Al een aantal uur staar ik naar een leeg wit scherm. Iedere keer wanneer ik een aantal regels getypt heb, ben ik mijn inspiratie kwijt. Weg. Zoek. Het is er gewoon niet. Ik weet een paar regels uit mijn vingers te wringen. Maar dan houdt het ook op. Inmiddels staat mijn hele bureaublad vol met aangebroken blogjes die wachten om ooit eens afgemaakt te worden. Als ik iemand de schuld moet geven van mijn inspiratieloze dag, gaat mijn vinger naar de voetbal. Dat was er vandaag namelijk niet. De spelers hebben vakantie en daardoor loopt mijn zaterdagplanning compleet in de soep. Ergens wist ik wel dat het vakantie was, maar op de een of andere manier had ik dat niet goed opgeslagen in mijn systeem. Daar sta je dan, zaterdagmorgen. Met je ziel onder je arm.
Wanneer mijn ziel zich onder mijn arm genesteld heeft, is het altijd lastig om hem daar weg te krijgen. Ik heb rondjes gelopen tot ik een ons woog. Mijn ziel sjokte rustig met mij mee. Kansloos. Oude foto’s bewerken lukte niet. Ik was te onrustig om relaxt te gaan lezen. Bloggen was eveneens een tijdverspilling. Dat is dan zo’n typische shit dag. Wat moet je daar nu mee? Verder dan een paar wasjes draaien en wat rommel opruimen kwam ik gewoon niet.
Geamuseerd naar de vogel kijken lukte nog net. Die heeft namelijk een nieuw speeltje. Een lege fles met kraaltjes. Hij vind het geweldig om als een malle achter die fles aan te rennen. De fles is net iets te groot dus heeft hij niet veel grip. Hij gaat werkelijk het hele huis door en heeft daarbij geen oog meer voor iets anders. Wanneer hij de kans krijgt smijt hij de fles van links naar rechts om er daarna weer achteraan te rennen. Uiteindelijk is het een soort angry birds waar ik naar kijk.
Vriendlief vroeg of ik zin had om even mee te gaan naar Rotterdam. Er moeten namelijk nog wat spullen gekocht worden voor op de boot. Wat potten, pannen en bestek. Nieuwe fenders (van die stootwillen voor aan de zijkant van de boot) reddingsvesten en nog een aantal handige hebbedingetjes. Mijn goede humeur moest echt van heel ver komen. Maar na een uur heen en weer gedrenteld te hebben, stapten we dan toch in de auto op weg naar Rotterdam. We bezochten twee ruime winkels. Hoewel er van alles te vinden was vond ik het toch een beetje tegen vallen. De fenders lagen er weliswaar in alle soorten en maten, evenals de reddingsvesten. Maar keukengerei en watersport artikelen zoals wakeboard en ski’s moeten we duidelijk ergens anders halen. We gingen niet geheel met lege handen naar huis. Het cursusboek marifonie is in mijn bezit. Dat zal het eerst volgende diploma worden, dat ik ga halen. Zodat we legaal gebruik kunnen maken van onze marifoon.
We hebben wel wat ideetjes opgedaan. Zo kunnen we ook hoezen kopen voor onze fenders. Die kunnen namelijk de was in als ze vies zijn. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?! We hebben handige ligkussens gezien die je ook als stoel kunt opklappen en liepen we letterlijk tegen een kachel aan. Die wel eens van pas kan komen als we besluiten een nacht te blijven slapen. Kortom, de dag was gelukkig niet geheel nutteloos. Maar geef mij maar gewoon voetbal op zaterdag!
En zo wordt de ziel-onder-de-arm-inspiratieloze-dag met een komische vogel toch een heel erg leuke blog! ☉
Haha inderdaad, dank je wel Hans!!
Leuke papegaaitje!
Liefs, Miss B.💋
Dat is ie zeker. Thnx Miss B.
Klinkt als een hele gezellige zaterdag. Je loopt er wel op leeg hè, zo’n bootje.
PPFFF… Ik heb de indruk dat de prijs omhoog gaat zodra het woordje boot er voor of er achter staat 🙄Maar goed, dat mag de pret niet drukken haha.
Doe mij maar voetbal… Dat zal je mij nooit horen zeggen… 😉
😁😁
Een vrouw naar mijn hart…liever voetbal dan winkelen, ook al knappen we stiekum toch op van dat laatste, hihi
XxX
hahaha. Geweldig je reactie!! Thnx. Als ik heel eerlijk ben… Winkelen is ook niet zo mijn ding…
Nee, daarom 😉 Het winkelen zelf, pffff maar de aankopen zijn toch (meestal) wel weer heel leuk 🙂
Jij ook zo iemand die precies weet hoe de supermarkt ingedeeld is, binnen half uur weer buiten staat en nogal frustie wordt als die supermarkt zijn indeling weer eens heeft omgegooid?
Ja precies!! hahaha.
Pingback: De vier van oktober… | Deborah Hamar
Oeh! En zulke dagen duren me toch lang! Dat draakje van je is geweldig!