Tagarchief: wakeboarden

Morgen weer hoor…

Posted on by

Hoewel we ons op het open water bevinden waar snelvaren en watersport is toegestaan is het hier nog niet eerder zo druk met actieve watersporters geweest. De hele dag is het een komen en gaan met speedboten, jetski’s en ribs. Met daarachter een funtube in de vorm van een bank, donut of ander opblaasbaar object. En daarop uiteraard een aantal gillende kids. Ik lig lekker op mijn luchtbed achter de boot. Te dobberen op de golven die de andere boten voor mij produceren. Het is een van de warmste dagen van het jaar. Hier en daar hoor ik voorzichtig dat we mogelijk het warmterecord zullen gaan verbreken. Iets wat later op de dag ook wordt bevestigd. Maar voor mij is het nog steeds prima toeven. De golven geven een ontspannen gevoel waardoor ik waarschijnlijk vanavond in mijn bed nog aan het nadeinen zal zijn.

Het water ligt er super rustig bij. Ondanks de vele boten die voorbij komen. Er is nagenoeg geen golf te zien, terwijl er best wat stroming staat. Het lijkt wel een fluwelen deken die, zover het oog reikt, is uitgespreid over het water. Een super zachte boterachtige emulsie waar je, je zo in zou willen laten vallen. Na wat zonnestralen te hebben opgepikt bind ik mijn wakeboard onder mijn voeten om ook eens door die spiegel te glijden. Het lijkt nog het meest op snowboarden door de verse poedersneeuw. Of schaatsen op ijs waar nog niet eerder iemand is geweest. Het kost mij veel minder spierkracht waardoor het soms lijkt alsof ik zweef naast de boot. Het geeft een waanzinnig kick gevoel.

Dit water leent zich perfect voor wakeboarden of waterskiën. Voor ik het weet ga ik snoeihard. Misschien iets te hard voor mijn doen. Ik stuur in en probeer een sprong over de hekgolf. Yes, ik kom los en zeker een meter dit keer. Ergens, tussen de sprong en de landing gaat mijn bovenlichaam een andere kant op. Ik probeer nog iets te herstellen. Maar dat is ijdele hoop. Ik word loeihard op de even daarvoor genoemde fluwelen deken gesmeten. Zo boterzacht is het water niet hoor!! Ik laat mij niet kennen. Schut het water uit mijn oren en neus en ga voor een nieuwe poging.

Het is geweldig om mij zo te kunnen uitleven. Om steeds iets beter te worden. De vaste lezers weten dat ik al even bezig ben om mijn leercurve op te schroeven. En juist omdat het niet zo snel gaat is iedere stap naar beter een reuze sprong voor mij. Het is zo gaaf om iedere keer iets meer te kunnen en te durven.

Na een wakeboardsessie voelen mijn armen plots een paar cm langer door de kracht die keer op keer op de lijn komt. Mijn benen staan steeds op spanning omdat ik mijzelf in evenwicht moet houden, en mijn board moet sturen over en door de golven. Je zou het niet zeggen maar 15 minuten wakeboarden staat gelijk aan een uur actief in de sportschool. Ik heb een complete work-out achter de rug terwijl het buiten een graad of 37 is. Ik klim trillend terug in de boot. De spanning in mijn lichaam neemt direct af en even voel ik mij een plumpudding. Maar het was het meer dan waard. Morgen weer hoor!!

 

wakeboarden op de maas

 

 

***

Fuck it…

Posted on by

Nu we beide redelijk vlot uit het water komen met ons wakeboard en flink wat meters kunnen maken achter de boot werd het tijd voor wat meer uitdaging. Zoonlief was het met mij eens. In tegenstelling tot hem kost alles mij meer moeite. Het is überhaupt al heel wat dat ik in korte tijd heb leren wakeboarden. Gezien mijn eerdere pogingen, die hier en hier te lezen zijn. En als je ze terug leest: beloof dan niet te lachen!! Ik had de eerste keer al een vooruitziende blik: “Mijn kans om het te proberen komt nog wel!” Ik had gelijk. Vorig jaar lukte het mij, zowaar in één keer, achter onze eigen boot. Sindsdien gaat het wakeboarden, in vergelijking met de eerste paar keer, super goed.

Het leren wakeboarden achter de boot lukte mij dit keer zelfs sneller dan zoonlief, die meer moeite had om uit het water te komen. Maar daar hield mijn leercurve zo’n beetje wel op. Een groot verschil tussen ons is dat ik te voorzichtig ben. Ik denk te veel na bij wat ik doe en ben daarbij te bang om te vallen met de nodige pijntjes tot gevolg. Dus leer ik stapje voor stapje. Bekijk 100 keer de youtube filmpjes. Lees boeken, verslagen en neus rond op forums. Ik zal toch niet de enige zijn die hier tegenaan loop? Zoonlief springt letterlijk in zeven sloten tegelijk. Zoals hij eerder wel eens tegen mij zei: “Ja, van buiten doe ik wel stoer maar eigenlijk vind ik het heel spannend. Maar fuck it! Ik doe het gewoon!!” Hij ziet de gevolgen later wel. Hoe vaak denk je achteraf niet: dat viel reuze mee!! Als ik iets zou willen leren zal ik meer zijn voorbeeld moeten volgen.

Om in de bewoording van zoonlief te blijven: Fuck it, ik doe het gewoon, maakte ik dus kort geleden mijn eerste voorzichtige sprongetjes over de hekgolven van de boot. Met voorzichtig bedoel ik geen wake-to-wake van zes meter maar een mini jump van een paar cm hoog. Van buiten naar binnen, terug naar het midden van de golf. HELL YEAH!! Weet je wat voor een adrenaline boost ik hier van kreeg? Dat ik gewoon heel de nacht heb liggen stuiteren in bed, en niet kon slapen omdat ik zo onwijs trots op mijzelf was dat ik iets gedaan heb waarvan ik nooit had durven dromen dat ik dit zou kunnen!?

Je snapt, het hek is nu van de dam. Wanneer we gaan wakeboarden (wat we in mijn ogen te weinig doen want er zijn jammer genoeg ook nog andere verplichtingen) ben ik alleen nog maar bezig met het uitproberen en maken van sprongetjes. Voor Zoonlief kan het allemaal niet snel genoeg gaan. Na drie sprongen en wat “ollies” is ie alweer bezig met andere trucjes. Inmiddels hebben we beide aan den lijve ondervonden dat water geen genade kent wanneer je er met 30 km/ph op klapt. Wanneer je, je oogballen tegen de achterkant van je schedel aan voelt klappen weet je dat je iets niet goed gedaan hebt.

Er valt nog heel veel te verbeteren en ondanks mijn niet zo snelgroeiende leercurve is er toch een voorzichtige stijgende lijn te zien. Dus inderdaad: FUCK IT, gewoon doen!! Maar dan houd ik het nog wel even bij deze ene sprong, oke?!

 

 

 

 

***

Werk aan de winkel…

Posted on by

Hij mocht zelf de locatie kiezen. Maar wat hij ook koos, hij zou niet onder zijn huiswerk uitkomen. Zuchtend en steunend kwam hij met de mededeling dat hij dan wel met ons mee zou gaan. Er was geen voetbalwedstrijd gepland en thuis zou hij mogelijk de verleiding van het gamen niet kunnen weerstaan. Ik vond het een slimme zet van hem. Even weg van alle prikkels en midden in de natuur met je neus in de digitale schoolboeken. Met de laatste schoolweken voor de boeg moet zoonlief er toch echt nog even flink voor knokken om die rare cijfers (geen idee hoe ze daar gekomen zijn?!) op zijn eindlijst een beetje bij te schaven. Wanneer hij direct zijn best zou hebben gedaan had hij de laatste dagen van zijn vakantie anders in kunnen vullen. Maar ach, verging het bij jou en mij niet ook altijd zo?! Hij is gelukkig al een aardig eind op de goede weg.

Terwijl wij in onze zomerse kloffie richting Merlin liepen, slofte zoonlief vol enthousiasme met zijn schoolspullen achter ons aan. De zon stond in een blauwe decor te shinen maar hij was gekleed in zwarte spijkerbroek met dito hoodie en zijn capuchon over zijn hoofd getrokken. Hij had blijkbaar geen last van de warmte. Ik kreeg alleen maar een “WAT?!” toen ik mijn wenkbrauw optrok en een blik wierp op zijn kleding. Pubers… Gelukkig had hij tussen al zijn spullen nog wel een korte broek gestopt want de temperatuur liep uiteindelijk snel op.

Nadat de koffie er in zat, de koekjes op waren en zoonlief zich gesetteld had om eerst nog even een paar minuten te gaan knorren, niks is lekkerder dan slapen op een schommelende boot, gingen de trossen los en voeren we uit. Op weg naar een plek waar we in de luwte konden liggen. Zoonlief en ik wisselden van plek op het voordek want er was werk aan de winkel. Geen SOG voor hem dit keer. Ik hoorde hem samen met zijn vader de 388 Engelse woordjes doornemen.

Het gebrabbel en de discussie over de zin en onzin van de niet uit te spreken Engelse woorden met hun nog vagere betekenissen, verdween langzaam naar de achtergrond. Het geklots van het water, het schommelen van de boot en het zonnetje zorgden er voor dat ik langzaam naar dromenland verdween. Op de planning stond nog het uitlezen van mijn boek. Maar ik kon mijzelf er niet toe zetten. Wat een zaligheid om zo je vrije tijd door te brengen.

Na de lunch vond er een overhoring plaats. Zoonlief wist 3/4 van de woordjes en dat betekende een welverdiende pauze. Het was tijd voor wat actie. Dus mocht hij zijn wakeboardspullen uit het ruim opsnorren. Mijn voet schoot spontaan in de kramp toen ik met mijn teen de temperatuur van het water voelde. 17 graden is verdraaid koud! Ik hield het wel bij foto’s maken! Met zijn wetsuit aan en het wakeboard aan zijn voeten sprong hij het water in. Dat viel toch nog even vies tegen. “Nee hoor, het is echt niet koud riep hij al klappertandend vanuit het water.” In de hoop mij nog te kunnen overtuigen.

Het moet gezegd, onze puber is dan niet altijd even enthousiast over onze (vaar)hobby. Maar hij springt wel gewoon in het steenkoude water om effe een rondje te boarden. Bikkel!! Nu zijn Engels nog…

 

wakeboarden op de Amer

 

 

 

***

Hobby in wording III…

Posted on by

Het begon allemaal met een zonnige zondagmorgen, toen we besloten een stuk te gaan varen. Naast een relaxte middag wilden we ook wat actie. Dus het wakeboard ging mee. Ik heb mij, enige tijd terug, eens gewaagd aan de kabelbaan bij Center Parks. Dit was, op zijn zachtst gezegd, een groot drama. Ik liet het er niet bij zitten en boekte een les bij een wakeboardschool. Uiteraard sleepte ik zoonlief mee in mijn avontuur. De les was super georganiseerd. Veel tips gekregen. Maar ook nu een groot fiasco. Ik had nog net geen ingeklapte long, verschoven nekwervels en wat gekneusde ribben. Maar had wel twee weken helse spierpijn. Ondanks dat ik het heel graag wilde leren was ik er niet toe om het op korte termijn weer te proberen.

En nu waren we zomaar opeens twee jaar verder. Het begon weer te kriebelen. Eigenlijk was dat nooit gestopt. Ik had gewoon het lef niet om een nieuwe les te boeken. Met vriendlief aan het roer op onze eigen boot, besloot ik nog een poging te wagen. Nu kan het immers geheel op mijn eigen tempo. Maar de herinnering van mijn gestuntel lag nog vers in mijn geheugen. Het stemmetje in mijn hoofd deed er nog een schepje bovenop: “Mwahaha!! Serieus??” Het was verdraaid lastig om hier niet naar te luisteren. Ik was daarom wat angstig voor het moment dat weldra zou aanbreken. Ik achter de boot met het board aan mijn voeten en de lijn in mijn handen. Zoonlief mocht daarom eerst…

In tegenstelling tot mij had hij nergens moeite mee. “Euh, hoe werkte dit ook alweer?” Robbie Wakeboarden achter de boot in DordrechtRiep hij toen hij achter de boot dobberde. Ik gaf de tips die mij ooit waren gegeven maar die ik op de een of andere manier nooit correct kreeg uitgevoerd. Op zijn teken gaf Vriendlief gas. De lijn vloog de eerste twee keer uit zijn handen. De derde keer lukte het hem te gaan staan, te blijven staan en te boarden. Er kwam gejuich vanuit de boot. Een blij kind er achter en van trots zat ik bijna te janken. Al snel werden er wat bochten geprobeerd en heel voorzichtig een golfje meegepakt. Na de tweede start stond hij al een heel stuk relaxter op zijn board. Tijd om te wisselen.

Mijn hartslag sloeg over toen Zoonlief het board aan mij overdroeg. Het zweet stond in mijn handen. Sjees, was ik soms vergeten hoeveel spierpijn ik hier de vorige keer aan over had gehouden? Zoonlief probeerde mij moed in te spreken: “De eerste drie keer gaat sowieso niet goed!” Dat was een hele geruststelling om te weten. De tips die ik eerder daarvoor aan Zoonlief had gegeven nam ik nog snel een keer door. Knikte naar Vriendlief dat hij gas mocht geven en bereide mij voor op het ergste.

Deb wakboarden achter de boot in DordrechtIk kon een schaterlach niet onderdrukken toen het mij lukte direct te gaan staan, te blijven staan en te boarden. Er kwam gejuich uit de boot en twee duimen omhoog van zoonlief. Van verbazing en ongeloof stond ik weer bijna te janken. In totaal maakte ik vijf starts waarvan er drie goed gingen. Net als Zoonlief probeerde ik wat te sturen, te hangen, versnellen en wat golfjes mee te pakken. Dit gaf pas een kick! Ik denk dat ik nu serieus kan zeggen: we hebben een nieuwe hobby in wording!!

 

Hobby in wording, deel II …

Posted on by

“Uk, wil je de dinsdagavond vrij houden?” “Hoezo??” Was het enige antwoord dat ik van onze pre-puber te horen kreeg. “Omdat ik een plekje voor ons op de boot gereserveerd heb.” Ik vroeg mij af of hij direct door zou hebben wat we zouden gaan doen. “Dat meen je niet? Echt waar? Gaan we echt?!” Twee zielen één gedachten. Hij begreep het direct. Nu konden we eindelijk eens uitproberen waar we vorig jaar zomer mee geëindigd waren. Onze gezamenlijke hobby in wording. Uk en ik gingen wakeboarden achter een boot…

Natuurlijk was ik mijn pijnlijke ervaring van vorig jaar nog niet vergeten, waterskiën bij Center Parks… Juist omdat dit zo klungelig ging en ik daarna de kracht niet meer had om het wakeboarden uit te proberen, waar ik eigenlijk voor kwam, was ik er op gebrand om deze zomer opnieuw mijn vaardigheden te testen. Toen ik in de krant las dat “Board Academy” (een watersportschool) in Dordrecht zijn deuren had geopend, besloot ik de gok te wagen en het niet aan de kabelbaan maar in het eggie te gaan proberen.

Board Academy is alleen in het weekend open, maar op reservering varen ze ook door de weeks. We waren die avond dus maar met z’n tweetjes. Vriendlief ging ook mee, maar bleef in de boot om al onze val en stuiterpartijen vast te leggen op foto en film. Dat bleek achteraf nog niet zo makkelijk aangezien we heel vaak over, door en onder water doorbrachten in plaats van netjes achter de boot. Maar de pro achter het stuur, die ons tevens les gaf, bleef positief! “Dat komt helemaal goed!!”

Om half 8 zaten we bepakt en bezakt in de boot. De gashendel ging (nog niet eens vol) open en we stuiterden plankgas over het water, onder de Moerdijkbrug door, naar het stuk voor de watersporters. Uk was helemaal in zijn element. Ik hoorde alleen maar “OH JO!! VET, TOF en Ik wil ook een boot!!” Toegegeven, dat was ook best wel cool. Eenmaal in positie kregen we nog een korte uitleg en toen was het zover. De kleinste mocht eerst, maar die vond dat dames voor gingen. Ik lag dus als eerst in het water. Ik startte aan de boom, naast de boot. Een soort bar waar je jezelf aan vast kunt houden en kunt ervaren hoe het is om naast een boot te “hangen”, want van boarden was nog niet veel te zien. Het is ook de bedoeling dat je direct goed leert staan op je board en de juiste houding voor een waterstart aanleert. Na twee pogingen en een paar meter verder was het de beurt aan Uk. Bij hem ging het net zo vlot en zelfs vlotter.

We gingen direct door met het “echte” werk. De korte lijn werd uitgegooid. Ik dobberde achter de boot en mijn eerste waterstart moest binnen nu en een half uur een feit zijn. Ik houd het graag tot het allerlaatste moment spannend. Na drie pogingen wisselden Uk en ik van plaats. Mijn gestuntel vrat energie. Ik was gesloopt. Uk deed het super goed. Hij bleef staan en maakte zelfs een aantal meter. Springen over golven was iets te veel van het goede. Met de beentjes omhoog ging hij door de lucht.

De korte lijn werd omgewisseld voor de lange lijn zodat we niet steeds in de golven van de boot zouden komen. Hierdoor konden we ons evenwicht beter bewaren. Uk deed alsof hij nooit anders gedaan had, korte lijn, lange lijn of de boom. Fantastisch om te zien met wat voor gemak hij dit soort activiteiten oppakt. De vermoeidheid sloeg bij hem ook toe. Hij kroop in de boot en ik mocht de laatste tien minuten vol maken.

Ik was inmiddels ook zo moe dat ik de lijn steeds uit mijn handen liet glijden. Gelukkig had de instructeur geduld. Ik kreeg nog wat tips en trucks en bij de laatste poging lukte het mij om uit het water te komen, te gaan staan en zelfs een paar meter te boarden. Dat gaf zo’n enorme kick dat ik de vermoeidheid spontaan vergat… Tot ik de boot weer in moest klimmen…

Ruim anderhalve week lang werd ik herinnerd aan dit uurtje wakeboarden. Spierpijn in het kwadraat. Maar dat mocht de pret niet drukken. Uk en ik hadden een mooie sportieve avond achter de rug die smaakt naar meer.

Board Academy bedankt voor deze stoere ervaring. Wij komen heel snel weer een lesje bij jullie boeken!!

wakeboarden, board-academy

Hobby in wording…

Posted on by

Ik stuiterde over en door het water als een pingpongbal op een tafeltennistafel. Werd daarna meters voortgetrokken door een kabelbaan die rond de 30 km per uur ging terwijl ik half op en over mijn ski’s in het water lag. Staan was een drama en na een uur waren mijn spieren zo verzuurd dat ik het voor gezien moest houden. Mijn eerste ervaring met waterskiën was niet bepaald top te noemen. Bont en blauw kwam ik het water uit. Zo jammer, want ik wilde ook graag nog het wakeboarden proberen. Dat zag er heel leuk uit en leek volgens de “kenners” heel veel op snowboarden.

Uk daarentegen vond het fantastisch. Na een paar rondjes werden zijn ski’s terug in het rek gezet en werd er gretig gezocht naar een passend wakeboard. Want zeg nu eens eerlijk, dat ziet er toch veel gaver uit?! Met zijn puppy ogen en nieuwsgierige blik had ie al snel maatjes gemaakt met de “pro’s” die hem ook nog even wat nuttige tips gaven. Wij sloegen het spektakel vanaf een afstandje gade. Laat hem zijn gang maar gaan. En verhip… Het jong stond zowaar op zijn board. Maakte de eerste keer een verkeerde start en lag na een meter of vijf al dobberend in het water. Maar nog voor ie op de kant gehesen werd kreeg hij alweer wat tips. Beetje hangen, armpje hier, beentje daar… Zijn tweede start ging goed en hij ging, onder applaus van zijn nieuwe matties, het water rond. Wat gaaf om te zien. Zijn eerste keer op een board en hij doet het toch maar weer even. Na drie pogingen waren ook zijn armen verzuurd en moesten we het allemaal voor gezien houden.

Hij raakte er maar niet over uitgesproken, zo fantastisch vond hij het. Dus besloten we later in de week nog een keer te gaan. “Wil je ook nog een keertje?” Vroeg Uk aan mij. De twijfel sloeg toe. Het is wel heel erg leuk. Een nieuwe hobby voor in de zomer. Maar na drie dagen voelde alle spieren in mijn lichaam nog stram aan. En als het leren wakeboarden mij net zoveel tijd gaat kosten als het leren snowboarden toentertijd… Dan zijn we nog wel een zomer of twee zoet. “Nee uk, ga jij maar. Ik kijk vanaf het strandje wel toe!” Ik was een beetje teleurgesteld want ik had ook graag mee willen doen. Maar mijn kans om het nog een keer te proberen komt nog wel.

Middagje relaxen

De zon stond te stralen aan de hemel toen we aankwamen. Ik had geluk want de loungeset aan het water was vrij. Ik had de eerste rang en kon nu ook eens lachen om alle stuntels die het voor de eerste keer gingen proberen. En dat waren er heel wat!! Ik zag Uk, die zijn wetsuit nog maar amper aan had, van het ene rek naar het andere rennen om zo snel mogelijk zijn spulletjes bij elkaar te hebben. Hij wilde zijn volle 1.5 uur benutten op het water, dus stond hij vooraan de rij. Als volleerd boarder maakte hij zijn start. Stond nog even te wiebelen op het water maar had al snel zijn draai gevonden. In het uur dat volgden zagen we hem steeds meer ontspannen. Zijn armen hield hij losser en hij durfde in de bochten al flink wat vaart te maken. De laatste rondjes stond hij zelfs zo ontspannen op zijn board dat hij tijd had om naar ons te zwaaien. Dat gaf niet alleen hem maar ook ons een kick!

Uk op een wakeboard

Na vandaag was hij nog enthousiaster over het wakeboarden dat we besloten hebben om na onze vakantie een waterskibaan in de buurt op te zoeken. Dan kan ik het wakeboarden ook eens gaan uitproberen. Wie weet hebben we er dan naast onze winterhobby ook een actieve zomerhobby bij. Vriendlief moedigt ons alleen maar aan. Zelf kan hij waterskiën en weet dat, als deze hobby aanslaat de koop van een eigen bootje alleen nog maar een formaliteit is.