“Heb je al een voorkeur?” Vraagt vriendlief. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Avond eten? Vakantie? Nieuwe tuintegels? Toch een tweede vogel? Ik geef het op. “Voorkeur, voor wat?” “Voor een boot natuurlijk!” Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Oh dat… “Zo één waarbij ik niet zelf hoef te roeien.” Is mijn antwoord. Ik glimlach vriendelijk en pak mijn leesboek er weer bij. Vriendlief liet zich niet afschepen. Nu een van ons eindelijk het vaarbewijs op zak heeft, houdt niks hem tegen om nog intensiever op jacht te gaan naar een boot. Vriendlief is nog steeds in afwachting van een antwoord, want zijn wenkbrauwen staan in een heel rare boog op zijn voorhoofd. “Mijn voorkeur gaat toch wel een beetje uit naar een boot met kapitein.” Zeg ik in een tweede poging. “Dat soort boten liggen helaas ver buiten ons budget.” Vriendlief snuift, fronst zijn wenkbrauwen nog iets meer en duikt zijn PC weer in. Op jacht, naar een boot zonder kapitein maar waarbij we niet hoeven te roeien.

Dat weekend besloten we er eens goed voor te gaan zitten. Wat willen we nu eigenlijk? Ik heb net zoveel verstand van boten als van UFO’s. Hoewel ik na mijn X-file periode daar wel aardig over mee kan praten… Wat dat betreft heb ik nog een hoop te leren. We maakten een lijst met onze wensen, en vroegen ons af wat we precies van plan waren met een boot? Dagtochten? Korte vakantie? Wakeboarden? Toen dat eenmaal duidelijk was konden we gerichter gaan zoeken. Dan zie je pas hoeveel verroest ijzer er te koop staat. Gelukkig ook heel veel moois. Heel veel nieuws en heel veel ouds. Ik had de hoop voor die dag al opgegeven toen vriendlief een boot gevonden had die praktisch aan al onze wensen voldeed. Niet te groot, niet te klein. Gelukkig zonder roeispaan en helaas zonder kapitein… Maar wel met een keukentje, badkamertje en slaapgedeelte. Alles heel klein, kneuterig maar heel gezellig.

Toen we de boot zagen was het liefde op het eerste gezicht. Daar sta je dan… Niet te hard van stapel willen lopen maar je kunt niet wachten om jezelf in het diepe te smijten. Diezelfde week hadden we een afspraak voor een officiële bezichtiging en natuurlijk voor meer informatie. De eigenaar vertelde vol liefde over zijn boot. De avonturen die ze hadden mee gemaakt. Havens die ze hadden aangedaan. Weken dat ze met het gezin waren weg geweest. Hij wilde de boot nog helemaal niet weg doen. Had hem zelfs kort geleden nog helemaal onder handen laten nemen. Maar helaas was er een situatie ontstaan waarbij ze nauwelijks nog zouden gaan varen. Eeuwig zonde.

Ook al waren we heel erg enthousiast, we wilden eerst nog wat zaken uitzoeken. De informatie laten bezinken en er moesten nog wat telefoontjes gepleegd worden naar andere bootkenners. Wanneer daar een positief antwoord op zou komen moest er nog nader onderzoek gedaan worden naar de staat van de boot zelf. Hoewel de eigenaar met zoveel zorg en liefde voor zijn boot had gezorgd dat ik een vermoede had dat dit wel goed zou zitten.

Alles zat mee en de onderhandeling met de eigenaar kon beginnen. We waren het sneller eens dan ieder van ons gedacht had. Met toch wel enige trots wil ik jullie voorstellen aan Merlin …. Onze nieuwe buddy op het water. 💙