Tagarchief: Roparun

Count your blessings #5

Posted on by

Jeetje, wat was mei een bewogen maand. We hebben weer een hoop gedaan, gezien en meegemaakt. Overigens bijna alleen maar mooie en leuke dingen. Een goed moment om de hoogtepunten de revue te laten passeren.

Voetbal:
Aan het begin van de maand diende zich de laatste competitiewedstrijd aan die zoonlief met FC Dordrecht speelde. We moesten daar wel helemaal voor naar Almere. De heren van Dordrecht verloren deze wedstrijd. Ik had in ieder geval weer mooie plaatjes dus was tevreden. Kort daarna volgden de tweede selectiedag van de KNVB in de Meern. Zoonlief mocht zich weer een hele middag uitleven. Na de wedstrijden volgden een korte evaluatie en dat was het dan. De KNVB is altijd heerlijk duidelijk in wat ze nu precies verwachten en waar ze naar toe werken. NOT… De rest van de maand werd gevuld met verschillende toernooien door het land. De grootste was toch wel het driedaagse internationale in Den Helder. Waar ook Engeland, België en zelfs Egypte aan mee deden. FC Dordrecht bleek de verrassing van het toernooi te zijn. Van de 16 teams zijn ze 4e geworden. Het team is tevens verkozen tot het best voetballende team van het hele toernooi. Leuk toch?! De voetbalkleding is inmiddels ingeleverd en nu hebben we een paar weken “voetbal”-rust.

Roparun:
Het pinksterweekend stond voor mij in het teken van de Roparun. Mijn eerste keer. Wat een happening!! Hoewel we nu drie weken verder zijn droom ik nog geregeld over deze ervaring. Mijn dromen zijn heel uiteenlopend. Mensen en routes die we kwijt zijn. De parkeerplaats die we niet kunnen vinden of vol zijn. Dat ik zelf moet hardlopen terwijl ik geen schoenen bij mij heb. Feestjes onderweg en de finish die we halen. Het grappige is dat in al die dromen mijn neef ook steeds aanwezig is. Terwijl hij heeft deelgenomen met een heel ander team. Het hele Roparun-avontuur heeft nogal wat indruk op mij gemaakt en ik ben nog steeds bezig met het verwerken hiervan. Gisteren is tevens de opbrengst bekend gemaakt. In totaal is er
€ 5.415.692.- opgehaald. Waarbij wij als team 282 ICR, er ongeveer € 6000-, aan hebben bijgedragen. De drie Roparun-dagen heb ik als heel bijzonder ervaren. Wie weet volgend jaar weer!?

Logé:
Voor Groene Draak was ik al even opzoek naar een maatje. Vriendlief moest er niets van weten. Nog zo’n terrorist in huis? Wat als ie ook op jou “lijkt”? Weet je wel hoeveel herrie en stof ze maken? Toch kreeg ik hem zover om naar een foto te kijken die op internet voorbij kwam.
Zijn stem zou doorslaggevend zijn om het wel of niet te doen. Na een week wikken en wegen gaf hij “groen licht” en hebben we eea in gang gezet. Om in aanmerking te komen voor deze vogel moesten we bij Stichting Vrolijke Papegaai in Goes een cursus volgen. Groene draak kon direct mee om kennis te maken met zijn mogelijk nieuwe vriend. Die dag was naast een kennismaking ook gevuld met heel veel informatie en praktijkopdrachten met onze (en opvang) gevleugelde vrienden. Vriend- en zoonlief werden direct van hun angst afgeholpen en lopen nu “vrolijk” met groene draak op de arm door het huis. Na een bedenkperiode van ons, maar ook van de stichting, werd de knoop doorgehakt. Sinds twee weken hebben wij een tweede groene draak te logeren. Deze periode duurt een aantal weken zodat er gekeken kan worden of de klik er voor iedereen is. Het is een komisch duo bij elkaar. Binnenkort volgt er een update over onze (mogelijke) gezinsuitbreiding.papegaai, Amazone, groene draak

 

Roparun 2016…

Posted on by

De wekker ging om 03.30 uur, zodat ik op tijd bepakt en bezakt bij de afgesproken plaats zou zijn. Ik was niet eens een loper of fietser maar toch was ik op van de zenuwen. Jeetje, in wat voor avontuur stort ik mij nu toch weer? Wist ik veel waar ik een jaar geleden “ja” op had gezegd. Dat wist ik natuurlijk wel, maar niet wat voor “emoties” daar allemaal bij kwamen kijken. Ik zou er in ieder geval snel genoeg achter komen. Ik was niet de eerste toen ik mijn auto voor de poort tot stilstand bracht. Een van de chauffeurs en een masseur stonden al te wachten tot het hek open zou gaan. Niet veel later kwamen de andere teamleden aan. Al dan niet met een voertuig dat mee moest.

De reis naar Parijs ging rond 05.00 uur van start en verliep heel voorspoedig. Voor we het wisten kwamen we aan bij de start. Daar kregen we een plek aangewezen om onze voertuigen te parkeren. Ik keek mijn ogen uit. Het ene team nog mooier aangekleed dan het andere en voertuigen omgebouwd tot complete woonwagens. We hadden nog wat tijd dus konden snel het terrein verkennen, omkleden en op zoek naar de pastapartytent. Daarna nog even een fotomoment op de inmiddels beroemde Roparunheuvel.

Roparun 2016, Foto Hamar, goede doel

Onze start was om 13.17 uur en onder luid applaus van alle toeschouwers vertrokken onze eerste loper en fietsers. Team A was nu definitief gestart. Team B en het basiskamp moesten er nu voor zorgen dat alle andere spullen vervoerd zouden worden naar de eerste tussenstop die gepland stond in Nery.

Vanaf dat moment snapte ik pas goed wat de bedoeling was van het op- en afbouwen van het kamp. Eten klaarmaken voor de rustende lopers en klaarzetten voor de aankomende lopers. Masseurs die klaar stonden of al bezig waren met het losmaken van spieren. Spullen klaar zetten voor de wissel die over een paar uur zou plaats vinden. Maar vooral ook je rust pakken wanneer je kon. Het was lekker weer dus streken een aantal van ons neer op het stukje gras naast de kerk. Team A belde dat ze over ongeveer een uurtje zouden arriveren. Zo had het basiskamp de tijd om eea in orde te maken en team B kon zich opmaken voor een wissel.

Met beide teams ben ik een etappe mee geweest. Ik vond het leuk om nu zelf te zien en te ervaren hoe het er tijdens de run aan toe gaat. De eerste loper wisselt na een kilometer met de tweede loper. Die door het “lopers-busje” is afgezet. Zodra loper één zit rijd het busje een km verder om daar loper twee en drie te wisselen. In totaal zijn er vier lopers. En per team een eigen chauffeur en navigator. De loper zelf wordt bijgestaan door twee fietsers die ook navigeren. Dit herhaalt zich ongeveer 520 km. Tussen de wissels door moet er ook nog geslapen, gemasseerd en gegeten worden. Erg veel tijd is daar natuurlijk niet voor.

Op zaterdagmiddag 14 mei om 13.17 uur vertrok ons team vanuit Parijs. Op maandagmiddag 16 mei om 14.44 uur zijn we gefinished in Rotterdam.  In totaal hebben we er 49.27 uur over gedaan, met een snelheid van 10.55 km/ph. Wat een bijzondere ervaring om dit zo mee te mogen maken. Heel weinig slaap, veel op de been, veel te weinig wc’s onderweg en een team met voor mij allemaal onbekenden. Leuk is niet het juiste woord voor deze drie intense dagen. Ondanks het vele lachen onderweg’. Bijzonder mooi en op sommige stukken toch ook wel emotioneel, dat dan weer wel!! Een mooie ervaring die ik niet had willen missen.

Roparun 2016, Foto Hamar, Goede doel, Rotterdam.

Team 282 Inner Circle Runners, jullie zijn toppers!!

 

Nog twee dagen…

Posted on by

Daar zaten we dan, bij een van de lopers thuis. De laatste teambespreking voor we ons op een driedaags avontuur zouden storten met weinig slaap en veel sportiviteit. Er hing een ontspannen en gezellige sfeer. Hierdoor begonnen we wel wat later dan gepland maar dat mocht de pret niet drukken. Hoewel een hoop zaken al rond waren moesten er toch ook nog wat cruciale dingen besproken worden. Dus toen de koffie was uitgedeeld, de koeken waren rond gegaan en iedereen eindelijk zat kon de laatste teambespreking van Roparun team 282 Inner Circle Runners beginnen!

Het is verbazingwekkend wat er allemaal bij een grootschalig evenement als dit komt kijken. En dan heb ik het nog niet eens over de organisatie van de Roparun zelf. Alleen het op poten zetten van een eigen team is al een hele klus. Het vinden van voldoende mensen voor de juiste taken is best een uitdaging. Wanneer je compleet denkt te zijn vallen er toch mensen af door blessures of andere verplichtingen. Als het team dan eenmaal geformeerd is kan het feest beginnen. Er moet van alles geregeld worden. Waar moeten we slapen? Met welke vervoersmiddelen gaan we dit avontuur aan? Wat eten we en wat nemen we hier voor mee? Wat voor kleding dragen we? Hebben we voldoende navigatie en hoe houden we onderling contact? Dit alles kost geld. Als team wil je zoveel mogelijk geld binnenslepen voor het goede doel. Maar je wilt ook de kosten dekken die noodzakelijk zijn voor dit driedaags evenement.

Er zullen dus acties georganiseerd moeten worden waarbij geld binnen komt. Zoeken naar sponsoren is ook een optie. Bedrijven zo gek zien te krijgen om het team te geven wat het nodig heeft en zelfs nog ietsje meer, voor het goede doel uiteraard! De sponsoring hoeft niet altijd een geld bedrag te zijn. Het ter beschikking stellen van voertuigen, eten, drinken en bijvoorbeeld kleding is ook een optie. Al met al is het organiseren niet zomaar gedaan. Maar voor mensen die het aanspreekt een heel leuke uitdaging.

We zijn inmiddels ruim een half jaar verder sinds de eerste teambespreking. Na alles wat ondernomen is, zijn wij er zo goed als klaar voor. Vanaf zaterdag 14 mei zijn wij, samen met alle deelnemende teams, live te volgen via deze link *klik*

Ook kan er nog steeds gedoneerd worden:
*Uw wilt doneren? Graag!!* en kies voor team 282 Inner Circle Runners.
Het geld dat je overmaakt via deze link zal in zijn geheel worden gebruikt om de kwaliteit van leven van kankerpatiënten te verbeteren en is NIET om onze activiteiten tijdens de Roparun te bekostigen!!

Onze dank gaat ook uit naar onze sponsoren. Want zonder hen hadden wij dit niet kunnen doen!! In willekeurige volgorde:

– Stay Connect
– Smart Elektrotechniek
– ALtime Timmer & montagebedrijf
– Roovers Handelsonderneming
– Tyres In Stock
– Belasting Service Dienst (BSD)
– FW Administraties
– Autobedrijf Los BV
– Dirk vd Broek Zwijndrecht
– Kaatje Jans Delicatessen
– Timmerfabriek Jongbloed Winschoten
– Probin Papendrecht
– Ab Mauri Dordrecht

Ik heb er zin in, maar ben toch ook wel zenuwachtig. En ik hoef mij niet eens af te vragen welke hardloopkleding ik in moet pakken. Wel welke lens ik mee zal nemen! Mijn taak is het vastleggen van de belevenissen van team 282 Inner Circle Runners. Maandag 16 mei hopen we tussen 15.00 uur en 17.00 uur te finishen in Rotterdam. Nog twee dagen, dan is het zover…

ROPARUN, Inner Circle Runners 2016

Team 282…

Posted on by

ROPARUN, Inner Circle Runners 2016​

Vorig jaar deed mijn neef samen met nog een aantal hardloopmaatjes, mee aan de Roparun. De Roparun is een estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Parijs (en Hamburg) naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Het motto van de Roparun is: “Leven toevoegen aan dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Op facebook kwam ik niets anders tegen dan oproepjes om gezellig samen te trainen. Oefenwedstrijden die ingepland werden. Foto’s en verhalen over nachtloopjes en berichtjes over het inzamelden van geld. Voor het goede doel uiteraard. Vol bewondering probeerde ik mijn neef uit te horen op momenten dat ik hem zag. Hoe hij het vond? Wat ze gedaan hadden? Hoe dat dan precies ging met de lopers en fietsers enzovoort…

Zelf liep ik ook al hard. Alleen zonder een doel. Vanaf toen werd mijn drive om te lopen gesterkt door zijn verhalen en wat ik las op internet. Ik raakte er door in de ban. Halverwege de zomer durfde ik mijn wens hardop uit te spreken: “Ik wil ook mee doen aan de Roparun!!” Linksom of rechtsom, ik wil ook onderdeel uitmaken van zoiets groots. Ervaren hoe je in korte tijd met een team iets kunt neerzetten. Door het stof en gebroken thuis komen. Een ervaring rijker en iets bijdragen voor een ander. Of zoals op de site van Roparun geschreven staat: “Het is een avontuur voor het leven…”

Op het moment dat ik een blessure opliep en niet verder kon met hardlopen werd ik gebeld door een van de hardlooptrainers. Hij had net als neef mee gedaan aan de Roparun en was vastbesloten om in 2016 een eigen team te formeren. Hij zocht een fotograaf die de Roparun van voor tot achter en van begin tot eind wilde vastleggen. Voor het team, maar ook voor de achterblijvers die zo een beeld krijgen bij dit evenement. Hij vroeg of ik hier oren naar had en het zag zitten om aan boord te stappen, om samen met een groep onbekenden dit avontuur aan te gaan. Ik was met stomheid geslagen. Over het antwoord hoefde ik niet eens na te denken. Natuurlijk stap ik aan boord!! Hoe tof is dat en wat een mooie kans!

Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en zijn er al diverse bijeenkomsten geweest. Om het team te leren kennen en de taken te verdelen. Wie gaan er lopen? Fietsen? Chauffeuren en navigeren? Hebben we een masseur, of twee? Wie regelt de catering? Sommige deelnemers heb ik eens eerder gezien maar feitelijk ken ik niemand. Het team is een gemêleerd gezelschap. Een enkeling heeft al vaker deelgenomen. Maar voor veel van ons is dit de eerste keer. En zoals altijd met een eerste keer is het toch best spannend…  Drie dagen, met weinig slaap, vermoeide mensen en een strak schema. Maar ook drie dagen lol, gezelligheid en avontuur. Zaterdag 14 mei, het pinksterweekend, is het zover. Dan staat team 282, De Inner Circle Runners uit Hendrik Ido Ambacht aan de start in Parijs. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!!