Het is midden in de week en we zijn beide een dag vrij. Het vaarseizoen loopt bijna op zijn eind. Dus nu het weer nog goed is besluiten we om er nog even met de boot op uit te gaan. Mijn SUP gaat ook mee. Het is lang geleden dat ik alleen een tour gemaakt heb. Ik ga liever met iemand anders het water op. Zoals de laatste keren. Maar heel af en toe is het fijn om alleen op pad te gaan. Een met mijn gedachte tijdens een work-out in de natuur.
Onderweg passeren we een paar boten maar eenmaal op onze “eindbestemming” is het ernstig rustig. Op een enkele boot die voor anker ligt en een verdwaalde kanoër na is het er eigenlijk helemaal stil. Het contrast met afgelopen zomer had niet groter kunnen zijn. Toen lagen de strandjes hier vol met alle denkbare boten en was de jeugd uit alle omliggende plaatsen hier te vinden. Overal waar je keek voeren boten en alle steigers waren bezet. Nu dus niemand.
Vriendlief zwaait mij uit terwijl mijn soloreis begint. De aller eerste ontmoeting is met een schildpad. Hij ligt op zijn gemakt te zonnen op een stronk tegenover de boot. Niet gehinderd door toeristen en waterrecreanten. In totaal kom ik er vier tegen. Waarvan er drie voor mij op de vlucht gaan en in het water springen. Aan de waterkant bloeien de laatste zomerbloemen en overal vliegen de waterjuffers met mij mee.
Ik heb het nog nooit zo helder gezien in dit deel van de Biesbosch. Op sommige plaatsen is het zeker drie meter diep en nog zie ik de bodem. Zolang ik niet beweeg ben ik geen gevaar voor de vissen. Al snel zie ik ze onder mijn sup door zwemmen. Zodra ik mijn paddel in het water steek schieten ze er pijlsnel vandoor. Wanneer ik hier in de avond zou suppen zou ik waarschijnlijk ook bevers kunnen spotten. Eerder al zag ik hier een ree tussen het riet.
Dan kom ik op een stuk met heel veel waterplanten. Het zijn er zoveel dat ontwijken geen optie is. De strengen strekken zich als lange tentakels naar mij uit. Als gehypnotiseerd blijf ik er naar kijken terwijl ik er overheen paddel. Ik kan ze bijna horen roepen: kom hier, hier is het mooier!! Ik moet oppassen dat mijn vin er niet in blijft hangen anders lig ik er zeker weten tussen.
Opeens vraag ik mij af of het beeld er vanuit de hemel ook zo uitziet? Als je naar beneden kijkt zie je een compleet andere wereld. Maar je kunt nooit onderdeel worden van het geheel dat onder je zichtbaar is. Een bijzondere gedachte die nog even bij mij blijft. De familie zwaan haalt mij uit mijn mijmeringen. Ze zijn niet blij met mij, ondanks dat ik nog een flink eind bij ze vandaan ben. Ik kies eieren voor mijn geld en keer om. De ganzen zijn mij liever gezind. Ik krijg van hun een vrije passage naar de overkant van het water.
Op de terugweg passeer ik lege stranden en nog meer lege aanlegsteigers. Ik zie het helderste water dat ik ooit gezien heb. Wauw, ik realiseer mij opeens dat dit natuurgebied helemaal tot leven is gekomen nu het er uitgestorven is…
Deborah Hamar 
Had je je foto toestel ook bij je op het water? Lijkt me best eng om ook mee te nemen. Genieten hoor zo door de natuur op het water.
Nee die neem ik niet mee. Iets te gevaarlijk haha. Ik heb mijn telefoon in een waterdicht hoesje zitten. En daarmee kan ik ook prima foto’s maken.
Oh ja natuurlijk. Met de telefoon kan het ook en daar zijn natuurlijk genoeg assecoires voor.
volgens mij kom je ook helemaal tot rust op het water, en weer mooie fotos 😀
Inderdaad. Het water heeft op zijn tijd een heerlijke therapeutische werking 🤗
Mooi blog
Zonnige groet,
De natuur kan zo mooi zijn hé, zelfs dichtbij heel veel mooie plekjes. En water heeft ook altijd iets rustgevend…
Leuk, hier zijn wij afgelopen maandag geweest (bootje gehuurd in Drimmelen op aanraden van je partner), maar toen was het er wel druk. We hebben een heerlijke dag gehad.
Wat leuk om te lezen!! Mooi is het daar he! Ja het kan er echt vreselijk druk zijn. Nu de zomerperiode op zijn einde loopt zullen een hoop mensen met mooi weer toch nog even het water op gaan. Dan heb ik denk ik geluk gehad die keer haha.
Genieten van alle rust en de natuur heerlijk!
💞
Een mooie tocht zo te lezen en zien. Fijn!
Leuk om foto’s van de biesbosch te zien. Daar kwam ik als klein meisje vaak. De beverdam vond ik er altijd erg bijzonder en interessant om te zien
Ik zou eigenlijk nog een keer in de avond (of vroege ochtend) moeten gaan om de bevers te spotten. Die heb ik daar jammer genoeg nog nooit gezien.
Mooie fotos en knap hoor! Lijkt me toch eng alleen dat water op.. ik ben sowieso geen held op het water als ik de bodem niet kan aanraken haha
Klinkt als een hele leuke dag 😊
Amai, ganzen die vriendelijker zijn dan zwanen, dat hoor je ook niet vaak 😂
Dit waren kleintjes. Die kan ik nog wel aan haha.
Wat gaaf dat je schildpadden gezien hebt daar! Ik wist niet dat dat kon.
Ik moest ook even twee keer kijken of ik het wel goed zag de eerste keer 😂
Mooie omgeving die ik vooral ken door een heftige geschiedenis. Leuk die schildpadden en andere beestjes.
Prachtig is het daar en gewoon in ons eigen nederland
Wat heerlijk! Zo alleen met je sup en je gedachten over het water glijden… dan komen er inderdaad heel andere ‘werelden’ boven! Mooi blog, heb even met je mee genoten 💚
Oh dit lijkt me heerlijk! En leuk je weer terug gevonden te hebben 🙂
Ja wat leuk om jou ook, via via, weer gevonden te hebben. Ik las altijd eea via bloglovin maar die gaf zoveel spam 😑😑 daarbij een aantal bloggers uit het ook verloren. Ik heb je direct weer toegevoegd aan mijn leeslijst 🤗🤗
Wat klinkt dat heerlijk, zeg. Vooral die rust; ik houd er wel van.
Door je mooie Biesboschverhaal krijg ik zin om er eens een kijkje te gaan nemen, maar… dan liever ook als het uitgestorven is, zoals op jouw tocht.
Lijkt me heerlijk, ik wil ook echt nog een keer suppen!
Pingback: Dit was september… | Deborah Hamar
Oh wat heerlijk. Ik wil altijd nog een keer naar de Biesbosch, lijkt me zo mooi daar!