Wanneer ik vanuit mijn werk weg rij, staat er half op de weg een witte bus. Het is niet dat ik er speciaal voor moet stoppen maar echt omheen kan ik nu ook weer niet. De blauwe letters aan de zijkant zijn niet te missen. CHRIS, staat er schreeuwend op. Geen idee waar deze bus van is of waar ze reclame voor maken. Maar mijn gedachte gaan direct naar mijn eigen Chris. Chris die er inmiddels bijna drie maanden niet meer is. Nog steeds heel raar en soms is het ook gewoon niet te bevatten. Hoe kan het dat een, in mijn ogen, sterke man er nu gewoon niet meer is?!
Met Chris in gedachte hervat ik mijn route. Ik denk de laatste tijd zo ie zo al heel veel aan hem. Ik voel een steek van verdriet. Tijdens een van onze laatste telefoongesprekken zei hij nog gekscherend: “tja, je moet toch ergens aan dood gaan?!” Niet wetende dat hij er een paar weken na dat gesprek niet meer zou zijn. Nu vervloek ik hem om die uitspraak. Het heeft lang geduurd voor ik rust vond na het overlijden van mijn ouders. Ik heb maanden over ze gedroomd. Met Chris heb ik dat ook een beetje, gelukkig wel in mindere mate en vaak op een fijnere manier.
Ik rijd de bocht door en tegelijk maak ik oogcontact met een meneer die links op de stoep achter een kinderwagen loopt. Ik sta vol op de rem en het is maar goed dat er niemand achter mij rijd. Mijn hersens weten heus wel dat wat mijn ogen registreren niet echt is. Het kan niet. Maar toch. Zijn houding! zijn uitdrukking! zijn kapsel en zelfs zijn jas! Alles is een evenbeeld van Chris. Heel even denk ik dan ook dat het hem is. Ik verbijt mijn verdriet maar glimlach vriendelijk om mijn stomme gedrag een beetje goed te maken en wederom vervolg ik mijn route. Die beste man zal wel gedacht hebben…
Afgezien van een geschiedenis en onze huisdieren hadden Chris en ik ook een gezamenlijke interesse in het bovennatuurlijke. Of misschien moet ik zeggen: hebben een gezamenlijke interesse. In onze ogen is er meer tussen hemel en aarde. Hij kon er altijd erg enthousiast over praten. Ik was blij een toehoorder in hem gevonden te hebben zonder dat ik scheef aangekeken werd. We hadden het geregeld over telepathie, energie of onzichtbare lijntjes. Maar ook over het uittreden van de ziel al dan niet bij leven of over simpelere zaken als de kracht van een bepaalde edelsteen. De onderwerpen waren divers en soms wat controversieel en daarom ook niet met iedereen in mijn omgeving bespreekbaar.
Wanneer ik voor wat afleiding de radio aanzet, jankt een gitaarsolo mijn oorschelp in en baant zich vervolgens regelrecht een weg naar mijn hart. Tja, hoe kan het ook anders. Ook dit doet mij aan Chris denken. Het was notabene dit soort muziek waar hij Groene Draak gek mee kreeg. Dan drinkt het plots tot mij door. Als een heldere gedachte. Ik laat de tranen, die zich al een paar minuten aan het opdringen zijn, stromen. Ik mis hem!! Maar weet tegelijk ook dat dit zijn manier is om te zeggen: “Ik ben nooit echt ver weg…”
-💞-
Deborah Hamar 
Knuffel…
Heftig! Wellicht toch een teken van Chris…?
Alles heeft een reden of een teken… Chris was gewoon even om je heen .. maar dan met het teken CHRIS op die wagen… je zal het nodig hebben gehad misschien was je gelukkig, blij , of wat verdrietig.. moe .. ontevreden .. of alles zat .. of een gemis .. het was een reden om aan Chris te denken het onbegrijpelijke van het leven .. waarvan je niet begrijp waarom iemand deze aardkloot zo snel moet verlaten .. zeker waar je meer van houd of ontzetten mag om de persoon wie hij of zij is !!
Laat de traantjes maar lopen .. het zijn tranen van de aarde, die hij of haar glimlach in bloei houden !!!
Dank je wel voor je lieve en mooie woorden. 😘
Wat mooi hoe Chris zich aan je heeft getoond! Als je er open voor staat (en dat sta jij… ) zijn deze momenten zó bijzonder… 💕
Ja he! Ik weet het zeker en koester deze momenten daarom des te meer.
Ach wat heftig voor je. Heel veel sterkte. Bijzonder dat zijn naam zo BAM op die auto stond. En laat het verdriet en de tranen er gewoon zijn. Op een gegeven moment wordt je lucht weer blauw xxx
Wat een verdriet en wat heb je het mooi verwoord. Als je gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde en je krijgt een teken, meerdere zelfs, dan is dat Chris’ manier om te laten zien dat hij bij je is. En dat busje ook met de naam Chris. Bijzonder! Koester de herinneringen en gun jezelf de tijd. Je mag verdrietig zijn. Sterkte!
Dank je wel voor je mooie en lieve reactie!!
Heftig. Sterkte.
Wat heftig, maar tegelijk ook mooi dat je zo deze tekenen krijgt. Veel sterkte!
Wauw wat mooi verwoord zeg. Ik geloof dat er ook meer is. Sterkte Meis!
Zo zie je maar; hij is altijd bij je in de buurt. En aangezien ze niet even kunnen bellen vanuit het hiernamaals – of hoe je het ook noemt – laten ze je het zo weten. Mijn vriendin ging trouwschoenen kopen. Haar vader was net overleden; ze had zo gehoopt dat hij haar trouwdag nog mee kon maken. Maar helaas.. Toen ze uit de schoenenwinkel kwam, stond er een straatmuzikant. Hij speelde het lievelingsliedje van haar vader.
Prachtig je reactie. Het is triest en mooi tegelijk 💞 Dank je wel daarvoor!!
Wauw wat mooi geschreven…. Ik geloof net als jou dat het zijn manier is om te zeggen dat die bij je is. Dikke knuffel
Wat ontzettend mooi geschreven! Ik geloof ook dat er meer is tussen hemel en aarde.
❤
De taal der tekens bouwt de brug tussen hier en daar 💕
Wauw!!! Wat mooi, dank je wel!!