Tagarchief: terugblik

In 2022 was …

Posted on by

… het leukste feestje dat van mijn zus en haar werk. Het feest was door Corona al een keer uitgesteld. Het thema was “Happy Together”. Ik had mijn bedenkingen maar Boskalis heeft de verwachtingen overtroffen. De locatie was Ahoy met eetkramen, disco en dansvloeren, entertainment, diverse barretjes, wijnproeverijen en zelfs een heuse kermis werd de vooravond gevuld. Het tweede deel stond in het teken van de voetjes van de vloer met een toffe line up. oa Waylon, Edsilia Rombley, Gerard Jolink, en The Dirty Daddies kwamen voorbij. De hele avond was nogal overweldigend maar super tof.

… mijn boekenkast goed gevuld. Ik las (en luisterde) in totaal 55 boeken. Er zijn zoveel mooie verhalen voorbij gekomen met uiteenlopende genres dat ik besloten heb daar een apart blog over te schrijven. Deze drie sprongen er met kop en schouders boven uit. Waargebeurd en een echte eye opener: “Verpleegthuis” van Teun Toebes. Hilarisch: “Ook dat nog” gevoelig, ingetogen: “Het kamermeisje”. Alle drie een complete verrassing en echte aanraders.

… ons thema verduurzamen. We brachten een aantal aanpassingen aan in huis. Er kwamen zonnepanelen. Gingen voor een deel van het gas en met het starten van de winter testen we hoe koukleumerig we echt waren. Tevens werd het huis van een flinke isoleerlaag voorzien. Er staan nog wat taken op de to-do lijst. Maar die schuiven we naar volgend jaar.

… Poownie tegen alle verwachtingen in zo aangesterkt dat hij een verzorgster kreeg die hem nu wekelijks mee uitrijden neemt.

… het grote afscheid van bed en slaapkamer. Na lang zoeken vonden we een goed matras en nieuw bed. De slaapkamer kreeg een make-over met een hotel chique uitstraling en zo weinig mogelijk prul. De kleuren spierwit & nachtblauw met accenten van goud domineren nu de ruimte en er heerst een serene rust. Er moeten nog wat puntjes op de I gezet worden maar ben er helemaal blij mee.

… de keuken ook aan de beurt. Het bleek dat we eigenlijk heel tevreden zijn met de indeling. Wel moest er iets gedaan worden aan al het loslatende folie op deuren en laden. We besloten de boel te laten schilderen. Nu hebben we een chocolade bruine in plaats van roomwitte keuken. De nieuwe handvatten op deuren en laden en een mooie luxaflex voor het raam maken het helemaal af.

… het druk op mijn werk. Nieuwe directeur, projecten en aanpak. Dat laatste was ook van toepassing op zaken die jarenlang door de vingers werden gezien en wat de groei op meerdere vlakken tegenhield. Het was schokkend en tegelijk bevrijdend toen daar eindelijk iets aan gedaan werd. Het onderzoek kostte een collega (terecht) haar baan. Nu dit achter de rug is kunnen we weer vooruit zonder dat iemand op de rem blijft trappen.

… ik het minst op het water te vinden. Mijn SUP bleef vaker thuis. Mijn fototoestel kwam minder vaak uit de tas en ik plaatste ook maar 41 blogs. Wel heb ik een rondje op natuur ijs geschaatst.

… mijn rug op zijn zwakst. Ik ging er finaal doorheen en heb daar eigenlijk nog steeds last van. Hierdoor maakte ik wel kennis met yoga. Een heerlijke manier van rekken en strekken wat ik nu een paar keer per week met veel plezier doe.

2022 was, met hier en daar een uitschieter, een rustig en mooi jaar. Voor 2023 heb ik energievolle verwachtingen die ik hopelijk ook waar kan maken. Daarover later meer. Bedankt voor alle keren dat jij hier langs kwam en de moeite nam mijn verhalen te lezen. Voor nu wens ik jou een fijn en warm uiteinde van dit jaar en een fantastisch mooi begin van 2023. Tot volgend jaar!

Throwback…

Posted on by

Terwijl ik nog helemaal in mijn creatieve blogflow zit, realiseer ik mij plotsklaps dat we al aan het einde van het jaar gekomen zijn. Volgende week zitten we midden in de feestdagen. De tijd tikt gestaag door. Daar hoeven we helemaal niks voor te doen. Voor mijn gevoel is het soms aanpoten om dit bij te houden. Hoe kan dat toch? Gevoelsmatig zit ik namelijk nog steeds ergens in oktober en moet de herfst nog beginnen… 

Dit is inmiddels alweer mijn laatste blog van 2021 en ik eindig met een kleine terugblik. Want dit was best een bijzonder jaar. Alleen al door Corona. Maar ook zakelijk en privé heb ik van alles ondernomen. Ben ik kleine en grote projecten gestart en door alles merk ik bij mijzelf een kleine verschuiving in mijn interesses. Ik bruis van de energie en zit barstensvol nieuwe ideeën. Ik moet mijzelf beteugelen want voor ik het weet ren ik mijzelf voorbij. 

2021, het jaar waarin bijna al onze uitjes en vakanties geannuleerd werden. Hierdoor konden we wel flink investeren in ons huis en werden er een aantal doelen op onze 2-do lijst sneller afgevinkt van verwacht. Je weet hoe dat gaat als je eenmaal bezig bent. Dan kan dit en misschien dat ook nog wel. Dus ook in 2022 gaan er nog wat zaken aangepakt worden.

Vanaf de start van het nieuwe voetbalseizoen heb ik mij gestort op de fotografie. Ik heb het hele voorgaande seizoen moeten missen. Dat zou mij niet nog eens gebeuren. Uiteindelijk miste ik maar 2 zaterdagen door eigen toedoen. En dankzij de afzegging van de KNVB miste ik er nog twee. Verder mocht ik niet klagen. Wat een plezier en energie heb ik daar uitgehaald. Op naar 2022.

Las ik 42 boeken. Ik had niet verwacht dat het er nog zoveel zouden worden. Er waren moment dat ik totaal niet aan lezen toe kwam. Sommige boeken waren vermoeiend en namen de lust om te lezen even weg. Andere had ik binnen twee dagen uit. Zoals deze leuke en vlotte serie en dit boek wat overigens waargebeurd maar wel erg verdrietig was om te lezen.

Ook volg ik al meer dan een jaar de curly girl methode en zijn we de badkamer plastic vrij aan het maken. Daarover volgend jaar meer. 2021 is ook het jaar waarin ik startte met Intermittent fasting. Omdat dit mij tot nu toe zo veel (goeds) gebracht heeft vroeg ik mij af wat ik nog meer teweeg kon brengen… 

Er kwamen in totaal 42 logjes online. Net zoveel als het aantal boeken dat ik las. Ik ontdekte andere bloggers maar kreeg er ook nieuwe volgers erbij. Super leuk!! Ik was weer aangenaam verrast door de leuke, lieve en soms ontroerende reacties die ik mocht ontvangen op mijn schrijfsels. Hartelijk dank daarvoor. Uiteraard hoop ik jullie in het nieuwe jaar weer allemaal (digitaal) terug te zien!

Ik eindigde het jaar met verdieping en verbreding van mijn kennis. Via het werk mocht ik diverse cursussen volgen. Daar haalde ik niet alleen nieuwe bruikbare informatie uit maar het gaf mij ook nieuwe inzichten, voldoening en plezier.

2021 was een vrij rustig maar leerzaam jaar en ik ben heel benieuwd wat er allemaal op mijn pad gaat komen in 2022. 

Voor nu wens ik een ieder mooie, warme kerstdagen. Fijne momenten, alleen of met elkaar en een sprankelende start van een een gloednieuw jaar.   

happy new year 2022

in 2019 …

Posted on by
  • Vierde ik mijn achtjarig blogjubileum op WordPress. Er verschenen dit jaar 45 logs online en kreeg ik hulp van gastschrijver: Groene Draak. Hij heeft aangegeven, met wat walnootverhoging, ook in 2020 door te gaan met gastbloggen. Zelf (her)schreef ik ook weer wat gastlogs voor “hoe vrouwen denken.”

~~

  • Gingen we een aantal keer met de dames van stal uit eten. Het is leuk om elkaar ook in een andere omgeving te zien (met normale kleding, zonder hooi in het haar) en andere gespreksonderwerpen te hebben dan paard. Dus ik hoop dat 2020 deze nieuwe traditie voortzet. Te beginnen met een nieuwjaarsetentje om hiermee goed te starten.

~~

~~

  • Deed ik weer mee met de readingchallenge van Hebban. Mijn doel: 40 boeken. Het ging er om spannen maar het is gelukt. Een hoop boeken waren minder leuk dan ik verwacht had. Maar gelukkig zaten er onverwachts ook weer wat pareltjes tussen. Zoals “Mevrouw mijn moeder” van Yvonne Keuls. Een ontroerend boek en met een lach en een traan las ik het uit. Een aanrader!!

~~

  • Maakte ik heel wat foto’s. In de lente bezocht ik samen met Yvonne een vogelhut. Ik mocht mijzelf een geluksvogel noemen toen ik diverse eekhoorns als model vast kon leggen. Dit was zo’n toffe dag dat we er nog maanden op geteerd hebben. Maar ook bij de voetbal heb ik veel teams voor de lens gehad en toffe platen geschoten (zie insta). Ik heb nu al zin in 2020. Waarbij een bezoek aan een andere vogelhut reeds gereserveerd is en ook de eerste voetbalwedstrijden al gepland staan.

eekhoorn, badderende koolmees

  • Was ik getuige van de meest smerige operatie ooit. Poownie had een ontstoken kaak en daarbij moesten al zijn voortanden getrokken worden. Ik schreef er een drieluik over dat je hier, hier en hier kunt lezen. We zijn beide hersteld van deze ingreep. Hij lichamelijk, ik geestelijk. Verder heeft ie nog een dag of drie in het “ziekenhuis” gelegen door een koliekaanval. Maar inmiddels gaat het super goed met hem.

~~

  • Moesten we ook loslaten. Twee dagen voor Chris aan zijn nieuwe reis begon namen we heel bewust afscheid. Hij kon niet meer. Hij wilde niet meer. Stoppen met medicatie was het enige lichtpuntje dat hij nog had en hij keek er naar uit. Het verdriet is dit keer niet zo intens, maar het gemis des te meer. Soms word ik overvallen door een leegte en kan ik het (nog) niet bevatten dat hij er niet meer is.

~~

  • Boden we onze excuses aan bij diverse pizza tenten. We maakten dit jaar onze eerste pizza op de BBQ. Na wat finetunen smaakt deze goddelijke creatie zo vreselijk lekker, dat we besloten hebben deze niet meer elders te gaan eten of af te halen.

~~

  • Waren we ook veel op het water te vinden. Voor rustige vaartochten tot gestuiter achter de boot, met wakeboard of funtube. Tijdens de hete dagen waren we maar wat blij voor de afkoeling die daar te vinden was.

Wat het nieuwe jaar ons gaat brengen is nog een verrassing. Hopelijk wordt 2020 een jaar met een hoop mooie en liefdevolle momenten met familie, vrienden en collega’s. Omdat we allemaal weten dat niet alleen een jaar, maar ook het leven, mooi, krachtig, fragiel en ook zo voorbij is.

Fijne en warme jaarwisseling gewenst.
Tot in 2020!!

 

Zomaar een half jaar verder…

Posted on by

Het zit er alweer op, het eerste half jaar. Omdat ik zelf totaal geen doelen had voor dit jaar kan ik zeggen dat ze allemaal behaald zijn, ik compleet op schema lig en er aan al mijn verwachtingen is voldaan. Kort en krachtig. Was alles in het leven maar zo simpel! Hoewel ik nog precies weet hoe vol ik zat van al het gesnoep met oud en nieuw, is dat gewoon alweer meer dan zes maanden terug. Dat brengt mij direct bij de vraag of ik überhaupt iets heb om op terug te kijken dit eerste half jaar?

Jazeker wel. Voor zoonlief was het aanpoten. School, vrienden, social media, hormonen en voetbal. Alles vecht om een eerste plaats. Hoewel… Dat eerste uiteraard niet. Hij had een terugkerende blessure en tot overmaat van ramp stapte een tegenstander heel vervelend op zijn voet. Hierdoor moest hij letterlijk een stapje terug doen. De zomerstop heeft hem tot nu toe goed gedaan. Hopelijk kan hij na de zomervakantie weer lekker knallen.

Merlin is naar een nieuwe haven verhuisd en wij konden daar de afgelopen warme weken prima onze draai vinden. Het is er een heel stuk drukker en dus ook meer controles op het water. We zijn al enkele keren vastgelopen bij het ontdekken van nieuwe routes maar gelukkig ook weer losgekomen. Vriendlief heeft een kano gekocht. Nu kunnen we ook op de motorloze stukjes het water verkennen.

Ik heb mij dit jaar twee keer “opgesloten” in een vogelhut. Het is echt geweldig, net als de platen die we daar schieten. Ik kan er uren naar kijken en er geen genoeg van krijgen. Vriendin Y. wilde ook dus er is een derde bezoek gereserveerd, later in het jaar. Naast de vogels zijn er nog een aantal andere belevenissen op mijn blog voorbij gekomen. Zoals de noodgedwongen verhuizing van Poownie, de vakantie naar Egypte en onze eerste vaart. Op wat stress van de verhuizing na hebben we eigenlijk een relatief rustig eerste half jaar achter de rug.

Stiekem stond er toch één doel op mijn lijstje. Omdat we niet op wintersport zijn geweest had ik mij voorgenomen in het voorjaar een kitesurfcursus te boeken. In een grijs verleden heb ik, samen met vriendlief, een driedaagse cursus gevolgd. Hij wilde er toen niet mee doorgaan. Te veel gedoe. Het strand te ver weg. Het water te koud. Zelf was ik nogal onder de indruk van de kracht van de kite dat ik dit niet alleen voort durfde te zetten. Ik heb S.P.I.J.T. dat ik toen niet heb doorgezet! Nu moet ik waarschijnlijk weer helemaal opnieuw beginnen. Ik heb in ieder geval wel meer boardgevoel dankzij het snow- en wakeboarden dan toen.

Een keuze uit een kitesurf-school is al gemaakt. Maar ja, dan moet het echte aanmelden er ook nog van komen. Ik wil het heel graag maar de angst om in Engeland (of verder)aan te spoelen is (nog steeds) aanwezig. Ik ken verder niemand die het leuk vind om samen met mij deze nieuwe hobby op te pakken. Iemand van jullie?? Voor nu sta ik er in ieder geval alleen voor.

De eerste zes maanden zijn dus prima verlopen. We hebben nu al meer zomerse dagen gehad dan vorig jaar en de vakantie is pas net begonnen. Wie weet durf ik het aan om het kitesurfen in de tweede helft van het jaar te gaan proberen. Daar heb ik immers, naast wat lef, alleen de wind voor nodig…

 

***

Count your blessings #5

Posted on by

Jeetje, wat was mei een bewogen maand. We hebben weer een hoop gedaan, gezien en meegemaakt. Overigens bijna alleen maar mooie en leuke dingen. Een goed moment om de hoogtepunten de revue te laten passeren.

Voetbal:
Aan het begin van de maand diende zich de laatste competitiewedstrijd aan die zoonlief met FC Dordrecht speelde. We moesten daar wel helemaal voor naar Almere. De heren van Dordrecht verloren deze wedstrijd. Ik had in ieder geval weer mooie plaatjes dus was tevreden. Kort daarna volgden de tweede selectiedag van de KNVB in de Meern. Zoonlief mocht zich weer een hele middag uitleven. Na de wedstrijden volgden een korte evaluatie en dat was het dan. De KNVB is altijd heerlijk duidelijk in wat ze nu precies verwachten en waar ze naar toe werken. NOT… De rest van de maand werd gevuld met verschillende toernooien door het land. De grootste was toch wel het driedaagse internationale in Den Helder. Waar ook Engeland, België en zelfs Egypte aan mee deden. FC Dordrecht bleek de verrassing van het toernooi te zijn. Van de 16 teams zijn ze 4e geworden. Het team is tevens verkozen tot het best voetballende team van het hele toernooi. Leuk toch?! De voetbalkleding is inmiddels ingeleverd en nu hebben we een paar weken “voetbal”-rust.

Roparun:
Het pinksterweekend stond voor mij in het teken van de Roparun. Mijn eerste keer. Wat een happening!! Hoewel we nu drie weken verder zijn droom ik nog geregeld over deze ervaring. Mijn dromen zijn heel uiteenlopend. Mensen en routes die we kwijt zijn. De parkeerplaats die we niet kunnen vinden of vol zijn. Dat ik zelf moet hardlopen terwijl ik geen schoenen bij mij heb. Feestjes onderweg en de finish die we halen. Het grappige is dat in al die dromen mijn neef ook steeds aanwezig is. Terwijl hij heeft deelgenomen met een heel ander team. Het hele Roparun-avontuur heeft nogal wat indruk op mij gemaakt en ik ben nog steeds bezig met het verwerken hiervan. Gisteren is tevens de opbrengst bekend gemaakt. In totaal is er
€ 5.415.692.- opgehaald. Waarbij wij als team 282 ICR, er ongeveer € 6000-, aan hebben bijgedragen. De drie Roparun-dagen heb ik als heel bijzonder ervaren. Wie weet volgend jaar weer!?

Logé:
Voor Groene Draak was ik al even opzoek naar een maatje. Vriendlief moest er niets van weten. Nog zo’n terrorist in huis? Wat als ie ook op jou “lijkt”? Weet je wel hoeveel herrie en stof ze maken? Toch kreeg ik hem zover om naar een foto te kijken die op internet voorbij kwam.
Zijn stem zou doorslaggevend zijn om het wel of niet te doen. Na een week wikken en wegen gaf hij “groen licht” en hebben we eea in gang gezet. Om in aanmerking te komen voor deze vogel moesten we bij Stichting Vrolijke Papegaai in Goes een cursus volgen. Groene draak kon direct mee om kennis te maken met zijn mogelijk nieuwe vriend. Die dag was naast een kennismaking ook gevuld met heel veel informatie en praktijkopdrachten met onze (en opvang) gevleugelde vrienden. Vriend- en zoonlief werden direct van hun angst afgeholpen en lopen nu “vrolijk” met groene draak op de arm door het huis. Na een bedenkperiode van ons, maar ook van de stichting, werd de knoop doorgehakt. Sinds twee weken hebben wij een tweede groene draak te logeren. Deze periode duurt een aantal weken zodat er gekeken kan worden of de klik er voor iedereen is. Het is een komisch duo bij elkaar. Binnenkort volgt er een update over onze (mogelijke) gezinsuitbreiding.papegaai, Amazone, groene draak