK jeugd boksen fotograferen. Ook de verkoop van mijn foto’s liep lekker. Mijn werk bleef niet onopgemerkt en de vereniging van Uk heeft gevraagd of ik op een originele manier een muur van drie bij vier meter wil aankleden met foto’s van spelers van de club. Hoe tof is dat?! Omdat het allemaal zo goed gaat heb ik ook besloten om de website van Foto Hamar in een nieuw jasje te laten steken. Daarover in het nieuwe jaar meer. De uitvaartfotografie begon dit jaar ook te lopen. Ik mocht getuige zijn van verschillende, vooral bijzondere, diensten en heb deze families een mooi aandenken van de verdrietige dag mogen geven. Inmiddels werk ik samen met verschillende uitvaartbegeleiders. Hopelijk groei ik in 2014 nog meer in zowel de sport- als de uitvaartfotografie.

De moeilijkste en tevens meest bevrijdende dag dit jaar was het uitstrooien van het as van mijn moeder. Haar as werd verdeeld in vier ballonnen en op aftellen van Uk hebben we haar, haar vrijheid terug gegeven. Het was een mooie dag waar ik nog steeds met gemengde gevoelens op terug kijk. Met het loslaten van de ballon liet ik ook mijn moeder los. Na twee jaar verdriet werd het tijd om verder te gaan.

2014. Een nieuw begin. Een schone lei. Ik heb alweer een aantal mooie plannen op de agenda staan. De eerste vakantie is reeds geboekt en er gaan nog wat leuke uitstapjes volgen.  We hebben nog drie dagen voor het jaar echt om is. Maar van hieruit wens ik jullie toch alvast een knallend uiteinde van 2013 en een sprankelend begin van 2014…

Tot in het nieuwe jaar!!