Tagarchief: captains log

Eerste vaart…

Posted on by

“Had je al een datum in gedachte?” Vraagt vriendlief. Net nu ik midden in een heel spannend stuk van mijn boek zit. Ik heb geen flauw idee waar hij het over heeft en mompel quasi ongeïnteresseerd. In de hoop dat hij mij in ieder geval de komende paar minuten met rust laat zodat ik dit hoofdstuk uit kan lezen. Dit doet hij meestal bij mij in de hoop op hetzelfde. Mijn kopieergedrag heeft geen enkel effect. Hij duwt zijn telefoon met daarop een bericht onder mijn neus. Het vaarseizoen gaat beginnen. De winterstalling moet vrij gemaakt worden en Merlin staat, een soort van, in de weg… Direct heeft hij mijn aandacht. “Hoezo in de weg?!” Dat voelde bijna als een belediging aan mijn eigen adres.

Een goede reden om direct maar een datum te prikken. Met pasen voor de deur en geen andere activiteiten op het programma een prima gelegenheid. Maar, zo zei de medewerkster, dan zijn we niet geopend… Na het checken van de weersvoorspellingen, we zijn nu eenmaal mooi-weer-mensen, bleek het eigenlijk ook niet echt tof vaarweer te worden. De zaterdag ervoor bleef over. We lieten de voetbalwedstrijd van zoonlief schieten en togen af naar Rotterdam. Daar lag Merlin al in het water de dobberen. Na het uitwisselen van wat beleefdheden met de monteur en de bijzonderheden van wat boot-technische informatie, waar ik geen scheepstouw aan vast kon knopen, opende hij eindelijk het hek naar de steiger.

Het staat raar wanneer je als een klein kind over de steiger huppelt en je bootje begroet alsof het een weerzien is met een oude vriendin. Dus liep ik zo normaal mogelijk naar Merlin. Kiepte mijn tas over de railing en sprong aan boord. Zonder sputteren startte Merlin’s motor. Na vijf maanden klonk het geronk als muziek in de oren. Onze aller eerste vaart van 2018 stond op het punt te beginnen. De monteur hielp mee met het losgooien van de trossen. Gaf ons een zet en daar gingen we.

We passeerden de Rotterdamse haven met zijn joekels van schepen. Indrukwekkend, maar toch altijd weer blij als we hier voorbij zijn. Via de Oude Maas kon ons tempo worden opgeschroefd. We hadden nog een stukje te gaan. De saaie grijze lucht maakte plaats voor blauw met schapenwolkjes. In het kader van pasen, altijd leuk! Ik nam het roer over en voor ik het wist waren we alweer bij Dordrecht. We volgden de Dordtsche Kil tot we op het Hollands Diep waren. Het zonnetje zorgde voor een aangename temperatuur aan boord. Nadat we de Moerdijkbrug onderdoor waren was het nog maar een klein stukje.

Het was nog niet zo heel druk in de haven. Sterker nog, er lagen meer boten op de kant dan in het water. De overbuurman kwam kennismaken en hielp mee met het vastleggen van de boot. Hierna konden we op ons gemak de lijnen op lengte maken en een beginnetje maken met het poetsen.  Want een winterslaap heeft Merlin niet echt goed gedaan. Tweede paasdag zullen wij hoogstwaarschijnlijk poetsend doorbrengen.

Na kennis gemaakt te hebben met de havenmeester konden wij terug kijken op een prima eerste vaardag. Vanaf onze nieuwe stek kunnen we alle kanten. Gaan we stuurboord dan zitten we binnen enkele minuten midden in de natuur. Gaan we bakboord dan kunnen we ons binnen enkele minuten uitleven op het grote water. Kom maar op met het mooie zomerse weer!

boot op het water

 

***

Aan alles komt een eind…

Posted on by

Ons vaarseizoen begon op 7 april dit jaar. Gehuld in winterjas en dikke trui, want het was nog maar een graad of 13, reden we naar de loods. Met een trekker werd Merlin uit de schuur gereden en een eindje verder te water gelaten. We moesten zelf van de winterstalling naar onze nieuwe ligplaats varen. Deden er een rondje Biesbosch achteraan om daarna in de haven alles in orde te maken. Een prima start wat ons betreft.

Het goede weer liet ons in de loop van het seizoen een beetje in de steek. Geregeld zagen we een middag varen letterlijk in het water vallen. Hoewel je mij niet zal horen klagen. In tegendeel. We zijn heel wat uurtjes met de boot weggeweest. Hebben grenzen verkend en onze waterhorizon verbreed. Ik heb knopen leren leggen. Ervaring in sluizen op gedaan. Mijn geduld leren bewaren. En leren wakeboarden. Omdat wij onze hobby hebben kunnen delen met vrienden en familie, werd mijn geluk ook nog eens verdubbeld. Dat heeft ervoor gezorgd dat het eerste jaar met Merlin een super leuk jaar is geweest.

Heel de maand oktober konden we het nog rekken. We zijn er zelfs nog op uit geweest. Maar zoals bij alles, kwam er ook aan dit vaarseizoen een eind. Gelukkig hadden we nog één vaart voor de boeg voor Merlin weer zes maanden de winterstalling in zou gaan. Dit keer mochten we hem zelf komen brengen. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ze hem kwamen halen.

Weemoedig keek ik de haven en boten na toen ik het laatste touwtje binnen haalde. Met veel plezier heb ik hier aardig wat uurtjes doorgebracht. Ik hecht mij snel, dus ook aan bepaalde uitzichten. We zullen hier, in ieder geval volgend jaar, niet meer terug komen. Want er wacht ons een nieuw avontuur in een nieuwe haven. Tijd om lang te treuren had ik niet. Er moest van alles gedaan worden voor we op het open water aan zouden komen. Fenders aan boord. Touwen oprollen en wat spullen vastzetten. We kozen de korte route naar Rotterdam maar wel met de meeste sightseeing. Eenmaal het Wantij achter ons kon het gas opengetrokken worden.

Via de Noord voeren we naar de Nieuwe Maas. Kwamen langs de Ark van Noach waar de giraffen op het dek stonden en voeren daarna onder de Brienenoordbrug door. Toen de Rotterdamse skyline inzicht kwam gaf ik het roer over aan Vriendlief. Want fotograferen en sturen gaat niet samen. Terwijl Vriendlief het gas terug nam werden we links en rechts ingehaald door de watertaxi’s. Die hadden, in tegenstelling tot ons, iets meer haast.

Het zonnetje kwam door en dat gaf ons de kans nog even te genieten van alles wat we op en langs het water tegen kwamen. Terwijl ik genoot van het uitzicht, propte ik nog snel een boterham naar binnen. Langs het water was het druk. Er waren een hoop mensen die met dit onverwachte mooie weer de pauze buiten doorbrachten. Sneller dan gehoopt kwamen we aan bij onze eindbestemming. Daar stond de monteur ons al op te wachten om Merlin uit het water te halen.

De weergoden waren ons goed gezind. Op wat kleine druppels na viel de rest pas naar beneden toen wij goed en wel weer thuis waren. Nog een maand of vijf, dan mogen we weer.

uitzicht op skyline van Rotterdam met Brienenoordbrug, Boot en Euromast.

Count Your Blessings … #7

Posted on by

Weet je wat ik zo fijn vond aan de laatste twee dagen van onze vakantie? Dat we die door konden brengen op het water. Met 25 graden en volop zon lag Merlin al op ons te wachten. Oom B. en tante V. hadden ook nog een dag vrij en gingen gezellig met ons mee. Afgeladen met hapjes en drankjes stapten we de eerste dag aan boord voor een tochtje door de Dordtse Biesbosch.

Hoewel het een (doordeweekse) vakantiedag was, was het opvallend rustig op het water. We kwamen wat kano’s en sloepjes tegen en dat was het. Zelfs de aanlegsteigers, die normaal met mooi weer helemaal vol liggen, waren dit keer leeg. Er waren blijkbaar al een hoop mensen met vakantie. Wij hadden in ieder geval het water voor ons alleen. Oom zat aan het roer en vriendlief was zijn tomtom. En de dames? Die vermaakten zich prima in de zon op het voordek.

We kwamen uiteindelijk aan bij ons favoriete stukje. Omringt door water, groen en afgesneden van de drukte van de stad. Het gefluit van de vogels klinkt hier veel luider en duidelijker. En als je geluk hebt hoor je woody woodpecker of een koekkoek. Geen andere boten of kano’s die de rust konden verstoren. De eerste keer dat Oom mee ging verliep de lunch iets minder soepel. Dus konden we het nu goedmaken. Het mag duidelijk zijn, we vermaakten ons prima die dag. En kwamen een stuk bruiner en veel later dan gepland weer in de haven terug.

De volgende dag was het iets minder zonnig. Maar zeker niet minder warm. Onze gasten voor die dag waren Nichtje A. en vriendin M. Nadat we Merlin vaarklaar hadden gemaakt kon de vaart beginnen. Dag twee stond in het teken van actie, dus moesten we het grote water op. In de Biesbosch mag je namelijk niet harder dan 6 kilometer per uur varen. Achter de Biesbosch ligt de Nieuwe Merwede. Hoewel dit gedeelte de “snelweg” voor de beroepsvaart naar grotere steden wordt genoemd, is er voldoende ruimte voor de recreant.

Ook nu gingen we eerst uitgebreid lunchen nadat we de boot in een baai voor anker hadden gelegd. Vervolgens werden de wetsuits, vesten en het wakeboard uit de kast gehaald. De dames hadden nog nooit geboard dus mocht ik voordoen hoe het moest. Maar zo’n goed voorbeeld was ik niet. Ik liet direct de handle los. De tweede start lukte wel. Dat gevoel, op het moment dat je op het water staat en je steeds meer controle over je board krijgt, geeft mij vleugels. Ik hoopte zo, dat ik ze kon laten delen in dit “red bull” gevoel. Maar helaas. Bij alle twee lukte het boarden niet en na verschillende pogingen zijn we er mee opgehouden.

Maar we waren nog niet klaar. De funtube werd opgepompt. En dat was verre van relaxed. Vanachter de boot kwam een hoop gegil, gelach en heel vaak: “OOH NEEEEE!!” Laat ik het zo zeggen, de mensen die stonden te wachten bij het pontje van Werkendam hadden iets om naar te kijken. De dag was voorbij voor we het wisten. Met heel wat pijn in mijn kaken van het lachen (en de opkomende spierpijn van het boarden) gingen we richting huis.

Buiten, op het water en relaxen in bijzijn van goed gezelschap doet ook mijn motortje opladen. Het vaarseizoen zal niet heel lang meer duren maar ik hoop echt dat we nog een hoop van dit soort gelukzalige momenten mogen gaan meemaken…

Wakeboarden en funtube achter de boot in Dordrecht.

Voor alles een eerste keer…

Posted on by

(O)pa en (o)ma stonden al te wachten, toen we stipt 10.30 uur bij de haven kwamen aanrijden. Het waaide  behoorlijk maar het zonnetje was aanwezig. Achter glas is het toch alsof je in een kas zit. Dus van de kou zouden we niet veel last hebben. Toen de rondleiding achter de rug was en de spullen geïnstalleerd waren, was het koffietijd. Moeders had speciaal voor deze gelegenheid in de keuken gestaan en toverde een zelfgemaakte boterkoek uit haar tas. Als iets lekker is, dan is het wel haar boterkoek! Het werd tijd om de motor te starten. De trossen gingen los en we werden uitgezwaaid door onze denkbeeldige buren. “Vaarwel….” Achteruit tegen de wind in wegvaren leerde ons dat we de boot zo goed onder controle hadden. Zonder problemen voeren we het Wantij op.

Het was de eerste keer dat wij gasten aan boord hadden. Tevens ook de eerste keer dat zoonlief mee ging. Want een paar uur zonder wifi is toch wel een dingetje. Omdat ik het tof vond dat hij zijn zondagochtend zonder morren had ingeruild mocht hij vandaag onze kapitein zijn. Dat liet mijnheer zich geen tweede keer zeggen. Voor hij het roer overnam moest hij ons wel beloven om zijn GTA Skills achterwege te laten. In mijn hoofd zag ik al verschillende scenario’s waarbij kano’s door de lucht vlogen en mensen her en der in het water lagen te spartelen terwijl Zoonlief de boot over alles en iedereen heen manoeuvreerde. Alles voor die digitale punten! Gelukkig had hij een groot verantwoordelijkheidsgevoel en hield zich keurig aan de regels.

Sterker nog, hij bleek er echt gevoel voor te hebben. dames op voordek genieten van het uitzicht op het waterEen groot gedeelte van deze dag heeft hij aan het roer gezeten en ons door de Biesbosch geloodst. Hoewel hij wettelijk gezien nog te jong is om deze boot te mogen besturen is het toch wel handig te weten wat hij (nu al) kan. Toen het water waarop we voeren “ophield” gingen we voor anker. De koffie was nog warm. Er was nog boterkoek en zoonlief moest na deze intensieve ochtend toch ook even zijn rust nemen. Want varen is best een vermoeide bezigheid. Op de terug weg hadden we de wind in onze rug en was het heerlijk toefen op het voordek. Daar maakten de dames mooi gebruik van. Bijkletsen, zonnen en van de natuur genieten!

Omdat het Wantij voor onze GTA coureur niet echt een uitdaging was wat snelheid betreft, tuften we nog even door richting de Oude Maas. Daar was er ruimte en de mogelijkheid om heel even te doen waar deze boot ook goed in is. moeder en zoon op achterdek. uitkijken over het water.Zoonlief liet Merlin vol gas over het water janken en na ons goedkeuren mocht hij  hem op snelheid 360 graden rond gooien. Om de bloeddruk van (o)pa en vooral (o)ma terug naar normale waardes te krijgen nam Vriendlief het roer weer even over en bracht ons vervolgens terug naar de haven. Dat smaakte zeker naar meer. Zoonlief begon onze nieuwe hobby met andere ogen te bekijken. Toen we met zijn tweetjes op het ” achterdek”  zaten had hij het zelfs al over een volgende keer. Wanneer het warmer zou zijn en we konden gaan wakeboarden. Hoe tof is dat!!

Ik ontwikkel gelukkig steeds meer zeebenen. Het na-deinen wanneer ik thuis ben is nog maar even. In tegenstelling tot zoonlief, die ons ’s avonds vanaf de bank raar aan keek: “Aaah het lijkt net of ik nog op de boot zit… Alles beweegt.”

Te water…

Posted on by

Hier en daar prikken er wat zonnestralen door het wolkendek wanneer we aan komen rijden. Stiekem hoop ik op nog iets meer dan die paar straaltjes. We stappen uit bij de winterstalling van Merlin. De boot is uit zijn vijf maanden winterslaap ontwaakt en is er helemaal klaar voor. Wij overigens ook. De stalhouder komt aanrijden met een trekker en koppelt de trailer met Merlin vast. Gezamenlijk rijden we naar de helling waar hij Merlin, met ons er op, te water laat. Voor hij ons echt laat gaan krijgen we nog wat informatie over waterdiepte, boordaccu’s en de noodmotor. Wanneer er geen vragen meer zijn start vriendlief de motor. Vanaf de kade staan ook pa en ma ons uit te zwaaien. Daar gaat onze eerste vaartocht van dit jaar, op weg naar Merlins nieuwe ligplaats.

Ik doe mijn best om mijn evenwicht te vinden, terwijl de snelheid steeds iets toeneemt. Mijn zeebenen zijn (nog) niet op afroep beschikbaar dus leun ik tegen de rand om de klappen op te vangen. Zeker wanneer vriendlief het gas opentrekt als hij langs een paar grote tankers moet manoeuvreren. Voor ik het weet doemt de Dordtse brug al voor ons op. Het gaat voorspoedig. Zelfs de zon weet aan terrein te winnen, waardoor het aan boord behaaglijk wordt. We minderen vaart wanneer we aan het begin van het Wantij aankomen. Dit lekkere weer hadden we gehoopt maar niet verwacht. De haven laten we daarom nog even (letterlijk) links liggen en varen door, de Biesbos in.

Niet lang daarna komen we een lege aanlegsteiger tegen waar tevens een restaurantje aan vast zit. Mijn neus pikt een verse koffiegeur op. Dat zien we als een uitnodiging. De 40 minuten die volgen zitten we heerlijk in de zon van onze cappuccino te genieten. Met vriendlief aan het roer maken we het (kleine) rondje Biesbos af. Om vervolgens ruim op tijd in de haven aan te komen. Ik had mij er van alles bij voorgesteld. Maar niet dat het zo makkelijk zou gaan om in deze nieuwe box af te meren. De ruimte aan weerszijde is hier beperkter dan in de oude haven. Het ideale vaarweer, praktisch geen stroom en windstil, zorgde voor een eerste positieve ervaring op onze nieuwe stek.

Eenmaal binnen in de box kon het geklungel met het opmaat maken van de landvasten beginnen. Iets te veel touw en Merlin zo zou zomaar eens tegen de kade, zijn buurman/vrouw of te ver uit zijn box kunnen komen. Te weinig touw betekend lastig los en vastmaken. Toen hij volledig en opmaat ingesnoerd lag, de fenders buitenboord hingen en we na drie controles zeker waren van de zaak, konden we gaan poetsen. De buitenkant was redelijk schoon. De binnenkant was gek genoeg erg vies. Dit nam overigens nog de meeste tijd in beslag. Rond de klok van 15.30 uur keken we trots terug op ons werk. Merlin lag, als een vis in het water, weer te glimmen.

Eenmaal thuis leek het of alles om mij heen nog aan het deinen was. Volgens Wikipedia hebben mijn ogen tegen mijn hersens gezegd dat mijn lichaam niet aan het bewegen is terwijl mijn evenwichtsorgaan zegt, dat doet het wel!! Het zal hopelijk een kwestie van wennen zijn. Er moeten nog een aantal kleine dingetjes aan boord gebeuren. Maar feitelijk zijn we klaar voor een heel nieuw vaarseizoen. Laat het prachtige zonnige vaarweer nu maar komen!!

Boot gaat te water onder Dordtse brug. Daarna in de haven